Shooting Star (Guillera Series 1)

Page 38

Her Mom

ROSE POV

Dito na kami natulog ni Ate Francine sa bahay nina Hendrix at sina Kuya Jerald naman ay umuwi kagabi.

Nagkainuman lang kami ng konti at nagkwentuhan and I want to share the best moment I ever had.

Flashback

Masaya kaming nagiinuman ng biglang tumunog ang mellow song na Born for You.

Napatingin ako kayna Danica na nagkanya-kanya ng sayaw sa availlable space sa bahay nina Tita lahat ng kaybigan ko parang ang tingin nila sa isa't-isa ay inlove na inlove yung tipong walang bibitaw ganern.

Life is full of challenges parang nasa isang survival na laro ka , kaylangan mong mong dumaan sa up and downs ng buhay , kaylangan mong sumugal , kaylangan mong umiyak pag masakit na , kaylangan mo itaw para itago at kaylangan mong lumaban sa agos ng buhay na araw-araw mong dadaanin at dadaanan pa sa feature . Ang buhay ay hindi puro saya , lungkot , pagpapayaman at galit , You can't judge people by looking at them tulad mo lahat tayo may pinagdadaanan at sikreto sa buhay. Diyos lang ang nakaalam sa mangyayari sa atin kaya wala kang karapatan na husgahan ang isang tao dahil mo hindi mo alam ang hirap na pinagdaanan niya at pinagdadaanan niya , you can't just say a word , type a word or give him/her an action hangga't hindi mo siya kilala maybe yes , you know her/him verry well but not all . You have your own life and he/she has no buissness with that at pati ikaw sa buhay niya. Sabihin mo nang naligo siya sa pera pero puro problema naman ang kinakaharap niya , sabihin mo ng subrang hirap niya pero masaya dahil kasama ang pamilya , sabihin mo ng tampulan siya ng tukso pero patuloy paring lumalaban. Lahat tayo na nabubuhay hindi puro pasarap , lahat ng ngiti mo may tinatagong sakit , lahat ng tawa mo may kapalit na luha at lahat ng swerte mo may kapalit. You will understand life if you open your eyes and listen to your heart and brain . You can do it ,and someday you will just smile and leave this world with so much memories .

"Shall we dance ? " napabalik ako sa ulirat ng bigla akong tanungin ni Hendrix.

"Yes " sabi ko at tumayo. Lumakad kami sa pwesto ng mga kaybigan namin at sumayaw. Hinawakan  niya ako sa bewang at ako naman ay nakahawak sa mga balikat niya.

"Youre so beautiful tonight " he said in his husky voice.

"Nako! Hendrix tigilan mo ako ? " tumawa lang siya at niyakap ako habang nagsesway kaming dalwa.

"Thank you for coming to my life " he said and I just there crying with my heart.

I can't take this anymore. How I hate my life but I always think kumpara sa iba napakiliit na tuldok ng problema ko but  can I said to others that were not born to be happy everytime kaylangan rin nating matutunan umiyak , magalit at subrang masaktan para matuto tayong lumaban at makisabay sa alon ng buhay.

"Hey , Why are you crying ? " tanong sakin ni Hendrix.

"Ikaw kasi pinapaiyak mo ako " natawa lang siya at hinalikan ako sa noo bago ako niyakap.

"Alam mo ba kung bakit Rose ang ipinangalan sayo ? " biglang tanong niya.

"Kasi yun ang pumasok sa isip ng magulang ko na ipinangalan sa akin ? " patanong na sagot ko.

"Mali , kasi ikaw lang yung rosas na tinaniman ang puso ko para alagaan at mahalin ko habang buhay " seryosong sabi niya at nagulat na lang ako ng bigla siyang lumuhod . "Rose I want to stay by your side , love you till the end of my life , take care of you and our son and daugter till my last breath and be your husband until the end , Will you marry me ? " napatakip ako sa bibig ko .

How can I say no ? If my heart want all of him .

"Can I say no ? " biro ko sa kanya na ikinasama niya ng tingin . Huminga ako ng malalim at mabilis na tumango , mabilis siyang tumayo at hinalikan ako sa labi bago ako niyakap.

"Shit ! Puta kinikilig ako , nakakabakla putangina " nagtawanan kami sa reaction ni Callyx.

"Putanginang linyahan yan " natawa kami dahil biglang dinambahan nina Kuya Jerald si Hendrix ng yakap at agad naman na nagtakbuhan sakin ang mga babae kong kaybigan.

"Ayiee , inunahan pa ako ni bunso " sabi ni Ate Francine na ikanatawa namin.

"My ghad akala ko mahihimatay na ako sa subrang kilig kanina "  sabi ni Danica na ikinatawa namin.

"OA mo " sabi ko kaya sinimangutan niya lang ako.

"Nak pwede ba tayong magusap ? " napatingin ako kay Mama na seryosong nakatingin sa akin.

"Ma , pwedeng bukas na lang ? " suggest ko na mabilis niyang ikinatango.

End of Flashback..

"Anak " napahawak ako sa dib-dib ko dahil sa subrang gulat.

"Ma naman , nakakagulat ka " sabi ko pero senenyasan lang akong sumunod sa kanya. Napunta kami sa kwarto niya at agaran niya itong inilock.

"Your flight will be December 30 , 3:00 am " napanga-nga ako kay Mama ng ibigay niya sakin ang Visa , Ticket at passport ko.

"No Ma , I'm not going to do these " mabilis na tanggi ko pero umiling siya.

"Face the reality anak , kung para kayo sa isa't-isa make a move , ayusin mo muna ito anak bago ka mamuhay ng masaya . I don't want to hurt you pero hindi ko kayang makitang sinasaktan ka ng lolo mo . Anak , make him proud and you will be happy walking in the aisle with him , without a problem " hindi ako makapaniwala sa sinasabi ni Mama.

Yes may point siya pero ang tanong

Kakayanin ko ba ?

"Anak makinig ka sakin plsss " sabi ni Mama. Nagunahan tumulo ang luha ko.

"Ma , I can't " sabi ko at umiling.

Hindi ko kayang iwan si Hendrix , Pano kung makalimutan niya ako ?.

"We will face this together " sabi ni Mama.

Maybe , I can be a fighter sometimes right ?

Can I face this consequence ?

Can I solve this ?

I can't but I need to...

----------------------------------

My ghad mga bessy teacher na teacher ang peg ko dito 😂

Nagustuhan niyo ba ?

Plss subscribe and press the like button charot 😂 (oha may channel ako sa wattpad 😅).

Vote and comment 😉 kamsaranghae ❤