أبغض الحلال للكاتبة دينا عماد

الحلقة 14

" ( #الــحــلــقــة_14) "
===========================

ارتبك يحيي
"مفيش حاجة يا نادية "
ونادت نادية على ياسمين...جت لها ياسمين
"مالك يا ياسمين بتعيطى ليه"
ولمحت يحيي بيغمز لياسمين... بصت ليحيي
"والله يا يحيي لو عرفت انك مخبى عليت حاجة ليكون زعل كبير بينى وبينك"
"روحى انتى يا ياسمين"
مشيت ياسمين
"انا هقولك بس عايزك تاخدى الكلام بهدوء"
"قول يا يحيي"
"اميرة "
"اميرة مين؟؟ اميرة صاحبتى"
"ايوه"
"مالها... هى قالتلى انها مش هتقدر تيجى علشان تعبانة واحتمال تولد اى وقت"
"بصى اللى اعرفه واللى ياسمين عرفته من اصحابك انها جالها ولادة وحالتها صعبة شوية ومحتاجة نقل دم علشان كده اصحابك مشيوا"
"انا عايزة اطمن عليها... هات موبايلك اتصل بيها"
"بقولك تعبانة يا نادية"
"اكلم مامتها او جوزها او اى حد... انت متعرفش اميرة بالنسبة لى ايه"
"عارف من كلامك عنها"
"دى صاحبتى من اعدادى لحد ما الكلية واشتغلنا مع بعض كمان يعنى زى واحدة من اخواتى.. انا قلقانة اوى"
جه عليهم سمير
"مالكم... شكلكم فيه حاجة"
يحيي"مفيش حاجة ياعمى"
سمير"اصل انتوا فى الفيديو طالعين بتتكلموا كأنكم بتشدوا مع بعض"
يحيي" لا مفيش حاجة... بقولك ايه ياعمى عايزين نطمن على البوفيه"
قالها يحيي وهو بيشد سمير بعيد عن نادية ولما راحوا بعيد
"اطمن يا يحيي كل حاجة تمام"
"انا عايز اقولك حاجة تانية"
"خير"
"اميرة صاحبة نادية توفت وهى بتولد ...الخبر جه لزميلاتها وهما هنا وياسمين اختى هى اللى قالتلى"
"لا اله الا الله... معقول... ونادية عرفت"
"لا حاولت اخبى عليها واللى ربنا قدرنى اقوله انى قلتلها انها تعبانة..مش هقدر اقولها اكتر من كده"
"صح كده يا يحيي...اميرة صاحبتها من زمان وخبر زى ده تأثيره هيكون صعب عليها"
جت عليهم مديحة
"فيه ايه"
يحيي"انا هروح لنادية علشان متلاحظش حاجة"
مشى يحيي... وحكى سمير لمديحة...عيطت مديحة
"يا حبيبتى يا بنتى... لا حول ولا قوة الا بالله...يا خسارة شبابك"
"بس يا مديحة...نادية هتاخد بالها"
"يارب صبر قلب امها"
"انا مش عارف نوال دى كمان مجتش لحد دلوقتى ليه... انا هتجنن من القلق"
ردت وهى بتمسح دموعها
"متقلقش الغايب حجته معاه"
"حجة ايه...دى بقت حاجة زيادة اوى"
بعد حوالى نص ساعة من كلامهم
جت نوال مع رامى ومامته وباباه
راحت تسلم على سمير ...بما انه اقرب واحد من مدخل القاعة
"ازيك يا بابا"
سمير"اهلا... تعبتى نفسك وجيتى ليه دا الفرح قرب يخلص "
حماتها بمصمصة الشفايف
"يوه..هى دى اهلا وسهلا"
يحيي"اهلا وسهلا...بس مينفعش ان البنت تيجى فرح اختها ف اخره... ايه اللى اخرك يانوال"
نوال"معلش يابابا انا اسفة"
رامى"معلش ياعمى كان عندنا اخواتى ولسه نازلين"
سمير"واخواتك لو عندكم هى ليه تستنى...هى تيجى فرح اختها وانت تقعد مع اخواتك"
حماتها"لا بقى يا حاج ...هى دلوقتى ف عصمة جوزها وهو اللى يقول امتى تنزل وامتى تقعد"
سكت سمير... وجت مديحة سلمت عليهم واستقبلتهم هى ونسمة
وبعد ما قعدوا... راحت مديحة لسمير وسألته عن اللى حصل
حكى لها الحوار القصير...سكتت مديحة شوية
"اقولك حاجة ومتزعلش منى يا سمير"
"قولى...هزعل ايه اكتر من كده"
"التاريخ بيعيد نفسه وحياتك انت وسعاد بتتكرر مع نوال"
"ازاى ...وانا كان عندى ام متحكمة ف حياتها"
"انت اللى كنت متحكم حتى ف النَفَس...مش مهم مين اللى بيتحكم المهم انها عيشة مش عادية زى بقية الناس"
طول الفرح والاجواء متوترة... نادية حاسة ان فيه حاجة وفسرتها انها تأخير نوال
يحيي خايف نادية تعرف وفاة اميرة واليوم يتقلب وخصوصا ان فيه ناس معزومين معارف بعيدة مش اقارب
بلال بيتعامل مع نسمة زى ما بيتعامل مع اخواتها ونسمة بتتعامل معاه بحساسية
انتهى الفرح على خير وكل واحد اللى ف قلبه ف قلبه