أبغض الحلال للكاتبة دينا عماد

الحلقة 15

" ( #الــحــلــقــة_15) " 
===========================

اغلق يحيي الهاتف... نهض وهو يأخذ احتياجاته
دخل احمد زميله مسرعا
"يحيي...عرفت اللى حصل؟"
"فى ايه"
"جوز عبير مات"
ردد يحيي حزينا
"لا اله الا الله... هى رجعت؟"
"لا... فى امريكا وهتيجى بكرة"
"هتوصل امتى؟؟ لازم نكون معاها"
"طبعا... بس محدش يعرف هتوصل امتى؟"
رد يحيي وهو يفكر
"تليفون مامتها مش مع حد... نتصل فى بيتها بكرة الصبح واكيد حد هيكون هناك يعرف التفاصيل"
"تمام.. نتقابل فى المحكمة الصبح ...وبعدين نقرر هنعمل ايه"

xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx*

قبل ان تغير نسمة ملابسها... طرق سمير الباب
"بتلبسى؟"
فتحت له
"لأ... لسه"
دخل وجلس على طرف سريرها... وبنظرة انكسار سألها
"انا فكرت فى موضوع سفرك ... انا مش رافض السفر مع انى قلقان وخايف عليكى... بس صدقينى اى حاجة فيها مصلحتك او مصلحة حد من اخواتك عمرى ما هقف قصادكم فيها"
سألته بفرحة
"يعنى هسافر؟"
رد منكسرا
"مش انا امبارح قلتلك ان الفلوس مش متوفرة معايا...النهاردة سألت نادية قلت يمكن تقدر تساعدنا بس لقيتها مش معاها ولا يحيي كمان... حتى بلال كنت هاخد منه بس معهوش فلوس"
"بلال؟؟ "
"اه... قال ان فلوسه دفعها مقدم شقة وقعد يقنعنى انى موافقش على سفرك"
"واقتنعت؟"
"لا طبعا... هو ملوش حاجة عندك ولا من حقه يقف فى طريق مستقبلك وهو محدش وقف فى طريقه... انا كل اللى عايز اقولهولك متزعليش على قلة حيلتى ...المبلغ كبير وانا معنديش حل... لو الكورس ده بيتعمل كل سنة اوعدك لما اطلع معاش اديلك الفلوس اللى انتى عايزاها وتقدمى وتسافرى"
"خلاص يا بابا ولا يهمك... محدش بياخد اكتر من نصيبه"
"شكلك زعلانة"
"زعلانة لانى حلمت والحلم ضاع فجأة... بس خلاص يمكن يكون لى نصيب بعدين لما الفلوس تكون موجودة"
نهض سمير وهو يربت على كتفها...فقبلت يده.

xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx

جلست نادية تنظر ليحيي الذى يأكل ببطء ...يبدو عليه الحزن
"مبتاكلش ليه يا يحيي... انت حتى متغديتش"
"اتضايقت اوى من الخبر ده"
"الله يرحمه وربنا يصبرها...انت تعرفه؟"
"شفته يوم افتتاح المكتب... هى كانت عارفة انه هيموت...اللى صعبان عليا اوى بنتهم الصغيرة"
"نصيبه وقدره...وبعدين يا يحيي مش معقول كده انت زعلان كأنك تعرفه من سنين... مش معقول من ساعة ما اتقابلنا بتكلمنى عن عبير وجوزها وبنتها... انا قلبى وجعنى"
"سلامة قلبك ...معلش يا نادية هما صعبانين عليا زى ماقلتلك... المهم هتيجى معايا تعزيها"
"طبعا ده واجب...بس قولى امتى"
"لو اتدفن بكرة نبقى نروح العزا بالليل... وهشوف احمد وهانى مراتاتهم هيعملوا ايه واقولك؟"
"طيب.. ممكن بقى تكمل اكلك ومتفكرش كتير فى اللى حصل"