TOXIC LOVE / Toksyczna Miłość.

ROZDZIAŁ 8 TO NIE MOŻE BYĆ PRAWDA

ROXY

Cholernie tęskniłam za moim misiem. Po prostu nie mogłam się już doczekać mojego przyjazdu do niego, naprawdę. Pragnęłam się do niego przytulić, pocałować. Poczuć się bezpieczna.- zapytać dlaczego, chciałam się poczuć bezpiecznie przy Maurice'em, otóż Michael torturował mnie wiadomościami, ckliwymi, czasem wzruszającymi, zdzwonił na Messenger.- Ja mu odpisywałam stanowczo, że mam już kogoś. Lecz on się nie poddawał.- A ja z kolei nie mogłam spać i skupić się na pracy i nauce, ponieważ ciągle oni myślałam i czytałam na okrągło od niego wiadomości.

Powiecie, że nie powinnam tego robić, ale one w jakimś stopniu, przekonywały mnie, że to dobry chłopak z niego.

- Roxy, klienci.- zza myślenia wyrwał mnie lekko podniesiony głos Paula.

- A tak, jasne.- speszona naganą od szefa, zabrałam tacę z lunchem.

Dziś w kawiarni, był mały ruch, więc w trakcie przerwy Paul zadecydował, że zamkniemy dzisiaj o 18-stej.- Cieszyłam się , bo mogła się wyspać.

Za to Austin, był dziś jakiś dziwny. Cały czas się dziwnie zachowywał wobec mnie, był oschły i zimny. Co mogło mu się stać?- Zawsze był pogodny i wesoły. Nie poznaję go totalnie.

Godzinę przed zamknięciem, poszłam na zmywak.

- Paul ja zamknę idź do domu. A teraz pomogę Roxy.- usłyszałam jak Austin, żegna się z Paulem.

Zajęłam się dalej zmywam. Byłam tak pochłonięta, że nie zauważyłam, jak Austin wszedł na kuchnię. Uświadomiłam sobie to dopiero, gdy poczułam jego ręce na moich biodrach. Wodził swoimi obleśnymi dłońmi w górę i dół. Sądziłam, że jest gejem a tu proszę.

- Jesteś, taka śliczna myszko.- wyszeptał mi do ucha, a podskoczyłam przestraszona, tym w samym momencie zbiłam szklankę, którą akurat myłam i przecięłam nadgarstek.- Cholernie cię pragnę.

- Cholera! Austin!- warczę na niego, odpycham go i sięgam po ścierkę, by zatamować ranę. Austin znów do mnie doskoczył i zaczął mnie dziko całować.- Usłyszałam jak zdarł ze mnie bluzkę. Kurwa czy on zamierza mnie wykorzystać.- Nie tylko nie to.- Gryzę go w dolną wargę.- Z jego ust wydobywa się syk. Austin się odsuwa, wygląda na wściekłego.

- Ty suko!- wrzeszczyna mnie. Jest wściekły jak osa. On znowu chce się na mnie rzucić, więc kopię go w klejnoty.- Głupia suko! Jeszczebędziesz moja Afrodyto! Będziesz moja! -  Krzyczy z bólu i opada na kolana, a zyskuję trochę czasu na ucieczkę. Zabieram kluczę z blatu i kieruję się na zaplecze.- Z kuchni nadal dochodzą wrzaski Austina. Chwytam swoje rzeczy i wybiegam tylnym wyjściem. Zamykam je.- Austin będzie miał bardzo długą noc.- Wgłowie ciągle rozbrzmiewają mi jego słowa, które do mnie wykrzyczał: Jeszczebędziesz moja Afrodyto! Będziesz moja! – Austin nazwał mnie Afrodytą. – Boże właśniepołączyłam wszystkie fakty. To Austin podawał się Mike'a Sheridana.- Boże! Ateraz próbował mnie zgwałcić.- Emocje biorą górę i zaczynam płakać.  Kiedy wychodzę z zaułku na tyłach kawiarni, zauważam jak przed kawiarnią parkuję Brandon. Odetchnęłam z ulgą, że się pojawił. Podbiegam do jego mustanga i pukam w szybę.

- Roxy!- krzyczy zszokowany moim widokiem i  natychmiast wysiada z samochodu. Zdejmuje swoją bluzę i mnie okrywa.- Co się stało?- Pyta, ale ja nie jestem w stanie mówić. Zaczynam płakać, dając tym samym upust emocjom. Brandon mnie przytula.-  Jednaktrwa to chwilę. Brad mnie od siebie delikatnie odsuwa i bada mnie wzrokiem. Gdydostrzega ranę na moim nadgarstku.-Jezu ty jesteś ranna, jedziemy do szpitala. - wykrzykujeprzerażony. Delikatnie na powrót mnie obejmuje, a ja kładę mu głowę na ramieniu.