Zwanger van mijn docent

Hoofdstuk 25

Max

Ik pak mijn telefoon van de tafel en neem op. "Met mij," zeg ik, wetende dat Yara aan de telefoon is.

"Ik heb het aan mijn moeder verteld," zegt de stem van Yara.

"Echt?" vraag ik verbaasd. Ik had verwacht dat Yara het geheim zou houden. Dat is wat ze in ieder geval aan mij liet merken. "Wat heb je haar verteld en hoe reageerde ze?"

"Op zowel jou als de zwangerschap reageerde ze vrij oké," zegt ze. Ik luister verward.

"Je hebt ook over mij verteld?" vraag ik.

"Ja. Ze had al een vermoeden dat jij het was omdat ik in het ziekenhuis had gezegd dat ik je moest zien."

"Hoe reageerde ze op mij dan? Vond ze het prima?"

"Niet perse prima, maar ze is er ook niet boos om. Ik vertelde dat we elkaar voor het schooljaar hadden leren kennen en dat we wel dingen hebben gedaan nadat we wisten dat we leraar en leerling waren. Ze is er niet boos om."

"En de zwangerschap?"

"Ze vind het dom dat we het onveilig hebben gedaan, maar ze staat hoe dan ook achter mijn keuze. Mijn oma was ook tienermoeder en kan me dus helpen mocht ik het kindje willen houden."

"Mochten we het kindje willen houden," zeg ik. "Ik wil de keuze samen maken en ik wil dat we het eens zijn, Yaar."

"Jij hebt je keuze al gemaakt," zegt ze kortaf. "We gaan het nooit echt met elkaar eens zijn." Ik zucht.

"Kan je een keer een gesprek voeren met me zonder gelijk boos te zijn?" vraag ik.

"Sorry, ik ben gewoon gestrest," zegt ze. "Ik kijk op tegen de abortus."

"Je wilde eerst het kindje zien. Daarna maak jij de keuze," zeg ik.

"Wij," zegt ze. Ik glimlach.

"Wij," zeg ik aan de telefoon.

"Zie ik je morgen op school?" vraagt ze.

"Ja," zeg ik. Ik geef Yara morgen geen les, maar ik regel wel dat we elkaar in de pauze of tussen de lessen door even kunnen zien.

"Oké," zegt ze. "Ik mis je."

"Ik jou ook," zeg ik. "Ik moet nog een les voorbereiden voor morgen, dus ik moet wel ophangen."

"Dat is goed. Dan zie ik je morgen," zegt Yara. "Slaap lekker."

"Slaap lekker."

-

Ik kijk op de klok. Bijna 3 uur in de avond. Het lukt me niet om de slaap te vatten. De hele tijd denk ik aan Yara en de baby. Hoe langer ik weet dat Yara zwanger is, hoe meer ik het kindje wil.

Echter heb ik Yara al duidelijk gemaakt dat ik nu nog geen vader wil worden.

Ik weet dat zodra ik het kindje zie ik het sowieso zal willen houden, maar ik moet wel bij mijn standpunt blijven, ook al zou ik er langzamerhand wel meer van willen afwijken. Yara is veel te jong om moeder te worden en we hebben het kindje niet veel te bieden.

Ik stap uit mijn bed en loop de woonkamer in, waar mijn laptop op de bank ligt. Ik begin het internet te doorzoeken.

'Tienermoeder'.

De eerste zoekterm. Ik scroll door de sites. Allemaal verhalen van tienermoeders. Allemaal positieve verhalen.

Ik lees een verhaal over een meisje dat zwanger werd van een oudere man en eerst het kindje weg wilde halen. 'Ik wist dat ik veel te jong was om moeder te worden, maar toch had ik het gevoel dat ik het ergens wel aan kon,' zegt ze op de site.

'De vader liet me de eerste paar weken alleen. Hij was boos op de zwangerschap en probeerde me te overtuigen het kindje weg te halen. Ik weet nog dat ik heel boos was op hem en dat ik niks meer met hem te maken wilde hebben. Toen ik dertig weken zwanger was begon ik erge complicaties te krijgen en is de vader weer in beeld gekomen. Ons kindje is nu zeven en is het meest vrolijke jongetje ooit. Voor alle tienermeiden die dit lezen en ook zwanger zijn: dat je jong bent betekend niet dat je geen moeder kan worden. Ja, het is moeilijk en ik heb echt wel momenten gehad dat ik het allemaal even niet aan kon, maar uiteindelijk is het kindje wel wat je er doorheen helpt.'

Ik lees soortgelijke verhalen. Alle meiden die op jonge leeftijd moeder zijn geworden zeggen geen spijt te hebben. Ook al was het kindje niet gepland, alle meiden zijn gelukkiger dan ze ooit zijn geweest, volgens de verhalen.

Ik denk aan Yara. Ze wilt dit kindje en als ik eerlijk ben begint het idee van het hebben van een kindje wel leuker te worden.

De verhalen van tienermoeders zijn allemaal positief en niet te vergeten ben ik geen tiener meer. Ik heb meer levenservaring. Mocht Yara het allemaal niet aankunnen dan kan ik altijd bijspringen.

Het enige waar ik bang voor ben is onze relatie. Een kindje gaat onze relatie wel moeilijker maken. We hebben nog niet eens een relatie en hebben nu al allemaal problemen. Hoe gaat een relatie stand houden?

Ik kijk naar de klok. Half vier. Ik gok niet dat ik nu nog in slaap ga vallen, dus ik zet de tv aan en ga liggen op de bank. Ik zet een willekeurig kanaal op en kijk er half naar. Ondertussen ga ik door met de research.

Ik zoek op wat je moet kopen voor een eerste kindje, wat belangrijk is voor de opvoeding, welk eten je moet halen, welke luiers.

Daarna maak ik een begroting. Hoeveel gaat het kosten om een kindje een maand te onderhouden?

De eerste maand kost het meest. Je betaald voor de bevalling, de geboortekaartjes, de kleding. Kaartjes kun je schrappen, maar dan hou je nog steeds een bedrag van ongeveer €700 over per maand. Na de periode rond en na de bevalling kost een kind per maand ongeveer €300. Dat is prima te doen met mijn salaris. Voor de babykamer zijn we ongeveer €1700 kwijt, maar daar heb ik een spaarrekening voor.

Qua geld is het prima te redden. Ruim te redden zelfs. En na het eerste jaar heb ik genoeg tijd over om te sparen voor schoolgeld.

Er gaat wel heel veel tijd in een kindje zitten en ik gok dat het zwaarder gaat worden dan ik denk, maar de eerste jaren van het bestaan van het kindje zijn financieel te doen.