Zwanger van mijn docent

Hoofdstuk 53

Yara

"Wat?" vraag ik. Max schudt zijn hoofd.

"Niks, ik ben gewoon blij met je," zegt hij. Ik glimlach en blaas in mijn warme chocolademelk. "Je weet dat je geweldig bent, he?"

"Nou geweldig is een groot woord, maar volgens mij ben ik wel oké, ja," zeg ik. Ik breng de mok naar mijn mond en kijk Max aan. Hij haalt zijn schouders op. Ik moet lachen en blaas zo de chocolademelk over mezelf heen.

We kijken elkaar aan en lachen. "Je bent echt een sukkel," zegt Max. Ik veeg de chocolademelk van mijn gezicht af. En geef de natte mok aan Max.

"Je moet me niet zo aankijken als ik een slok neem," lach ik.

"Ik haal alleen mijn schouders op," zegt hij.

"Je deed iets met je ogen, dat weet je zelf ook," zeg ik en neem een handdoek van Max aan.

"Die kleding kan je wel weggooien," zegt Max. Ik maak mijn ogen groter en knik. "Wat?"

"Gelukkig is het niet mijn kleding," zeg ik. Max kijkt naar het shirt dat ik aanheb.

"Godverdomme, Yaar," lacht hij. "Dus nu heb ik door jou onhandigheid een shirt minder?"

"Nee, je hebt een shirt minder omdat je die ogen naar me opzette," zeg ik en kijk hem aan. "Zal ik het shirt anders aan jou geven?" Max kijkt me aan en glimlacht.

"Als je dezelfde kant op gaat als ik denk, dan mag jij mijn shirt wel even aan mij geven ja," zegt hij en trekt het shirt over mijn hoofd. Ik glimlach. "Je bloost," zegt Max. "Zenuwachtig?"

"Na 100 keer, neh niet echt. Gewoon heel erg verliefd op jou." Max glimlacht en drukt zijn lippen op die van mij.

-

"Wat moet je?" vraagt Max. Hij kijkt op van zijn laptop.

"Seks," zeg ik. Max lacht.

"Daar heb ik nu geen tijd voor."

"Je maakt maar tijd," zeg ik en til de laptop van zijn schoot, om vervolgens zelf op zijn schoot plaats te nemen. "Nee grapje, ik wilde vragen of je vanavond weer-" Max zijn lippen op die van mij onderbreken mij.

"Ik heb liever seks," zegt hij. Ik gniffel en zoen Max.

-

We liggen naast elkaar in bed en staren allebei naar het plafond. "Het is een puik plafond," zeg ik. Ik hoor Max zacht lachen.

"Kon beter," zegt hij afkeurend. "In een villa van 5 miljoen had ik hem meer gewaardeerd."

"Als het gaat regenen nu waardeer je hem ook wel denk ik," zeg ik. Weer lacht Max.

"Het is dat je zwanger bent, maar anders zou ik denken dat je gedronken hebt," zegt hij.

"Pfoe ik zou wel graag gewoon wat alcohol willen drinken," zucht ik.

"Ik heb alcoholvrije wijn voor je," zegt Max. Ik zucht. Max lacht. "Niet lekker?"

"Ik vond het een heel lief gebaar, Maxie, maar het is echt het meest gore drankje ooit gemaakt," zeg ik.

"Maxie?" vraagt Max. Ik lach.

"Maxie, klinkt toch leuk?" Max maakt een afkeurend geluid. "Kennelijk niet leuk. Ik vind Yaar ook niet leuk."

"Bullshit! Yaar en Yaartje vind jij hartstikke leuk. Je gaat altijd blozen als ik dat zeg."

"Gelukkig is het donker nu, dus we kunnen het niet checken," zeg ik. Max staat op uit bed en zet de lampen aan. Ik kijk hem aan vanuit het bed. "Zie je, ik bloos niet."

"Nog niet," zegt Max. Hij loopt naar me toe en drukt een kus op mijn lippen. "Mijn liefste, Yaartje." Ik glimlach en kijk Max aan.

"Dat komt door de kus," zeg ik.

"Ja sure," zegt Max en lacht. Daarna zet hij het licht weer uit.

-

"Hallo meneer Willemsen!" Ik sta in de opening van het klaslokaal en heb de bovenste knoopjes van mijn blouse opengedaan.

"Yara, deur dicht, nu!" Max maakt grote ogen.

"Geen stress, iedereen is in de kantine," zeg ik en loop naar Max toe. "Ik wil kusjes," zeg ik en buig over Max zijn bureau heen. Ik trek hem naar me toe aan zijn colbertje. Max geeft me een kus en glimlacht.

"Je ziet er prachtig uit, schatje," zegt hij. Ik glimlach en doe mijn knoopjes weer dicht. "Niet meer doen trouwens, want je neemt er een gigantisch risico mee, maar voor nu kon ik het wel waarderen."

"Alsof je dit niet vaker wil zien."

"Ik wil het wel zien, maar liever in mijn appartement en liever helemaal geen kleding."

"Is dat een uitnodiging om naakt naar school te gaan?" vraag ik. Max lacht.

"Dat was het zeker niet."

-

Ik schrik op. "Max!" roep ik. Ik kijk om me heen. Waar ben ik. "Max!" schreeuw ik harder. Ik hoor een machine piepen en kijk naast me. Mijn hartslag. Hij piept steeds sneller. "Max!" Ik voel een gebonk ik mijn hoofd en zak weer weg.

-

"Ik vind Oakley een hele leuk naam," zeg ik, "maar het past helemaal niet bij onze namen. Te engels he?"

"Max, Yara en Oakley," zegt Max. "Ja het zou kunnen, maar ik vind de naam niet geweldig."

"En Renée?"

"Vind ik wel leuk, maar niet enthousiast genoeg nog." Ik zucht.

"Waarom is dit zo lastig? Het is gewoon een naam."

"En we hebben nog 20 weken om een naam te bedenken, Yaar. We hoeven niet nu al alles uitgedacht te hebben."

"Maar een naam leek mij het makkelijkst, dus als dit al niet lukt dan lukt de rest vast ook niet."

-

"Max!" De machine naast me gaat tekeer. Ik zie een verpleegster de kamer in komen rennen. Ze spuit iets in mijn infuus en kijkt me aan.

"Mevrouw, u moet kalmeren. Een hoge hartslag kan nu grote problemen veroorzaken."

"Waar is Max? Mijn vriend. Bruin haar," zeg ik.

"Ik haal even een dokter erbij." Ik zucht terwijl de verpleegster wegloopt. De monitor piept nu een stuk rustiger. Wat spoot ze in mijn infuus?

"Hallo Yara Vermeer!" Een oude man komt de kamer inlopen. "Anton van Straaten," zegt de man. Ik schud zijn hand en kijk achter hem.

"Heeft u Max?"

"Heet ik Max?" vraagt Anton.

"Nee, waar is Max? Mijn vriend?"

"Hij en uw familie zitten nog even te wachten, we moeten even een aantal testen bij je afnemen."

"Mag ik Max eerst zien alsjeblieft?"

"Als we die testen nu niet doen en er blijkt iets mis te zijn kunnen we dat niet meer terugdraaien. We moeten eerst wat testen doen." Ik voel het gebonk in mijn hoofd weer en voel mijn ogen dichtzakken.