Zwanger van mijn docent

Hoofdstuk 36

Yara

"Waarom keek je zo naar haar?" vraag ik als we in de auto onderweg naar Max zijn huis zitten.

"Hoe?"

"Toen ze wegliep keek je nog naar haar."

"Dat is niet waar, Yara."

"Jawel," zeg ik boos. "Dat is wel zo! Je keek naar haar toen ze wegliep."

"Dan heb ik dat onbewust gedaan. Dat stelt niks voor, Yaar."

"Wel voor mij," zeg ik. "Wat zei ze tegen je?"

"Ze zei dat ze nog wat vaker bijles wilde hebben en dat ze het geld vooraf kon betalen als ik dat fijner vond. Haar ouders wilden dat ze privé bijles zou krijgen."

"Dat dacht ik al," zeg ik en kijk uit het raam. Max legt zijn hand op mijn been.

"Yaar," zucht hij.

"Ik wil niet dat je haar privé bijles gaat geven. Ik voel me daar niet fijn bij. Wil je het alsjeblieft niet doen?"

"Het is mijn werk. Ik kan niet zomaar zeggen dat ik ervan af zie. Yara, je snapt dat ik het moet doen voor werk toch? En het is alleen voor werk. Ik hoef niemand anders dan jou."

"Ze heeft geen bijles nodig, dat is mijn hele punt. Ze komt alleen voor jou."

"En dan nog, ik hoef niks met haar. Ik heb jou toch?"

"Ik wil niet dat je haar bijles geeft."

"Je hebt weinig te willen in deze situatie, Yara. Het moet." Ik zucht en duw zijn hand van mijn been. "Oké prima, doe maar zo."

"Ik zag hoe jij naar haar keek en ik weet wat zij van je wilt. Zo te zien gaat ze dat makkelijk voor elkaar krijgen." Max blijft stil en heeft zijn beide handen nu op het stuur liggen. "Ik ben zwanger van je kind he, Max. Je kan niet zomaar naar iemand anders gaan."

"Dat weet ik, Yara! Dat ben ik ook niet van plan! We wilden een gezin hebben toch?!" Max verheft zijn stem. "Waarom denk jij dat ik dat op ga geven?!"

"Ik zie hoe je naar haar kijkt!"

"Ik kijk helemaal niet naar haar!"

"Zij sowieso wel naar jou!"

"Ik hoef toch niks met haar?! Denk je dat het mij uitmaakt of ze naar me kijkt?" Ik kijk naar Max.

"Ik hoop van niet," zeg ik zachtjes. Ik heb tranen in mijn ogen staan. Max kijkt me kort aan en legt dan zijn hand weer op mijn been.

"Niet onzeker zijn," zegt hij. "Ik blijf bij jou."

"Wil je alsjeblieft nadenken over die bijles. Je weet waarvoor ze daar echt is."

"Ik moet haar bijles geven, Yara. Haar ouders hebben het opgevraagd via de school. Vertrouw je me?"

"Ja," zeg ik, "maar ik vind het niet fijn."

"Er gaat niks gebeuren." Max pakt mijn hand en drukt er een kus op. "Ik hou van je," zegt hij. Ik glimlach.

"Ik hou ook van jou."

"Veeg die tranen uit je ogen." Ik veeg de tranen weg.

"Maar je zegt dat je bij mij blijft en mij hebt, maar we hebben niks officieel gemaakt."

"Geef het nog eventjes," zegt Max en hij knipoogt naar me.

"Baby komt over 6 maandjes. Just saying." Max lacht.

"Ik red het nog wel om het binnen die tijd officieel te maken."

-

Max heeft zijn hand op mijn buik gelegd. Ik kijk ernaar en glimlach. Ik leg mijn hand bovenop zijn hand en kijk naar de tv. "Ik hou van je," zegt Max. Ik kijk hem aan en geef hem een kus.

"Ik ook van jou."

"Hoe voel je je? Wil je al naar bed?" Ik kijk naar de klok. Het is half tien.

"Ik voel me nu nog wel prima, beetje misselijk misschien. We kunnen wel alvast klaar gaan maken voor bed. Mag ik douchen?"

"Yara, je woont hier al een aantal weken nu. Je mag doen wat je wilt." Ik sta op. Max zijn hand glijdt van mijn buik en hij kijkt me aan.

"Wat is er?" vraag ik. Max likt zijn lippen.

"Geef me een kus," zegt hij. Ik gniffel en geef hem een kusje.

"Je kan ook mee gaan douchen," zeg ik.

"Ik moet de tafel nog afruimen en het huis een beetje schoonmaken."

"Dat kan morgen ook wel," zeg ik. Max schudt zijn hoofd en staat op van de bank.

"Ik ga dat nu even doen," zegt hij. "Ga jij maar douchen dan kruip ik zometeen bij je in bed, ja?" Ik zucht. "Als je nog tien minuten blijft zitten dan gaan we straks samen douchen, maar eerst wil ik even de troep van de tafel hebben." Ik kijk hem aan en ga op de bank zitten.

"Je bent een beetje vrouwelijk," zeg ik. Max komt over me heen hangen.

"Is dat zo?" vraagt hij. Ik grinnik.

"Je houdt van opruimen," zeg ik.

"Ik hou van een opgeruimd appartement, dat is iets anders." Max drukt zijn lippen tegen de mijne en begint me te zoenen. Ik glimlach en zoen mee. "Ga eens staan," zegt Max. Hij trekt me omhoog. "Til het shirt eens een beetje op." Ik til het shirt op. Max draait me een rondje. "Het staat je mooi," zegt hij. Ik glimlach en kijk naar mijn buik.

"Als het zo'n klein buikje blijft wel," zeg ik. Max schudt zijn hoofd.

"Zelf een groot buikje zou je goed staan."

"Word wel moeilijk met naar school gaan."

"Bij je eerste kindje wordt de buik meestal niet heel erg groot, dus het komt wel goed." Max zoent me weer. Ik laat het shirt los en leg mijn handen in Max zijn nek. "Loop maar naar de douche," zegt Max. "Ik kom er zo snel mogelijk aan." Ik glimlach en loop naar de badkamer. Max slaat zijn hand op mijn kont voordat ik de slaapkamer in verdwijn.

En net wanneer ik dacht dat alles nu goed verliep, denk ik daar nu anders over. Ik ga op de wc zitten en wanneer ik klaar ben en wil doortrekken zie ik een grote plas bloed.

"Max!" roep ik.

"Bijna klaar," zegt hij mopperend. "Geef me 2 minuten."

"Nee kom nu," zeg ik en mijn stem begint te rillen. Ik kijk naar mijn buik en wrijf erover. Max slaat de badkamerdeur open.

"Wat is er?" vraagt hij. Waar hij eerst lichtelijk geïrriteerd klonk, kijkt hij me nu bezorgd aan. "Ik bel de dokter," zegt hij.