•61•

10.1K 419 25
                                    

Сэүн "Өглөөний мэнд миний охин"

Урт хугацааны дараа түүнийхээ тэврэлтэнд сайхан хоолойг нь сонсоод сэрнэ гэдэг хичнээн гайхалтай байна гээч.

Би "Өглөөний мэнд" гээд уруул дээр нь үнсэв.

Сэүн "Босож цайгаа уугаад цаад чарлаануудруу чинь явцгаая Чанёол саяжингаа залгалаа"

Би "Ойлголоо" гээд өндийсөн ч бэлхүүсээр минь түүний 2 гар чанга зууран буцаан тэврээд 2 хөхний минь завсар толгойгоо хийгээд хэвтчихэв.

Сэүн "Ерөөсөө жоохон ингээд хэвтъе" гэхэд нь би түүнийг шоолж хөнгөхөн инээчихээд үсийг нь илсээр "Зүүд юм шиг л санагдаж байна" гэж хэлэхэд тэр хөхний толгой хазахад би "яаая"

Сэүн "Зүүд биш л байгаа биздээд

Би "Тэнэг"

Сэүн дээш өндийгөөд миний дээр гаран нүүрийг минь нэг ч зүйл үлдээлгүй удаан гэгчинь ширтэв. Түүнийг ширтэхэд улайж буйгаа би мэдэж байлаа. Тэр гэнэт л чанга инээгээд нүүр нүдгүй үнсэж байгаад "Яах вэ миний охин улам л эгдүүтэй болоод байх юмаа"

Би "Ганцхан чиний л хажууд"

Сэүн "Тиймээ ийм байгааг чинь ганцхан би л харж байгаадаа баярлаад ханахгүй нь"

Түүний замбараагүй үс, сөөнгө хоолой, намайг энхрийлдэг үгсийг нь дэндүү саначихаж үл ялиг өндийн түүнийхээ уруулыг үнсэв. Сэүн ч инээн намайг хэвтүүлээд үнсэлтээ улам гүнзгийрүүлж удалгүй гар нь энэ тэнүүгээр гүйгээд гуянд минь түүний найз хатуурч байгаа нь мэдэгдээд эхлэсэнд би үнсэлтээ салгаад "Босцгооё сахилгагүй залуу минь"

Сэүн "Хөөе чи ингэчихээд яаж ингэж хэлж чадаж байнаа"

Би "Аав, ээж одоо босчихсон байгаа"

Сэүн "Сонсохгүй ээ манай өрөө дуу тусгаарлагчай тустаа гарахаасаа өмнө байнга чанга хөгжим сонссоор байгаад аав ээжийг амраахгүй тэгээд дуу тусгаарлагч хийчихсэн юм" гээд хээв нэг ярьж өгч байгаад гэнэт санасан бололтой миний түүн рүү муухай харах харцыг хараад дуугүй болон шүлсээ залгив.

Би "Чи ямар өөдгүй юмбэ"

Сэүн "Хайр нь жоохон тэгж байгаад хэлье гэж бодож байсымаа чи гэхдээ хоолойгоо сонссон ч болоосой бүүр хэтэрхий халуухан байгаад байсан болохоор самуураад хэлэхээ мартчихажэ--" түүний цээж рүү зөөлөн алгадаад "бос" гэхэд тэр толгойгоо сэгсрээд улам дээрээс минь дарав.

[Completed] The taste of life Where stories live. Discover now