Chapter 30

119K 3.1K 159
                                    

"Sir Gerard?" He breathed a sigh of relief when he saw that I'm okay.

"You scared me back there." He said and shook his head.

"I'm sorry. She just came out of nowhere." Sabi ng isang lalaking papalapit sa amin. Siya yata yung driver ng sasakyan. Tinulungan niya kaming makatayo. "I really didn't saw you." Nilapitan ako ng lalaki. "Are you hurt anywhere? Should I bring you two to the hospital?"

"No. We're fine." Nakangiting sagot ni Gerard at saka sila nag-usap. Sumulyap siya sa akin bago nakipag-kamay sa driver na nagpaalam na aalis na.


"So, what are you doing here besides killing youself?" He joked. Nahihiyang napapikit ako dahil sa tanong niya.

"Hindi ko naman nakita." Sa lahat ba naman ng taong makakakita sa akin ng ganito si Sir Gerard pa. I looked up at him when he chuckled. Since Gerard is much taller than me he put his hands on top of my head and beamed at me.


"Let's get something to eat." Nakangiti parin na sabi niya at nang hindi ako gumalaw hinila niya ako paalis. "Let's go."

"Sir wait lang saan tayo pupunta?" He stopped for a while before he looked at me.

"Do you want to eat Japanese or Chinese food?" Kumunot ang noo ko pero nanatili lang siyang nakangiti sa akin. "Let's take Japanese."

Napairap ako. Nagtanong pa siya hindi naman niya ako hinayaang sumagot. I look at his hand on my wrist. Feeling ko may mali. "Sir baka naman pwede mo ng bitawan yung kamay ko?"


"Sorry." He said as he realized that he was holding me and immediately let go of my hand. Hindi ako gumalaw nang magsimula siyang maglakad kaya nang lumingon siya nakita niya na nakatayo parin ako at hindi sumusunod sa kanya.


"Tara na, sasamahan mo lang ako mag-dinner tapos ihahatid na kita. It's the least you can do for me after I saved your life." I sighed.


Since we are in the place were restaurants and bars are just meters apart, hindi naging mahirap sa amin maghanap ng kainan. Hindi na rin naman kami lumayo ni Gerard dahil gutom na daw siya, and honestly gutom na din ako.

"So? Who are you with?" Tanong niya pagkaalis ng waiter na kinuha ang lista ng order namin. Gerard ordered too much for two pero sabi niya kaya niya daw yun ubusin.

I can't believe he eats that much since he's well toned... I didn't check him out, halata naman kasi sa katawan niya.

"I was looking for someone..." Hindi ko alam kung sasabihin ko sa kanya ang tungkol sa amin ni Klaus. He knows about Riona pero hindi ko alam kung alam ni Gerard na si Klaus ang ama.

"Is it Niklaus? Did you talk to him?" Napatingin ako sa kanya at mukhang alam nga niya ang tungkol sa aming dalawa. "I saw him at the bar with his friends. Want me to guide you there?" Umiling ako.

I'm glad he did not push the topic about Klaus. He did not even tried to make any conversation. Tahimik lang kaming kumakain. I looked at him through my lashes.


He has been my boss for almost a year now and it's the first time I've been with him like this. Yung kaming dalawa lang. usually kasi company outing or lunch with the other staffs, but tonight kaming dalawa lang.


After eating, Gerard paid for the food. Sinubukan kong makipag-hati sa bill pero hindi niya talaga tinanggap since siya naman daw ang nag alok kumain.


He offered a ride to bring me home and I agreed. Alam ko kasi na malapit lang ang building niya at on the way ang sa akin. We're just four blocks away.


Running Away from the Billionaire (LOB series #4)Where stories live. Discover now