Ang Girlfriend Kong Panget

Chapter 23: Love

Veronica's POV

As he announce our wedding date, I quickly feel that my heart is fluttering. I can't believe it's really happening.

I smiled widely at kumapit sa braso nya. I really miss him. Like old, you will end up with me Jerome.

Masaya kong nginitian ang mga taong malapit samin. As we walk around all of them, I noticed something strange.

'Alice'

I said back of my mind. I arch my eyebrow when our eyes meet. Is she crying? Tssah! The hell I care.

As we reach the simple flatform I confidently stand beside him while my right arm circles his left arm.

His dad still discussing our wedding in front of them. I can't wait but to smile. It's really awesome controlling them in my own hand.

~

Jerome's POV

I can feel my burning body beside her while she's still busy chit-chating with her group of friends.

Napapikit ako ng mariin. Pagmulat ko ay nakatingin na sya sakin. I smiled and ask her. "Can I go to my room?"

Kumunot ang noo nya kaya nawala ang pekeng ngiti sa labi ko. "No." She said and continue chatting again.

I grit my teeth! Damn this girl "Please?"

"Okay" as she said that I quickly grab her hand away from my left arm. Darn! She's so clingy.

Agad akong naglakad palayo sa mga tao. I need some fresh air for Pete's sake! Kaylan ba matatapos ang gabing ito? Nagpunta ako sa may pool area kung saan kakaonti ang mga tao...

Na sana ay hindi ko nalang ginawa. Bigla ay tila nagbaga ang aking puso dahil sa nakita ko. Hindi ko alam kung ano ang susunod kong gagawin hanggang sa namalayan ko nalang ang sarili kong nakalapit na pala sakanila.

Sinubukan kong pakalmahin ang sarili ko pero nabigo ako. Tila may sariling buhay ang mga kamay ko at dumapo iyon sa mukha ni Mr. Chan.

I saw him kissing with my girl. I feel the liquid coming from my eyes.

"Get out!" I command. Napaupo sya dahil sa lakas ng pagkakasapak ko sakanya.

I don't care if they will see us. All I can feel right now is the anger coming from my body.

Hindi sya kumibo at nanatiling nakaupo habang nakatungo. Paika-ika syang tumayo at pinahid ang dugo sa labi sa kanyang labi.

"Ano po bang problema nyo Mr. Castillo?" Tila nang-iinis na sambit nya. Inakbayan nya si Alice at saka ngumisi sakin. Dahil sa ginawa nyang iyun ay tila mas uminit pa lalo ang ulo ko.

I quickly grab her hand at inilapit sakin. "Don't touch what is mine"

Natawa sya ng hindi makapaniwala. "She's not yours Mr. Castillo."

"Y-Yari..." She said. Natigil ako dahil bigla syang nagsalita. I look at her eyes parang mabibiyak ang puso ko dahil sa mga luhang umaagos ngayon sa kanyang mga mata.

Hindi ko inaasahan ang mga sumunod na nangyari. Inalis nya ang mga kamay kong nakahawak sa kanya at patakbong umalis ng mansyon.

Shit! What I've done!

Bigla ay tila nawala ang nagbabagang galit sa dibdib ko at napalitan iyun ng pagkabigla. Wala akong magawa kundi ang habulin sya. Napasabunot ako ng buhok dala ng frustration.

"ALICE..." Malakas na sigaw ko. Pero hindi sya huminto. Patuloy lang sya sa pagtakbo at patuloy ko rin syang pilit na hinahabol. Nakarating kami sa isang tulay sa ilalim ng buwan.

"Please Alice talk to me---"

"Wag kang lalapit." Huminto sya kaya napahinto rin ako ngunit malayo pa ang agwat namin sa isat-isa. Humakbang ako para lumapit pero bigla syang sumigaw. "Sabi ng wag kang lalapit!"

"Alice..." Muling sambit ko sa kanyang pangalan ngunit nanatili itong nakatalikod sakin. Kahit na malayo ay dinig ko ang mahinang paghikbi nya at ang pagyugyug ng kanyang balikat.

Is she crying because of me?

"Why does it hurts so much?" Dinig kong sabi nya. Napalunok ako kasabay ng pag-agos ng mga luhang kanina ko pa pinipigilan. She was hurt because of me! I hurt the one I love.

"Tell me Jerome. Why it hurts so much?"

"It hurts because it was real Alice." I said slowly. I can take my tears any longer. She face me at mas lalo akong napaluha ng makita syang lumuluha ng dahil saakin.

"Your love is real." I said.

"Pero bakit nagsinungaling ka sakin?" Her voice is shaking. Hindi ako makapagsalita dahil totoo ang sinabi nya. "All this time ang akala ko hindi mo kilala kung sinong ipapakasal sayo. Inakala kong totoo lahat ng mga sinabi mo."

"Alice..."

"May dapat pa ba akong malaman Sir Jerome?"

"I love you" Sa wakas ay nasabi ko rin ang matagal ko nang dapat sinabi. She was shock at napahinto sa paghikbi. Dahan-dahan akong lumapit sakanya at pinunasan ang mga luhang patuloy na umaagos sa kanyang mga mata.

"I'm so sick of this fake love Sir Jerome. Waking up in truth is much better than living in a lie."

"Can you trust me?" I said habang nakatitig sakanya. "I never thought it was possible for me to be this happy again until I meet you." I use my thumb to wipe her tears.

"Day after day after day. I saw my self smiling when I'm with you. Can please you give me a chance to prove myself to you Ms. Alice Ching?"

Matagal bago sya tuluyang tumango. And that was a relief to me. I hug her tight. "I love you Alice." I said at mas hinigpitan ang pagkakayakap sakanya.