𝕄𝕪 𝕨𝕠𝕣𝕤𝕥 𝕟𝕚𝕘𝕙𝕥𝕞𝕒𝕣𝕖

~Κεφάλαιο 5~

Το επόμενο πρωί δεν άργησε να έρθει και έγινε ακριβώς το ίδιο πράγμα. Ήρθε ο καθηγητής, έκαναν το μάθημα τους και μετά συναντήθηκε με την Semiramis και άρχισαν να συζητάνε για διάφορα θέματα.

Leona:Πόσο καιρό είσαι εδω μέσα?

Semiramis:Ενα χρόνο, εσυ?

Leona:Ενα μήνα

Krystal:Leona

Άκουσε την φωνή της μαμας της να την φωνάζει απο μακριά. Γύρισε το κεφάλι και την κοίταξε. Ενα χαμόγελο σχηματίστηκε στα χείλη της. Έτρεξε προς το μέρος της και χώθηκε στην αγκαλιά της.

Leona:Μου ελλείψεις πολύ μαμα

Krystal:Και εμενα μικρή μου

Leona:Γιατί αργησατε να με επισκεφτείτε?

Ρώτησε με παράπονο αφου σπάσανε την αγκαλιά.

Krystal:Ειμασταν σε επαγγελματικό ταξίδι

Leona:Μάλιστα... Ο μπαμπάς?

Krystal:Ήταν πολύ κουρασμένος και δεν μπορουσε να έρθει

Leona:Ελα να σου γνωρίσω την καινούρια μου φίλη

Η Krystal και η κόρη της πλησίασαν την Semiramis. Οταν της είδε η Semiramis σηκώθηκε αμέσως.

Semiramis:Γεια σας με λένε Semiramis

Είπε και ενα αμήχανο χαμόγελο σχηματίστηκε στα χείλη της.

Krystal:Εγω είμαι η Krystal. Η μητέρα της Leona

Semiramis:Εγω να πηγαίνω καλύτερα

Krystal:Δεν χρειάζεται. Παμε να κάτσουμε σε ενα παγκάκι

Ειπε και έδειξε με τον δείκτη της το παγκάκι που ηταν λιγα μέτρα μακριά απο το δέντρο που συνήθιζαν να κάθονται τα κορίτσια. Κάθισαν στο παγκάκι και άρχισαν να συζητάνε. Η ωρα πέρασε, η Krystal έφυγε και τα κορίτσια γύρισαν στα δωμάτια τους. Η Leona ξάπλωσε στο κρεβάτι της και η ψυχολογία της επεσε κατευθείαν. Ήθελε να κλάψει αλλα δεν μπορούσε. Δεν της έβγαινε. Πρώτη της συμβαίνει αυτό και ένοιωθε πως πνιγοταν. Ήθελε να ούρλιαξε όπως εκείνη τη φορά...

~Flashback~
Η Leona ήταν για ακόμη μια φορά κλεισμένη στο δωμάτιο της. Δεν ήθελε να κάνει τίποτα. Προτιμούσε να είναι κάτω απο τα σκεπασματα της και να κλαίει. Η πορτα του δωματίου της άνοιξε και μπήκε μεσα η μητέρα της.

Krystal:Leona?

Ρώτησε με ήρεμο τόνο στην φωνή της διότι πίστευε πως κοιμόταν. Η Leona έβγαλε τα σκεπασματα απο πανω της και με τα λυπημενα της ματιά την κοίταξε.

Leona:Τι έγινε μαμα?

Krystal:Μπορείς να μου κάνεις μια χάρη?

Leona:Ναι

Krystal:Μπορείς να πας στο mini market και να πάρεις γάλα?

Leona:Ναι

Krystal:Σε ευχαριστώ πολύ

Της είπε και έφυγε από το δωμάτιο. Με χίλια ζόρια η Leona σηκώθηκε απο το κρεβατι. Έβαλε τα αθλητικά της ρουχα και παπούτσια και βγήκε απο το δωμάτιο της. Κατέβηκε τις σκάλες και πήγε στην κουζίνα όπου ηταν η μητέρα της. Η μητέρα της εκείνη της στιγμή ετοιμαζόταν να κάνει κεικ.

Leona:Μαμα τα λεφτά που είναι?

Krystal:Πάνω στο τραπέζι αγάπη μου

Πήρε τα λεφτά απο το τραπέζι και έφυγε απο το σπίτι. Καθώς περπατούσε προς το mini market ένοιωθε πως κάποιος την παρακολουθουσε. Κοίταξε πίσω της. Δεν υπήρχε κάνεις, και έτσι συνέχισε να περπατάει. Μπήκε μεσα στο mini market έχοντας πάλι το ιδιο αίσθημα. Με την άκρη του ματιού της είδε τον Hoseok να την κοιτάζει. Πήρε στα γρήγορα το γάλα και πήγε στο ταμείο. Πλήρωσε και βγήκε απο το mini market. Το χερι του Hoseok την τράβηξε και την έβαλε στο στενάκι που υπήρχε διπλα στο mini market. Την κόλλησε στον τοίχο και τοποθέτησε τα χερια του διπλα απο το κεφάλι της.

Leona:Π-πως?

Ψέλλισε.

Hoseok:Υπάρχει και πισω πόρτα

Το βλέμμα του Hoseok επεσε πανω στο γαλα που κρατούσε στα χέρια της. Ενα πονηρό χαμόγελο σχηματίστηκε στα χείλη του.

Hoseok:Το μωράκι μας πίνει γαλα?

Είπε κοροϊδευτικα. Το πήρε στα χέρια του, άνοιξε το καπάκι και άδειασε το περιεχόμενο του πάνω της. Πέταξε το κουτί απο το γάλα κάτω και έφυγε. Η Leona μπήκε ξανά στο mini market και πήρε αλλο ενα γαλα. Ο ταμειας την κοίταξε λίγο περίεργα αλλα προσπάθησε η Leona να μην δώσει σημασία. Με γοργά βήματα γύρισε στο σπίτι της. Άφησε γρήγορα το γάλα πάνω στο τραπέζι της κουζίνας και μπήκε στο μπάνιο. Με δάκρυα στα μάτια άνοιξε το φαρμακείο και πήρε διαφορά χάπια. Έβγαλε πολλα και τα έβαλε στην χούφτα της. Δεν ήθελε αλλο να ζει αυτη τη ζωή, κουράστηκε. Πήρε μια βαθιά ανάσα και κατάπιε τα χάπια. Μεσα σε λίγα λεπτά ολα γύρω της σκοτεινιασαν. Άνοιξε τα μάτια της και κατάλαβε πως ήταν στο νοσοκομείο. "Έπρεπε να το είχα κάνει όταν ήμουν μόνη" σκέφτηκε.
~End of flashback~

Και με αυτήν την ανάμνηση την πήρε ο ύπνος.