𝕄𝕪 𝕨𝕠𝕣𝕤𝕥 𝕟𝕚𝕘𝕙𝕥𝕞𝕒𝕣𝕖

~Κεφάλαιο 31~

Έχει περάσει μια εβδομάδα απο εκείνο το συμβάν και η Leona δεν συναντήθηκε ξανά με τον Hoseok και αισθάνεται καλύτερα. Ούτε είδε ξανά τα παιδιά. Μόνο τις κολλητες της. Μιας και σήμερα η εταιρία ήταν κλειστή λόγω Σαββάτου αποφάσισε να βγει εξω με τα κορίτσια. Άφησε το κινητό στο τραπεζάκι του σαλονιού και πήγε στο δωμάτιο της να ετοιμάζει. Αφου ντύθηκε στα γρήγορα,

γύρισε ξανά στο σαλόνι και εκεί που ήταν έτοιμη να κάτσει στον αναπαυτικό της καναπέ χτύπησε το κουδούνι. Κατευθύνθηκε στην πόρτα και την άνοιξε αντικριζοντας τις φιλες της. Αγκαλιαστηκαν και αφού πήρε το κινητό και τα κλειδιά της βγήκε απο το σπίτι.

Semiramis:Θέλετε να πάμε με τα πόδια έχει καλό καιρό

Κατευθείαν γύρισαν και της κοίταξαν με γουρλωμένα ματιά.

Wylona:Πας καλα? Είναι Ιανουάριος και έχει -1. Που τον είδες τον καλό καιρό?

Semiramis:Είμαι παιδί του χειμώνα δεν φταίω εγω

Είπε και αμέσως γέλασαν. Μπήκαν στο αμάξι και η Leona ξεκίνησε να οδηγεί προς την καφετέρια όπου θα πηγαίνανε. Μέχρι να φτάσουν καμία του δεν μιλούσε. Όταν έφτασαν παρκαρανε και βγήκανε απο το αμάξι. Μπήκα μέσα στην καφετέρια και η Leona εντόπισε τα αγόρια.

Leona:Θα είναι και τα αγόρια μαζί μας?

Wylona:Ναι

Τους πλησίασαν και μόλις τις είδαν σηκώθηκαν απο τις θέσεις τους και τις αγκάλιασαν. Ολα τα αγόρια ήταν εκεί εκτός απο τον Hoseok. Ένοιωθε η Leona όμως ενα μεγάλο κενό.

Taehyung:Τι κάνετε?

Semiramis:Καλα, εσείς?

Namjoon:Τώρα που επέστρεψε η Leona στην παρέα πολύ καλα

Η Leona ως απάντηση του χαμογέλασε και κάθισε στην κενή θέση δίπλα απο τον Seokjin. Αφου η κάθε μία παράγγειλε τον καφέ που θα έπινε ξεκίνησαν να συζητάνε για διάφορα θέματα. Ξαφνικά ο Hoseok τους πλησίασε τρέχοντας και τους ρώτησε λαχανιασμενος.

Hoseok:Άργησα?

Leona:Τι θέλει αυτός εδώ?

Ρώτησε ταραγμένη. Δεν ήθελε να τον βλέπει. Παρόλο που ξέρει την αλήθεια δεν μπορεί να τον συγχωρέσει. Δεν έχει την δύναμη. Δεν έχει τίποτα. Δεν της έχει μείνει τίποτα.

Semiramis:Τα παιδιά μας είπαν γιατί τα έκανε ολα αυτα και-

Leona:Και εγω το ξερω

Της είπε απότομα διακόπτοντας την και εμποδίζοντας τα δάκρυα να κάνουν την εμφάνισή τους.

Jungkook:Και τότε που είναι το πρόβλημα?

Ρώτησε μπερδεμένος. Σηκώθηκε απο την καρέκλα και είπε.

Leona:Στο ότι δεν μπορώ να τον συγχωρεσω τοσο εύκολα

Jimin:Μα εμείς για αυτό τον φέραμε μαζί μας

Leona:Το κάνετε όμως ακόμη πιο δύσκολο. Δεν δίνετε χώρο στον αλλον. Καλα να περάσετε

Τους είπε και βγήκε απο το μαγαζί με προορισμό το αμάξι της και απο πίσω της έναν Hoseok να τρέχει για να την προλάβει. Όταν την πρόλαβε την έπιασε απο το χέρι και την γύρισε απότομα.

Leona:Τι θες γαμω?

Φώναξε.

Hoseok:Εσένα

Leona:Εγω ομως οχι

Του γύρισε την πλάτη και ήταν έτοιμη να φύγει όμως την έπιασε απο το μπράτσο και την γύρισε απότομα. Τα σώματα τους κόλλησαν προκαλώντας ανατριχίλα και στους δυο και έναν περίεργο ηλεκτρισμό.

Leona:Ασε με πια!

Hoseok:Όχι

Leona:Δεν βλέπεις πως αυτό δεν οδηγεί πουθενά?

Hoseok:Ποιο?

Leona:Το παραμυθάκι

Hoseok:Σαν παραμυθάκι το βλέπεις?

Leona:Ναι. Γιατί όλα τα παραμύθια έχουν τέλος. Όπως και το δικό μας

Hoseok:Όμως τα παραμύθια έχουν καλό τέλος

Leona:Εμείς αποτελούμε εξαίρεση

Τράβηξε απότομα το χέρι της απο το κράτημα του, μπήκε στο αμάξι της και έφυγε αφήνοντας πίσω έναν διαλυμένο Hoseok. Εναν Hoseok που καταλαβαίνει ολο και πιο πολύ το κακο που της έκανε.