𝕄𝕪 𝕨𝕠𝕣𝕤𝕥 𝕟𝕚𝕘𝕙𝕥𝕞𝕒𝕣𝕖

~Κεφάλαιο 7~

Η Semiramis άνοιξε τα μάτια της και κοίταξε την ώρα στο κινητό της. Ηταν έξι το πρωί. Ξεφυσιξε και σηκώθηκε απο το κρεβατι. Πήρε την στολή της και πήγε στο μπάνιο. Ετοιμάστηκε στα γρήγορα και γύρισε πίσω στο δωμάτιο. Η ωρα κύλησε βαρετά για την Semiramis και ήρθε η ώρα να ξυπνήσουν τα δύο κορίτσια. Η πόρτα άνοιξε σιγα σιγα και μπήκε μέσα η Krystal. Όταν είδε την Semiramis να κάθεται έτοιμη στην καρέκλα του γραφείου ξαφνιαστηκε.

Krystal:Πόση ωρα είσαι ξύπνια?

Semiramis:Μια ωρα

Krystal:Γιατί ξύπνησες τοσο νωρίς?

Semiramis:Δεν ξέρω

Ήξερε πολύ καλα αλλα δεν ήθελε να το πει. Δεν ήθελε να πει ότι καθε μέρα ξυπνάει με άγχος και ταχυκαρδία. Η Krystal πλησίασε τα κορίτσια και σκουντωντας τες απαλά τις ξύπνησε.

Krystal:Ετοιμαστητε και ελάτε κάτω για να φάτε πρωινό

Είπε και έφυγε απο το δωμάτιο κλείνοντας την πόρτα πίσω της. Τα κορίτσια ετοιμάστηκαν στα γρήγορα.

Wylona:Semiramis ποτε ξυπν-

Δεν πρόλαβε να ολοκληρώσει διότι την διέκοψε η Semiramis απαντώντας της αδιάφορα.

Semiramis:Στις εξι το πρωί

Leona:Γιατί τόσο νωρίς?

Semiramis:Γιατί αγχώνομαι

Wylona:Μάλιστα...

Τα κορίτσια πηραν τις τσάντες τους και βγήκαν απο το δωμάτιο. Κατέβηκαν τις σκάλες και πήγαν στην κουζίνα. Κάθισαν στο τραπέζι και η Krystal σέρβιρε στην καθε μια απο ενα τοστ και απο ενα ποτήρι χυμό. Η Leona δεν μπορούσε να φάει τίποτα. Ηταν πολύ αγχωμένη διότι θα γυρνούσε ξανα στο σχολείο. Όμως εκτός απο αγχωμένη ήταν και φοβισμένη επειδή θα τον έβλεπε ξανα. Εφαγε ομως με το ζόρι το πρωινό της. Όταν τελείωσαν και τα κορίτσια σηκώθηκαν όλες μαζι απο το τραπέζι. Πήραν τις τσάντες τους και μαζι με την Krystal βγήκαν απο το σπίτι. Μπήκαν στο αμάξι και η Krystal ξεκίνησε να οδηγάει για το σχολείο. Σε ολόκληρη την διαδρομή δεν μιλούσε καμία. Μετα απο λίγο φτάσανε.

Krystal:Καλή αρχη κορίτσια

Ολες:Ευχαριστούμε

Είπαν ταυτόχρονα. Δεν ηταν η πρώτη μέρα της νεας σχολικής χρονιάς. Είχαν ηδη περάσει τρεις μέρες απο τοτε που άνοιξαν. Αλλα για την Leona και την Semiramis ηταν μια καινούρια αρχή. Μια αρχη που δεν ήξεραν που θα καταλήξει. Μπήκαν στο προαύλιο του σχολείου και κάθισαν σε ενα παγκάκι. Με την άκρη του ματιού της η Leona είδε τον Hoseok και την παρέα του να συζητάνε. Οι παλμοί της καρδιάς της ανέβηκαν και άρχισε να φοβάται. Όμως δεν ήθελε να το δείξει και ήθελε να αλλάξει. Δεν ήθελε πλέον να είναι ενα φοβισμένο κορίτσι ήθελε να γίνει σκληρή. Το βλέμμα του Hoseok συναντήθηκε με το δικό της. Ο Hoseok είχε παγώσει και την κοιτούσε με γουρλωμένα ματιά. Πίστευε πως δεν θα την έβλεπε ποτέ ξανα. Όμως η ζωή είχε αλλα σχέδια. Σχέδια για τα οποια κάνεις δεν ήξερε αλλα θα το ανακαλυπταν στην πορεία.