အာ႐ုဏ္ဦးရဲ႕ေရာင္နီ
......................
အပိုင္း(၃)
.........................
ေရာင္နီလင္း
"မင္းကႏိႈးေနတာမွမထတာ...အခုႏိုးသြားၿပီမလား...ထေတာ့ လမ္းေလွ်ာက္မယ္"
အစကေတာ့ေတာင္းပန္မလို႔ေပမဲ့ သူေနာက္ပိုင္းဆိုးလာမွာစိုးတာမို႔ ဒီအတိုင္းပဲထားလိုက္ေတာ့သည္။ သူနဲ႔ရင္းႏွီးသြားလို႔မျဖစ္ပါဘူးေလ။
မ်က္ႏွာေလးညႇိဳးၿပီးထသြားတာျမင္ေတာ့ စိတ္ထဲမွာမေကာင္း။ ဒါေပမဲ့လဲမတတ္ႏိုင္ပါ။ ကြၽန္ေတာ္မ်က္ႏွာသစ္မလို႔ဆင္းသြားေတာ့သူလဲမ်က္ႏွာသစ္ေနတာေတြ႔ရသည္။
"ငါကအက်ႌလဲၿပီးၿပီ...ေအာက္ကပဲေစာင့္ေနမယ္"
ကြၽန္ေတာ္က အားကစားဝတ္စံုလဲဝတ္ၿပီးမွဆင္းခဲ့တာျဖစ္သည္။ တစ္ခါထဲအဆင္ေျပေအာင္လို႔ပါ။
"မလဲေတာ့ဘူး။ဒီတိုင္းပဲလိုက္မယ္"
မနက္ခင္းကေအးေနမွာမို႔လို႔သူ႔ကိုေျပာေနရတာျဖစ္သည္။ အဲ့ဒါကိုညဝတ္အက်ႌနဲ႔ဒီတိုင္းလိုက္မယ္တဲ့။ ေတာ္ေတာ္ဂ်စ္တဲ့ဟာေလး။ေနပါေစ ေခၚသြားလိုက္ဦးမယ္။
"ၿပီးေရာ...သြားမယ္"
ကြၽန္ေတာ္ေ႐ွ႕ကေနထြက္လာေတာ့ သူလဲအေနာက္ကေန လိုက္လာခဲ့ေလသည္။
မနက္ခင္း လမ္းေလွ်ာက္တာမို႔ ကြၽန္ေတာ္ခပ္သြက္သြက္ေလွ်ာက္ေပမဲ့ သူကေတာ့စိတ္မပါလက္မပါ။ ခပ္လွမ္းလွမ္းမွာက်န္ခဲ့တာမို႔ရပ္ေစာင့္ေနရေသးသည္။
"ျမန္ျမန္ေလွ်ာက္ေလကြာ"
.....................................
အာ႐ုဏ္ဦး
သူ႔ဘာသာသူမနက္ခင္းလမ္းေလွ်ာက္တာ လူကိုပါသက္သက္မဲ့ႏွိပ္စက္တယ္။အိမ္မွာဆိုဒီအခ်ိန္ဘယ္ေတာ့မွထတာမဟုတ္။ သူ႔ကိုျပန္ေျပာရင္လဲအေအာ္ခံရဦးမွာမို႔မလိုက္ခ်င္ပဲလိုက္ခဲ့ရသည္။
သူကေတာ့ ႐ိႈးအျပည့္နဲ႔ အားကစားဝတ္စံုကိုဝတ္ထားပံုက စတိုင္လ္က်သလိုလိုေတာ့႐ွိစသား။ဒါေပမဲ့ မနက္ကလူကိုေရနဲ႔ပက္ၿပီးႏိႈးထားတာမို႔ သူ႔ကိုသိပ္မၾကည္ပါ။ အဲ့ဒါေၾကာင့္စကားမေျပာခ်င္တာ။
ေလေတြတိုက္ေနတာမို႔ခ်မ္းေနၿပီျဖစ္သည္။ အဲ့ဒါေၾကာင့္လက္ပိုက္ၿပီးျဖည္းျဖည္းခ်င္းေလွ်ာက္ေနတာကိုသူက ျမန္ျမန္ေလွ်ာက္ခိုင္းေနေသးသည္။
