Chapter 47

1.9K 100 2
                                    

One year later...

"THIS is a very beautiful home, Architect Harrison" Nakipagkamay sa kanya si Mr.Sy - ang kliente niyang business partner ni Raven. "My wife would very much appreciate this!"

He smiled, "I hope that your family would like it"

"Like?" He let out a chuckle, "They would love this! Matagal ng pangarap ng asawa't mga anak ko na mapagawa itong bahay and with your team's help, you made our dream house come true!" He tapped his shoulders, "Thank you very much, Architect"

"You are very much welcome, Sir"

He made him stay until his family arrived. Nakita niya na naiyak pa ang asawa't maligaya ang dalawang anak nito.

Pinasalamatan pa siyang muli ni Mrs.Sy at inimbitahan hanggang dinner, but his phone ring and saw that his wife is calling him.

"Baby"

"What time ka uuwi?" Tanong nito kaagad sa kanya, "How was it? Nagustuhan ba nila ang design mo?"

"They do" napangiti siya rito, "Uuwi na rin ako. Si Eliz?"

"He's with Kuya Slyther, sunduin na lang natin pagkadating mo" She said, "Let's celebrate!"

"Celebrate for what?"

"Baby, every house that you build calls for a celebration. Sige na, gusto ko rin lumabas..." Paglalambing pa nito.

She's been sick these past few days and the doctor advised her to rest from work. Dalawang araw na rin ito sa bahay at walang ginagawa, pwede naman niya sigurong pagbigyan.

"Alright, I'll pick you up within 15 minutes. Get ready, okay?"

"Thanks, Baby!" agad nitong binaba ang tawag at humarap sa magasawa. "Thank you for the invitation but I'm sorry, Sir.. Ma'am. My wife is waiting for me"

"We understand" Ngiti naman na sagot ng Ginang, "Thank you very much, Architect"

He took over again the company that he built before but he changed its name. It's now Harrison's Design + Construct.

Bago siya tuluyang makauwi sa bagong tinitirahan nilang pamilya ay napadaan siya sa isang flower shop at bumili ng bouquet para sa misis.

Huffle loves flowers. Hindi lang nagsasalita pero kapag may dala na siyang bulaklak paguwi, kahit one stemmed or isang bugkos ay masaya ito.

"Huffle, I'm home!" anunsyo niya nang makapasok ng bahay, "Are you ready?"

"Baby, can you help me with this?" Narinig niya ang tinig nito mula sa silid nila. So, he went upstairs.

"Yes, Baby?" Nilapitan niya ito't binigay ang bulaklak, "I love you"

She blushed, "Thank you" nilapag niya iyon sa kama, "Patulong sa zipper, please..."

He was about to pull the zipper up when he realized that it wasn't open at all. Nakazipper na ito!

Nagkatinginan silang dalawa sa harapan ng salamin pagkuwa'y kinindatan siya nito. Damn it! Pinihit niya ito papaharap at napuno na sila ng hagikhikan.

"You know what? I never thought that I'll be this happy, again" He said after making love. Nakasandal ito sa braso niya't nakayakap, he's caressing her back and tracing small circles.

"Me too" she smiled, "Mabuti na lang at nakapaghintay ako..."

"Hindi naman kita masisisi kung sakaling hindi mo na ako nahintay, Huffle" sambit niya, "Imagine, seven years without any word or trace from me? Pwede mong paniwalaan na patay na ako at magasawa na lang muli para kay Eliz"

"I guess, God didn't let it happen" sagot nito, "You see, Theo. My life without you was hard. Dumating ako sa punto na napuno ako ng inggit dahil hindi ko kasama ang ama ng anak ko sa tuwing may check up. Wala ka sa tuwing mahihilo ako, sa tuwing gusto kong kumain ng matamis o maasim na pagkain. Walang Theo na magsasabi sa akin na maganda ako kahit na mukha akong balyena sa harapan ng salamin. Walang Theo na hahalikan ang tiyan kong puno ng stretchmarks at sasabihin na mahal pa rin ako"

He sighed, "I'm sorry I wasn't there..."

"You weren't, but my family was" She smiled, "Theo, mahal pa rin ako ng Diyos dahil kahit wala ka, nandiyan sila para sa akin at pinatatag nila ako ng husto. Sa pagmamahal nila, mas tumatag din ang pagasa kong babalik ka"

"Really?" Hindi niya maisip.

"Umikot kasi sa'yo ang mundo ko noon" Kahit naman siya, "Doon tayo nadapa"

"Sa'yo pa rin naman umiikot ang mundo ko ngayon" He caressed her cheeks, "Will we still fail?"

Umiling ito, "Hindi na. Kasi hindi na tayo ang nagpapaikot niyon." They have God. " We have learned now what we failed to learn before, we're blessed"

"Habang buhay akong magpapasalamat sa pamilya mo, Huffle--"

"Pamilya natin" she said, "Pamilya mo na rin ang pamilya ko, Theo. Hindi lang kami ni Eliz ang nagmamahal sa'yo"

"I want to kiss you, again" sambit niya. "Can I kiss you again?"

Sino ba naman ang hindi hahanga sa asawa niya? She grew beautifully. She aged gracefully. The wisdom she imparts were remarkable.

Parang mas lalo pa siyang nahulog ngayon.

"Susunduin pa natin si Eliz..." she murmured against his neck, naramdaman niya muli ang init nang hininga nito. "Baka lumalim iyang kiss mo, tara na nga.." she giggled.

Hinigpitan niya ang yakap rito, "Five more minutes" bulong niya, "I still want to feel you"

She chuckled, "Me either, pero kawawa naman ang anak natin. Baka kanina pa naghihintay iyon"

"How about a sibling?" He asked, "Para hindi mainip, palaging nasa mga pinsan kasi walang kalaro. Para mayayakap pa kita ng ganito..." He squeezed her tightly.

Natawa naman ito, "I'm already old, Theo" she said, "We could still try but I hope it will be okay kahit hindi na masundan si Eliz"

"Oo naman" he lovingly said, "I'm just kidding, after all, I already have two babies"

"Two babies?" kumunot ang noo nito.

"Oo, si Eliz at ikaw" hinalikan niya ang tungki ng ilong nito, "You two are my babies"

She rolled her eyes.

"At kahit may sarili ng baby ang anak natin. You'll remain my baby for the rest of my life" He whispered.

Namula ang pisngi nito pagkuwa'y mapungay ang mga matang tumingin sa kanya.

"You and your words, Architect Harrison" she sexily said pagkuwa'y pumaibabaw sa kanya.

"I thought we'll be leaving?" Nangaasar niyang tanong pero simulang umupo nang maayos at halikan muli ang leeg nito.

She smirked, "Five more minutes"

What an exact concept of Filipino time.

Beautiful GoodbyeWhere stories live. Discover now