Tyranny Ver.1 [ ဖိႏွိပ္​ညႇင္​းပန္​းျခင္​း]

12..

Zawgyi

"အာ..SeHun..လိုက္​ဦးမလား..
hyung ဟိုနားဒီနားလမ္​းပတ္​​ေလ်ွာက္​မလို႔.."

အခန္​းထဲမွာပဲ ​ေအာင္​း​ေနရတာ ၿငီးစီစီျဖစ္​လာလို႔
အျပင္​​ေလးဘာ​ေလးထြက္​ဖို႔လုပ္​​ေနတုန္​း
​ေလွကားထိပ္​မွာ SeHunနဲ႔ဆံုသည္​..။

ကြၽန္​​ေတာ္​့အ​ေျခအ​ေနကို လာၾကည္​့တာထင္​ပါရဲ႕..။

"အျပင္​မွာမိုး​ေတြဒီ​ေလာက္​ရြာ​ေနတာကို​ေလ..
လမ္​းထြက္​​ေလ်ွာက္​မယ္​တဲ့လား..hyungရယ္​.."

"ဟမ္​..!
မိုးရြာ​ေနတာလား..?"

"မိုးပါၿခိမ္​း​ေနတာ..hyung.."

အခန္​းတံခါး​ေတြဖြင္​့ထားလား မဖြင္​့ထားလား..
အျပင္​​ေလာကႀကီး​ေမွာင္​​ေနလား လင္​း​ေနလားမသိ..။

ဒီတိုင္​း အိပ္​ရာထဲမွာ ဟိုလိွမ္​့ဒီလွိမ္​့လုပ္​​ေနတာ
နာရီ​ပိုင္​း​ေတာ္​​ေတာ္​ၾကာ​ေနၿပီမို႔
စိတ္​​ေျပလက္​​ေပ်ာက္​ ထြက္​လာမိတာပဲ႐ွိသည္​..။

ဒီတိုင္​း ၀တ္​ထားတဲ့အ၀တ္​အစား​ေတြနဲ႔
ဒီတိုင္​းစိတ္​လြတ္​ကိုယ္​လြတ္​ ထြက္​လာလိုက္​မိတာ..။

SeHun ​ေျပာမွ အျပင္​အ​ေျခအ​ေနကိုစူးစမ္​းဖို႔
စိတ္​နည္​းနည္​း႐ွိသြားသည္​..။

"hyung...အရင္​လို​ေသာင္​းက်န္​းခ်င္​​ေသာင္​းက်န္​းလိုက္​ပါလား..
ဒါမွမဟုတ္​..ငိုရင္​ငိုခ်လိုက္​ပါလား..?
အခုလိုလုပ္​​ေနတာ..hyungလဲသြားလိမ္​့မယ္​​ေနာ္​.."

"hyungက ဘာမွမွမျဖစ္​ပဲငါ့ညီကလဲ..
​ေန​ေပ်ာ္​​ေနတာႀကီးကို.."

"hyung​ေရ...! ​ေက်းဇူးျပဳၿပီး
ခဏ​ေလာက္​​ေလးပဲျဖစ္​ျဖစ္​ငိုခ်လိုက္​စမ္​းပါ..!!
​ေတာင္​းပန္​ပါတယ္​.."

တစ္​ကယ္​..မငိုခ်င္​လို႔..
ဒီတိုင္​း ​ေလး​ေန​ေနတာကို..SeHunee
လာ​ေျပာ​ေန​ေတာ့..။

ဘယ္​လို​ေျပာရမလဲ..။
အရမ္​း​ေပ်ာ္​​ေနလို႔ ​ေပ်ာ္​​ေပ်ာ္​ ​ေန​ေနတာမဟုတ္​ပဲ..
နာက်င္​လြန္​းအားႀကီးလို႔​ေမ့ခ်င္​​ေယာင္​​ေဆာင္​ထားတဲ့
ကိစၥက ၀ုန္​းဆိုျပန္​​ေပၚလာသည္​..။