KARDELEN

5 "Ev"

Civan öfkesine yeniliyordu!

Öyle bir vurdu ki direksiyona, Narin korkuyla yerinden sıçradı.

"Nasıl yaparsın lan nasıl, söyle nasıl?! Onun kaçmasına nasıl izin verirsin?" Narin üzüntüyle başını yere eğdi.

Kız kardeşi kurtulsun istemişti. Zorla evlendirilmesini istememişti... Eğer bilseydi Civan'ın son dakika da vazgeçeceğini, kesinlikle kaç demezdi.

"Senin yüzünden..." Civan birden ona döndüğünde gördüğü bakışla birlikte daha çok korktu Narin... "Her şeyin suçlusu benim öyle mi? Civan suçlu, Civan şerefsiz ama Narin Hanım tertemiz!" Dedi.

Narin titrek bir nefes verdi. "İnmek istiyorum." Civan onu asla bırakmazdı. "Sus!" Birden hızını arttırdığında Narin korkuyla arkasına yaslandı.

Civan bütün Urfa'ya haber salmıştı. Gören duyan yoktu! Baktırmadığı kamera kayıtları kalmamıştı! Yoktu, sanki uçup gitmişti!

"Eğer Kardelen'i bulursam intihar etmediğine pişman olacak! Onu ölmekten beter edeceğim! Kaçmak neymiş görecek!" Narin korkuyla yanındaki adama baktı. "Saçmalama Civan! Sen o kızı zorla evlendirmeye kalktın! Korktu kız, ne yapsın? Hem ben kaç dedim! Onu senin gazabından korumak için yaptım!"

Civan direksiyonu sıktı. "Canımı sıkıyorsun Narin, kes sesini! Beni dellendirme, zaten ne olduysa senin yüzünden oldu!" Tehditle ona baktı. "Eğer annem duysa, Gülistan anam duysa neler olur biliyorsun değil mi? Senin yaptığını onlara söylesem, sana neler yaparlar düşünebiliyor musun?" Narin iyice koltuğa sindi.

"Y-Yapma Civan... Bana kıyamazsın, bilirim. Gözümden akan tek bir yaş için yakarsın bu Urfa'yı, sen ölsen bana kıyamazsın. Eğer söylersen beni döveceklerini, odaya kilitleyeceklerini biliyorsun! Bana kıyamazsın..." En azından öyle umut ediyordu, kıyamazdı değil mi?

Civan derin bir iç çekti. Doğru, ona kıyamazdı... Sevdiği kadındı o, nasıl kıyabilirdi ki?

"Kıyarım Narin, şu son yaptığından sonra kıyarım!" Öyle hızlı sürüyordu ki, Narin ürkekçe ona baktı. "Yapma Civan! Bunu istemediğini biliyorum." Civan birden arabayı durdurdu.

Narin şokla etrafına bakarken titremeye başladığını fark etti. Onu uçuruma getirmişti! Burayı hiç sevmiyor, hatta nefret ediyordu!

"Niye buraya geldik?" Narin'in dehşetle donup kaldığını anlayan adam başıyla dışarıyı gösterdi. "İnmem." Çocuksu bir edayla omuz silkti. "İn Narin!"

Narin inmeyip beklediğinde Civan arabasından indi. Uçuruma yaklaştıkça kardeşini düşünüyordu. Ne yapacaktı? Onu nasıl bulacaktı, hâlâ ondan haber alamıyordu!

Birden genç kadın koşarak arabadan indi ve sevdiği adamın yanına gitti. O uçuruma yaklaştıkça korkuyordu.

"Civan?" Civan uçurumun kenarında durdu.

Telefonunu çıkarıp bir şeyler yaptıktan sonra yavaşça kulağına götürdü. "Alo, ana?" Başını salladı. "Öğrendim, öğrendim." Derin bir iç çekti. "Her şeyi kim planlamış biliyor musun?"  Narin hızla telefonu elinden alacaktı ki Civan buna izin vermedi.

Birden telefonunu yeniden cebine koydu. Onu tehdit etmek istemişti. Alayla ona bakıyordu. "Bu anın gerçek olmasını ister miydin karagülüm, de hele!" Narin titriyordu. "Civan..." Genç adam sevdiği kadının çenesini tuttu. "Eğer söylemememi istiyorsan, bir şartım var!" Narin yutkunamazken başını salladı. "Benim olacaksın Narin... Öyle geceleri odama gelerek değil, bazen yüz verip bazen sırtını dönerek değil, gerçekten karım olarak!" Diye gürledi.