KARDELEN

33 "İstanbul"

Narin şaşkınca Rizgar'a bakıyordu...

Bu adam ne yüzle buraya gelebiliyordu? Narin nefretle ona doğru bir adım attı. Tehdit edercesine işaret parmağını ona doğru salladı.

"Senin burada ne işin var?!" Narin gürledi. "Yetmedi mi kızın hayatını mahvettiğin? Adi adam! Çağıracağım buraya herkesi, bakalım seni sağ çıkaracaklar mı buradan!"

Kardelen telaşla Narin'e bakıyordu. Hızla başını olumsuz anlamda salladı.

"Narin sus ne olur! O zaten şimdi gidecek! Kimseyi başımıza toplama!" Fısıltıyla konuşsa da Narin göz devirdi.

"Hâlâ bu adamı mı düşünüyorsun? O senin bebeğinin katili! Her şey onun yüzünden oldu!"

Kardelen sarsıldı...

O senin bebeğinin katili...

Gözleri dolan kadın ayakta duramazken Rizgar hızla kadını tuttu. Onu kollarının arasına aldığında Narin küçük bir çığlık attı.

"K-Kardelen..."

Rizgar sevdiği kadının saçını öptü. Onu kollarının arasına alıp sakinleştirmek istedi.

"Buradan hemen git Narin!" Adamın sesi sertti. "Kimi çağırırsan çağır, umrumda mı sanıyorsun? Ben buraya karımı almaya geldim!"

Rizgar kadının sözlerine öfkelense de kendini tutmak zorundaydı. Kardelen'in psikolojisi zaten iyi değildi! Bir de bu kadınla uğraşıp sevdiğini üzmek istemiyordu.

Kardelen hıçkırdı.

"Narin çık... O gidecek, tamam mı? Kimseyi başımıza toplama!"

Narin bir şey diyemeden başını salladı. Kadının kötü olduğunu bildiği için susmak zorunda kaldı. Dışarıya çıktığında her ihtimale karşı kapıda beklemek istedi. Rizgar ona ters bir bakış attı ve kapıyı suratına kapattı.

Yeniden odaya döndüğünde karısını kucaklayıp yatağına bıraktı. Kendisi de yanına uzandığında onu göğsüne çekti.

"Çok kızgınsın bana..." Sıkıntıyla derin bir iç çekti. "Kaç kere daha özür dilemeliyim bilmiyorum. Senin acını, acımızı dindiremem... Bunu da biliyorum."

Kardelen hiçbir şey söylemedi. Sadece tavanı izliyordu. Onun kollarının arasından çıkmak istediğinde Rizgar buna izin vermedi. Kadın da zorla çıkmaya çalışmadı zira gücü yoktu. Onun göğsünü yumruklayacak, bırak beni diye bağıracak o gücü kendinde bulamıyordu.

"Onlara bebeğimizin katili Rizgar mı dedin?"

Rizgar sorduğu soruyla birlikte yutkunamadı. Narin'in sözlerinden bunu söylediğini anlasa da yanlış anlamış olmasını diledi.

Kardelen irkildi. Şaşkınca bakışlarını ona çevirdiğinde ne diyeceğini bilemeden ona perişan gözlerle bakan adamı izledi.

"Ş-Şey, ben..."

Rizgar'ın bu duruma canı daha çok sıkıldı. Kadını kollarından ayırıp yatağa bırakırken hafifçe doğruldu.

"Çocuğumuzu ben öldürmedim! Yeter ulan artık! Beni böyle sınama Kardelen! Ben katil miyim? Kendi çocuğumu nasıl öldürebilirim? Ben sandım ki seni eve getirince her şey değişecek!" Sesini yükseltti. "Ben sandım ki annem torunu duyunca sevinçten delirecek, seni el üstünde tutacak!" Öfkeyle elini saçlarının arasından geçirdi. "Bilemedim lan bilemedim! Böyle bir şey olacağını bilemedim!"

Kardelen üzgünce Rizgar'ı izledi.

"Haydi anneni öyle sandın... Peki ya o kadın? Sana âşık olan o manyak kadın? Ona nasıl güvenip beni yanına götürdün Rizgar? Sadece biri değil ki! O evde herkes şeytan!"