KARDELEN

18 "Kaçış"

Rizgar kollarının arasında uyuyan kadının yanağını öptü. Kadın hafifçe kıpırdandı. Rizgar'a sıkıca sarılmış uyuyordu.

Adam gülümserken burnunu kadının saçlarına gömdü. Kardelen ise adama daha çok sokuldu. Rizgar kadının kokusunu ciğerlerine varana kadar içine çekti.

Kadın hafifçe gözlerini araladı.

"Rizgar?"

Adam kadının uykulu gözlerini izledi.

"Bebeğim..."

Kardelen adamdan uzaklaştı.

"Uyu artık!"

Rizgar gülmemek için kendini zor tuttu. Kardelen ona kızmıştı. Kadının uykusu vardı, adam onu bir türlü uyutmuyordu!

Kardelen adama arkasını dönmüştü. Rizgar kadına yavaşça arkasından sarıldı. Saçlarını kenara çekip başını kadının boynuna gömdü.

Kardelen huylanırken bir yandan tebessüm ediyordu. Rizgar sevgilisinin boynunu öptü. Kardelen dayanamayıp kıkırdadı.

"Uslu dur artık!"

Rizgar ise hiç uslu duracakmış gibi değildi. Arsızca ellerini kadının bacaklarında gezdirdi. Bu kadının hoşuna gidiyordu. Sesini hiç çıkarmadan kendini adama yasladı.

Rizgar'ın iri elleri kadının küçücük elini tuttuğunda kadının içi gitti... Adam parmaklarını kadının parmaklarının arasından geçirdi.

"Kardelen'im..."

Rizgar kadını öpücüklere boğdu.

Kardelen kıkır kıkır gülüyordu.

"Rizgar, yapma!"

Rizgar ise durdu. Kadın başını ona çevirdiğinde Rizgar aniden kadını öptü.

"Ne kadar arsızsın!" Dedi kadın. "Tamam, bu sondu. Bugünlük yeter. Şimdi uyuyabilirsin." Kardelen adama bakarken gülüyordu. "Uyuyabilirim demek?" Ardından adamın yanağını öptü.

Rizgar'ın gülen yüzü soldu. Kalbindeki heyecana anlam veremiyordu. Bu kadına neden bu kadar taktığını bilmiyordu.

Kardelen yeniden adama dönerken ellerini adamın göğsüne koydu.

"Ağabeyim hiç aramadı mı?" Kadının üzgün sesine kıyamazdı Rizgar... "Aramazsa aramasın, açıkçası benim umrumda değil." Dedi adam. "Benim umrumda... Ağabeyim beni gerçekten sildi."

Rizgar kadının belini okşadı. "Ben yanındayım, başka birine gerek var mı?" Kardelen dudağını büktü. "Ama-" Rizgar göz devirdi. "Sus çiçek! Çok konuşuyorsun, daha evlenmeden çenen açıldı!"

Kardelen şaşkın şaşkın adama bakıyordu. "Ne diyorsun sen be?" Diye kızdı. "Çok konuşuyorsun!" Kardelen adama vurdu. "Evlenmeseydin o zaman!"

Ardından ikisi de sustu...

Kardelen ne diyeceğini bilemezken üzüntüyle bakışlarını kaçırdı. Daha evli bile değillerdi ki... Adamla cilveleşiyordu! Yaptığının yanlış olduğu bir kez daha tokat gibi çarptı yüzüne... Şu anda ne olarak adamın yanındaydı? Ne olarak koynunda rahatça uyuyabiliyordu? Kadın kendini çok kötü hissetti... Adamla aralarındaki ilişkiyi henüz çözememişti.

Kardelen dayanamayarak sordu. "Rizgar beni ne olarak görüyorsun?" Rizgar ise kaşlarını çattı. "Çiçeğim olarak görüyorum." Dedi.

Bu cevap kadını tatmin etmedi...

"Öyle değil! Yani şey gibi..." Rizgar gözlerini kıstı. "Ne olduğumuzu mu soruyorsun?" Kadın hafifçe başını salladı.

Rizgar ise dayanamayıp alayla gülmeye başladı. Bu ne kadar aptal bir soruydu böyle?