KARDELEN

19 "Kemlik"

Narin'in yüreği sızlıyordu...

Genç kadın gözyaşlarını sildi. Gülistan Hanım gizlice kızını izliyordu. Civan'la arasındaki ilişki bittiği için mutluydu. Eğer kızı Civan'la evlenirse ona şiddet uygulamasından korkuyordu.

Yaşlı kadın dudaklarını kızının saçına bastırdı. Narin korkuyla annesine döndü.

"Anne?" Gülistan Hanım kızının elini tuttu. "Böylesi daha iyi oldu Narin. Bırak artık ağlamayı! Civan seni mutlu etmeyecekti. Sana verdiği hangi sözü tuttu?"

Narin omuz silkti.

"Bitti gitti işte! Daha fazla üstüme gelme ne olur..." Kadın yüreğinin darlandığını hissedince ayağa kalktı.

Hemen penceresini açtı ve derin derin nefesler almaya başladı.

"Ben seni düşünüyorum kızım! Civan benim öz oğlum gibi... Ben ikinizi birlikte büyüttüm. Seni düşünüyorum işte! Onu da seni de tanıyorum."

Narin ise göz devirdi.

Benden başka onu düşünen kimse yok dedi içinden...

Gülistan Hanım yavaşça kızına sarıldı. Normalde sert bir kadındı ama kızına kıyamıyordu. Bunu çok belli etmezdi. En zor zamanlarında kızını asla yalnız bırakmazdı.

"Narin, güzel kızım..." Narin burnunu çekti. "Beni yalnız bırak anne!" Dedi. "Hayırdır kızım? Doğruları söyleyip seni düşündüğüm için mi bana kızıyorsun?"

Narin ise çaresizce annesine döndü.

"Sen beni anlamıyorsun ki anne!"

Gülistan Hanım ise alayla güldü. Onca acıyı yaşayan kendisiydi.

"Ben babana gelin gittiğimde küçücüktüm! Hiçbir şey bilmeyen, küçük bir çocuktum! Daha on yedi yaşımda sana hamile kaldım. Sen iki yaşındayken baban öldü. Gencecik yaşımda dul kaldım! Babanı ilk başta sevmedim ama sonra çok sevdim! Ölünce fark ettim bendeki değerini... Ben yıllarca gelmeyen bir adamı sevdim! Aşkın ne olduğunu senden daha iyi biliyorum kızım."

Narin sustu, hiçbir şey söyleyemedi...

Boğazının düğümlendiğini hissetti. Ne bir şey söyleyebiliyor, ne de hareket edebiliyordu.

Gülistan Hanım üzüntüyle kızının saçlarını okşadı.

"Civan düzgün bir adam olsa neden evlenmenizi istemeyeyim? Bak sana verdiği hiçbir sözü tutmadı!" Narin iç çekti. "Tamam anne, yalvarırım sus..."

Narin hızla kendini odadan dışarıya attı. Gözleri sevdiği adamı arıyordu. Her ne kadar ondan kaçmaya çalışsa da görmeyince korkuyordu.

Genç kadının bakışları adamı buldu... Ona arkası dönüktü. Gözlerini kapatmış, öylece oturuyordu.

Yemek yemediğini biliyordu... Feride Hanım defalarca kadınla konuşmuştu. Civan doğru dürüst işe bile gitmiyordu. Feride Hanım ise bir anne olarak Narin'e yalvarmıştı... Oğlunun gün geçtikçe çöktüğünü görmek yaşlı kadını yaralamıştı.

Tam sevdiği adamın yanına gidecekti ki durdu.

Büşra gülümseyerek mırrayı adama uzattı.

"Sizin için yaptım ağam."

Narin ise kaşlarını çattı. Öfkeyle yumruğunu sıkarken hızla onların yanına gitti.

"Civan yemek yemeden mırra içmez Büşra! Midesine ağrı yapar!"