KARDELEN

14 "Hüsran"

Rizgar hafifçe gözlerini araladı.

Burnunu gıdıklayan saçları yüzünden çekti. Bakışları uyuyan kadını bulurken dayanamayıp tebessüm etti.

Çok güzeldi...

Koyu kahverengi saçlara parmaklarını değdirdi. Yumuşacıktı, okşamaya doyamıyordu. Dudaklarını genç kadının alnına bastırdı.

Kardelen uyku hâliyle ellerini adamın sakallarına çıkardı. Rizgar kadının eline küçük bir öpücük kondurdu.

Saate bakan adam sıkıntıyla derin bir nefes aldı. Gitmesi gerekiyordu...

"Gitmem gerekiyor çiçeğim."

Kadının yanağına sıcak bir öpücük kondurdu. Gidesi gelmiyordu... Yalnızca Kardelen'e sıkıca sarılmak istiyordu.

Adam yavaşça doğruldu. Kadını dikkatle yatağa bıraktı. Öfkeyle bir küfür döküldü dudaklarından. Kardelen'i bırakmak istemiyordu!

"Ne yapacağım ben Allah'ım? Bırakmak istemiyorum, hep yanımda olsun istiyorum. Şimdiden bu kadar çok bağlanmam iyi değil! Daha karım bile olmadı!"

Kendi kendine söyleniyordu.

Tam yataktan kalkacaktı ki bir el yavaşça gömleğine dokundu.

"Rizgar?"

Kadının uykulu sesine kıyamayıp gülümsedi adam. Uykulu sesine bile dayanamıyordu... Kadının elini avuçlarının arasına aldı.

"Gidiyorum meleğim."

Kardelen yavaşça gözlerini açtı. Ne olduğunu anlayamadan kaşlarını çattı. "Hı?" Adam güldü. "Gidiyorum diyorum, sen uykunu bölme." Kardelen hızla doğruldu.

Hızla doğrulurken kafasını sertçe yatağın başlığına vuracağını düşünememişti.

Rizgar telaşla kadını göğsüne çekti. Kardelen kafasını çok kötü vurmuştu!

"Acıdı mı?"

Kardelen inledi.

"Başımı vurdum Rizgar!"

Adam dudaklarını kadının başına bastırdı.

"Çok acıyor!"

Kardelen'in gözleri dolmuştu. Yanındaki adama sıkıca sarıldı. Aklına babası gelirken kalbi sızlamıştı. Babasının gülen yüzü gözlerinin önüne geldi...

"Güzel kızım benim, dikkat et olur mu?"

Yaşlı adam yavaşça bisikleti bıraktı. Kardelen mutlulukla bisikletini sürmeye başladığında Ferdi Bey gülümseyerek kızını izliyordu.

Kardelen babasının ona öğrettiği gibi dikkatle gitmeye çalışıyordu.

"Çok güzel gidiyorum!" Babasının tepkisini merak ettiği için yavaşça ona döndü. "Değil mi babacığım?" Diye sordu.

Önündeki taşı fark edemeyen Kardelen, aniden yere kapaklandı.

Canının yanmasıyla birlikte acıyla inliyordu. Babası koşarak yanına gitti.

"Kızım, iyi misin?"

Telaşla küçük kızını göğsüne bastırdı. Kardelen hıçkıra hıçkıra ağlıyordu.

"Ç-Çok acıyor baba!"

Ferdi Bey kızının saçlarını öptü. Kanayan dizini gördüğünde hemen onu kucağına aldı.