KARDELEN

21 "Anahtar"

Cihat hafifçe gözlerini araladı...

Nerede olduğunu anlamaya çalıştı. Bedeni bu yorgunluğu kaldıramazken gözleri yeniden kapandı.

Neler oluyordu, hiçbir fikri yoktu... Üstünden tır geçmiş gibiydi. Hiçbir şey anlamıyordu. Hiçbir şey hissedemiyordu...

Gözlerinin önüne gelen elaları hatırlayınca hızla gözlerini açtı. Bir saniye olsun unutamadığı o elaları düşündükçe kalbi yerinden çıkıyordu. Bir kadın bu kadar güzel bakar mıydı? Bir kadın bu kadar efsunlu olur muydu?

İçindeki aşk gram azalmamıştı adamın... Hâlâ çok seviyordu. Hâlâ ölüyordu o elalara... Canından can gidiyordu. Allah biliyordu ya; onun için canını bile verirdi...

Cihat acı çekmesine rağmen hâlâ ölümünü istiyordu... Hâlâ kalbi fütursuzca o kızı istiyordu.

'Ulan hiç mi gururun yok be Cihat? Ne diye istiyorsun şu kızı?! Sen ona yalvardığında, gözlerin dolduğunda o başka adamın kollarına gidip sımsıkı sarılıyordu! Hiç mi utanman kalmadı lan senin, gurursuz herif! Gurursuz, utanmaz!'

Cihat içinden kendisiyle tartışıyordu. Uyanır uyanmaz aklına gelmişti işte o kadın! Sanki ameliyat geçirmemiş gibiydi. Tabii olanları hâlâ hatırlayamamıştı.

Aniden açılan gözleriyle birlikte hızla doğruldu adam...

"Helin..." Göğsü korkuyla kalkıp iniyordu. "Helin'im!"

Ansızın odanın kapısı açıldı. Cihat'ın bakışları kadını buldu.

Berfin gelmişti...

"Cihat, ne oluyor?" Kadın hızla adamı geri yatırdı. "Daha yeni vuruldun! Sakın ayaklanma, dinleneceksin!" Diye kızdı.

Cihat kadının bileğini tuttu. "Helin nerede Berfin? Helin nerede?!" Berfin ise şaşkına döndü...

Gözlerini açar açmaz o kadını mı soruyordu? Üstelik sırf onu korumak için vurulmuştu!

"Bilmiyorum Cihat, bırak onu şimdi!" Kenardan suyu aldı. "İçmek ister misin?" Cihat başını hayır dercesine salladı.

Adam korkuyordu... "Helin nasıl? Ona bir şey olmadı değil mi? Üstüne yattım, onu korumak istedim! Koruyamadım mı yoksa? En son gözlerim kapanmıştı! Kahretsin, hatırlamıyorum!"

Berfin göz devirdi. Adam kendisini hiç düşünmüyordu! Berfin, Cihat için endişeleniyordu.

"Korudun Cihat, sapasağlam duruyor. Artık kendinle ilgilen! Hâlini görmüyor musun?" Dedi. "Çok şükür Allah'ım, demek o iyi..." Cihat rahat bir nefes verdi.

Demek ki kadını korumayı başarmıştı... O iyiydi, sapasağlamdı!

"Cihat bunu kendine yapma! Yeniden aynı şeyleri yaşayalım istemiyorum! Yine kendini kaybediyorsun! O kız sana iyi gelmiyor! Hani unutmuştun, hani o artık senin için yoktu?"

Cihat gözlerini kapattı. "Konuşmak istemiyorum Berfin. Beni yalnız bırakır mısın? Dinleneceğim." Dedi.

Berfin hafifçe başını salladı. Yalnızca arkadaşını düşünüyordu. Cihat'ın nasıl kahrolduğunu en iyi o biliyordu...

"Ben yalnızca senin üzülmeni istemiyorum. Sadece tek bir şeyi merak ediyorum," Kadın derin bir nefes aldı. "Neden yeniden o kızı istiyorsun? Hani artık onu görmek istemiyordun? Şimdi evlenmek istiyorsun..."

Cihat yorgunca yatağa iyice yerleşti.

"Eğer ben onunla evlenmezsem o başka biriyle evlenecekti..." Diye mırıldandı. "Seneye okulu da bitiyor. Mutlaka bir adam onunla evlenmek isteyip beni çıldırtacaktı... Buna dayanamazdım Berfin, buna katlanamazdım..."