KARDELEN

23 "Düğün"

Kardelen'in gözleri dolu doluydu... Ne ara büyümüştü de evleniyordu?

Babasının eksikliğini hissetmek canını acıtsa da buna aldırmak istemedi. Düğünden önce zaten Rizgar'la babasını ziyaret etmeye gitmişti.

Gelinliğimle beni görsün istemişti, babasını çok seviyordu...

Rizgar kadının elini sıkıca tutmuş, babasının mezarına getirmişti.

"Baba, ben evleniyorum!"

Kadın cümleye nasıl başlayacağını bilemediği için direkt söylemeye karar vermişti. Rizgar tebessüm etti.

"Ferdi Bey, kızınız artık bana emanet... Ona gözüm gibi bakacağıma söz veriyorum. Hiç endişe etmeyin zira artık o benim karım... Onu çok mutlu edeceğim."

Kardelen burukça gülümsedi. Gözleri yeniden babasının mezarına dönerken canı yandı.

Basit bir acı değil, derinden gelen bir acıydı bu... Kalbine mıhlar saplanıyormuşçasına derin bir sızı yayılmıştı bedenine...

Ah, ne de çok isterdi babasının bugünü görebilmesini...

"Kardelen'im..."

Ferdi Bey kızının saçlarını öptü. Feride Hanım ise tebessümle kocasını ve kızını izliyordu.

"Nasıl bağlısın kızımıza bey... İlerde Kardelen evlenince ne yapacaksın bilmiyorum." Sesindeki alayı Kardelen hariç herkes anlamıştı.

Kardelen daha on iki yaşındaydı. Anlamaması normaldi. Annesinin onu evlendireceğini sanmıştı.

Kaşları dehşetle çatıldı.

"Ben evlenmek istemiyorum!" Dedi hırçınca. Ferdi Bey güldü. "O evlenmeyecek Feride, babasını bırakamaz!" Kardelen babasına sokuldu.

Huzurla babasının yanağını öptü. "Ben hep seninle kalırım babacığım, ömrümün sonuna kadar!" Ferdi Bey tek kaşını kaldırdı. "Yarın bir gün evlenirsen hatırlatırım sana bu sözlerini!" Dedi.

Feride Hanım güldü. "Evlenecek tabii babası! İnşallah o günleri görmeye ömrümüz yeterse, kızımızı bu evden telli duvaklı göndeririz..." Kadının gözleri dolmuştu.

Ferdi Bey kızının saçlarını okşadı.

"Görürüz Feride'm, görürüz.. Kızımızın mürüvvetini görmeden gitmeyiz."

Feride Hanım inşallah dercesine başını salladı.

Kardelen babasını izledi.

"Bana söz ver baba! Sen de dedem gibi gitmezsin değil mi?" Kardelen konuyu kavramıştı.

Gözleri korkuyla dolmuştu. Dedesini de çok severdi ama geçen yıl kaybetmişlerdi. Onun acısını yaşayan küçük kız aynı acıyı bir daha yaşamak istemedi. Korktu, küçük yüreği babasızlığa dayanamazdı...

"Gitmem babacığım... Torunlarımı sevmeden hiçbir yere gitmem."

Kardelen o anları hatırlayınca sarsıldı. Rizgar yavaşça kadının omzuna dokundu.

"İyi misin çiçeğim?"

Kadın yutkunamadı...

"S-Sözünü tutmadın baba..." Acıyla hıçkırdı. "Düğünümü göremedin..." Sesi fısıltıdan farksızdı.

Orada yazan Ferdi Demirhan yazısı genç kadını çok yaralıyordu.

Orada yatanın babası olmamasını ne de çok isterdi...