Cihat kararsızca evin önünde dikiliyordu.
Bir yanı gidip onu görmek için delirirken, bir yanı da gurur yapıyordu.
Çok kızgındı ama kıyamıyordu işte!
En sonunda defalarca kontrol ettiği gibi yine etrafı kontrol etti. Herkes uyumuş gibi görünüyordu. Konuşmak için çok uygun bir vakitti.
Adam eve doğru bir adım atarken yeniden kararsızca durdu. Acaba korkar mıydı? Gecenin bir yarısı odasında bir adam görürse korkması normaldi!
Cihat kadının penceresinin açık olduğunu çoktan fark etmişti. O her zaman penceresini açık bırakırdı. Kapalı alanlardan çok korkardı. Havasız ortamlarda duramazdı. Eğer odası gece içinde hava almazsa asla uyuyamazdı.
Kadını çok iyi tanıyordu... Odasından sızan ışığı görebiliyordu. Kadın karanlıkta da uyuyamazdı. Mutlaka gece lambasını açardı. Karanlıktan, kapalı alanlardan hiç hoşlanmazdı. Onun için aydınlık demek güvende olduğunu hissetmekti.
Cihat düşüncelerine ara verip yavaşça kadının odasına tırmandı. Çok geçmeden tırmanmayı başardı.
Odanın içine girdiğinde kalbi heyecanla çarpıyordu. Doğru bir karar mı vermişti bilemiyordu...
Uyuyan kadını görünce burukça gülümsedi. Çok güzel uyuyordu...
Dikkatle kadının yanına çöküp yüzünü inceledi. Hırçınca önüne dökülmüş saç tellerini kadının yüzünden çekti.
Yüzü tamamen ortaya çıkan kadına iç çekerek baktı.
O ela gözlerin ona sevgiyle bakması için ömründen on yıl verebilirdi...
Kadın uyanacak gibi olduğunda hemen ayağa kalktı. Acaba gitse miydi? Hiç gelmemiş gibi gitse ne olurdu ki? Konuşmaya bile cesaret edemiyordu!
Ve Rizgar'ın kıskançlığından sonra verdiğim ikinci spoiler!
Bu bölüm çok merak ettiğiniz Cihat'ı da yazdım! Henüz Kardelen ve Rizgar'ı yazmadım... Siz isteyince benim de içimden geldi!🌸💝
INSTAGRAM:
rumistt
rumeysagulhanhikayeleri
👆🏻👆🏻
YOU ARE READING
KARDELEN
General Fiction"Bırak beni, bunu yapamam Rizgar! Sana bu kötülüğü yapamam, sevmediğin biriyle evlenmene göz yumamam!" Genç adam öfkeyle duvara vurdu. "Başka çaremiz mi var? Seni de, beni de yaşatmazlar!" Kadının içine sinen korku her dakika daha da artarken bakı...
