Game on✔️

40

Zuchtend laat ik de luid blaffende honden los het huis in rennen. Dat was echt een van de vermoeiendste uitlaatsessies die ik ooit heb gehad. Ze waren zo immens druk en wouden gewoon niet luisteren. 'Zo Kate, jij ziet er vermoeid uit.' Ik negeer Melody haar opmerking en loop naar de keuken om een flesje water te pakken om daarna naast Charlotte en Melody op de bank te ploffen. 'Dus wie heb je geregeld voor mijn blind date?' Ik verslik mij bijna in mijn water als ik mij bedenk dat ik Jack nog helemaal niet gecontacteerd heb. Hij was mijn gedachtes helemaal ontglipt. 'Oh nee, je hebt niemand he.' Zegt Charlotte die overduidelijk mijn reactie had gezien. 'Doe niet zo gek! Ik heb hem zelfs al gevraagd en hij zei ja.' Oké dat was een leugen maar ik weet wel honderd procent zeker dat Jack ja gaat zeggen.

'Spannend.' Piept Melody enthousiast. Opeens wordt de deur met een harde klap in het slot gegooid wat ons alle drie ons hoofd om doet draaien. Ik zie nog net Jennifer die luid stampend de trap op loopt. 'Iemand is niet in een goede bui.' Zingt Charlotte. Melody begint naast haar zachtjes te lachen maar op de een of andere manier vind ik het niet zo grappig. Misschien is het omdat ik Jennifer de afgelopen paar dagen al vaker verdrietig heb gezien of omdat ik in een rare bui ben, maar ik sta op en loop naar Jennifer haar kamer. Ik sta op het punt om op haar kamerdeur te kloppen als ik mij opeens bedenk.

Is dit wel handig? Zometeen wordt er weer naar mij geschreeuwd. Daarnaast het is niet alsof Jennifer en ik ooit vriendinnen van elkaar zijn geweest. Ik bedoel de laatste keer dat ik haar zag schreeuwde ze dat ik een eind op moest rotten. Niet letterlijk maar wel met haar blik. Precies op het moment dat ik mij om wil draaien om weg te lopen wordt de deur open gegooid en tref ik een half betraand gezicht aan. 'Wat moet je?' Vraagt ze bot. Shit er is geen weg meer terug nu. 'Ik kwam even checken of het wel met je gaat.' Jennifer haar blik lijkt te verzachten en ze haalt vies haar neus op. En dan alsof het er nooit geweest is geeft ze mij weer die dodelijke blik.

'Ik heb geen zin in die domme spelletjes van jou en je vriendinnen.' Jennifer wil de deur in mijn gezicht dicht gooien maar op de een of andere manier zet ik mijn voet er tussen. 'Au!' Shit. Dat doet pijn. In films wordt dit altijd zo soepel gedaan. 'Jezus wat doe jij nou weer?' Half hinkelend loop ik de kamer in terwijl ik de pijn probeer te onderdrukken. Jennifer staart mij een beetje ongemakkelijk aan als ik neerplof op haar grote bed. Sorry hoor maar mijn voet kwam net tussen de deur.

'Jennifer ik ben hier niet om een spelletje met je te spelen.' Zeg ik zodra de pijn wat heeft afgenomen. 'Ik vraag mij oprecht af hoe het met je gaat.' Jennifer blijft mijn blik gevangen houden en ik kan de twijfel door haar ogen zien glippen terwijl zij een besluit probeert te maken. 'Wat is er aan de hand? Ik bedoel het is overduidelijk dat je ergens mee zit.' Dat lijkt het kleine zetje te zijn dat Jennifer overduidelijk nodig had. 'Het is gewoon,' Snikkend laat ze zichzelf neervallen op de bank tegenover haar bed. Ik wist dat Jennifer haar kamer niet hoefde te delen en dat die dus groter was maar nu ik hier zit is hij echt enorm. Ze heeft gewoon haar eigen woonkamer in haar kamer zitten.

'De laatste tijd voel ik mij niet goed. Ik zit niet lekker in mijn vel. Het gaat slecht met mijn cijfers en- en-' Jennifer haar blik is gefixeerd op de grond maar alsnog kan ik zien dat ze moeite doet om haar tranen in te houden. 'Ik heb geen vrienden Katelyn.' Haar blik vangt de mijne en ik voel mijn lichaam zich vullen met schuld. Ze is echt super ongelukkig. 'Ik heb niemand. Ik ben ook wel slim genoeg om te weten dat niemand mij hier mag. En ja ik ben een bitch maar wel een eerlijke bitch.' Op dit punt rollen de tranen over haar wangen en kan ik het niet langer meer aanzien.

Ondanks alles wat Jennifer ooit heeft gedaan trek ik haar in een knuffel. Ik voel dat ze het niet helemaal accepteert maar alsnog blijft ze door huilen. Ik strijk voorzichtig over haar haren en probeer haar te sussen. Na een paar minuten verbreekt ze de knuffel en duwt ze mij iets van zich af. Typisch. Ze probeert haar make up te fixen via de reflectie van haar zelf in de spiegel. 'Het gaat alweer.' Mompelt ze. 'Het is gewoon zwaar klote en ik wil gewoon naar huis.'