Τα επόμενα λεπτά ήταν πολύ βασανιστικά καθώς ο Αχιλλέας δεν ήθελε με τίποτα να με ακούσει και με κοιταγε με μίσος.
«Με έκανες κάθε βράδυ να σε σκέφτομαι και να παθαίνω κατάθλιψη. Με έκανες χώμα με τα λόγια σου.»
«Το ξέρω και σου ζητώ συγγνώμη για χιλιοστή φορά μέσα σε αυτά τα δέκα λεπτά.»
«Αν κουράστηκες φύγε. Δεν σε κρατάω.»
«Αχιλλεα σκάσε επιτέλους.» φώναξα και με κοίταξε έκπληκτος καθώς τόση ώρα μίλαγα γλυκά και ήρεμα.
«Μετά από τον τρόπο που μου φέρθηκες έρχεσαι εδώ μέσα και λες πως θες να μιλήσουμε. Έχεις ένα λεπτό να μου πεις και μετά φύγε. Όπως εσύ δεν θες να με ξανά δεις έτσι δεν θέλω και εγώ.»
«Ξέρω πως δεν σκότωσες εσύ τον αδελφό μου. Σε πιστεύω. Ζητάω συγγνώμη για ότι σου είπα. Αν μου δώσεις λίγα λεπτά παραπάνω θα στα εξηγήσω όλα.» είπα με μια ανάσα και σταμάτησα.
Κάθισε στο κρεβάτι του και πήρε αγκαλιά τον Αζωρ. Κάθισα δίπλα του και χάιδεψα τον σκύλο του. Του εξήγησα πως άκουσα την Σάρα να μιλάει μόνη της στο νεκροταφείο και έτσι πείστηκα.
«Ήρθα να τα ξανά βρούμε γιατί είμαι ακόμα ερωτευμένη μαζί σου.» τον κοίταξα στα γαλανά μάτια του και με αγκάλιασε.
«Και εγώ.» με φίλησε γλυκά. Μου είχε λείψει πιο πολύ από ότι πίστευα.
«Τα βρήκες με τον Πάνο ;;»
«Ναι, ακολούθησα την συμβουλή σου. Είμαστε ξανά όπως παλιά. Αλλά άστα αυτά τώρα μου έλειψες.»
Πήγε να με ξανά φιλήσει αλλά απομακρύνθηκα.
«Εχω να σου πω και κάτι άλλο.»
Με κοίταξε σκεπτικός και ξεκίνησε να εξιστορω ξανά ότι έγινε στο νεκροταφείο. Δεν το πήρε πολυ καλά.
«Είσαι τρελή ;;» φώναξε και σηκώθηκε απότομα από το κρεβάτι ρίχνοντας τον Αζωρ στο πάτωμα.
«Τελικά μοιάζεις πολύ με τον Σάκη. Το ίδιο ακριβώς είπε και αυτός όταν το άκουσε.» είπα χαλαρή.
«Μην με συγκρίνεις μαζί του. Με μισεί.»
«Οχι πια. Αύριο στο σχολείο λογικά θα σου ζητήσει να τα βρείτε. Τον έπεισα πως άλλος σκότωσε τον αδελφό μου, δηλαδή τον κολλητό του. Αλλα δεν είναι αυτό το θέμα μας.»
«Σωστά. Ξέχνα το δεν μπαίνεις στην συμμορία. Εγώ δεν είχα σκοπό να ξανά πάω. Το έμαθαν οι γονείς μου και έγιναν έξω φρενών.» είπε αν και το φανταζομουν αυτό γιατί εγώ η ίδια είχα πει στον Πάνο ότι ο Αχιλλέας ξανά γύρισε εκεί.
«Εμενα οι γονείς μου δεν θα το μάθουν γιατί δεν θα με αφήσουν.»
«Και καλά θα κάνουν. Δεν σε αφήνω. Δεν θα το κάνεις. Η Σάρα δεν μπορεί να σε προσέχει μόνη της.»
«Ενταξει μπορεί η Σάρα να είναι η μόνη που θα μπορώ να εμπιστεύομαι από εκεί μέσα αλλά θα τα καταφέρω.»
«Και πως θα κερδίσεις την εμπιστοσύνη του Μπλάκ ;;»
«Κατι θα σκεφτώ. Αύριο σε περιμένω σπίτι μου στις 7. Θα είναι η Σάρα και ο Σάκης. Να οργανωθούμε.»
«Θα έρθω αλλά πώς μπορείς να είσαι τόσο χαλαρή ;;» με πλησίασε και πέρασε τα χέρια του γύρω από την μέση μου.
«Δεν είμαι αλλά το παλεύω.»
«Ξέρουν οι γονείς σου για εμένα ;;»
«Αχα. Αύριο ο πατέρας μου θα τηλεφωνήσει στον πατέρα σου για να μιλήσουν.» ήμουν πολύ ευχαριστημένη με τον εαυτό μου για αυτό.
«Ενταξει αφού κατάφερες κάτι τέτοιο δεν σε φοβάμαι. Λοιπόν να προσέχεις τωρα που θα φεύγεις.» μου έδωσε ένα φιλί και έφυγα.
Έξω στους δρόμους δεν κυκλοφορούσε ούτε ένα αυτοκίνητο, κάνεις. Το μοναδικό φως ερχόταν από τα παράθυρα των σπιτιών και από τα φώτα στους δρόμους. Σε μια διασταύρωση από τον δρόμο δεξιά μου ερχόταν σκυφτή μια σκιά. Έβγαλα τα ακουστικά από τα αυτιά μου και άκουγα που έσερνε τα βήματα της. Όταν έφτασε κάτω από ένα από τα φώτα είδα πως ήταν η Σοφία. Ξεφυσιξα ανακουφισμένη και έτρεξα να την προλάβω γιατί δεν με είχε δει.
«Βανέσσα ;» ρώτησε παραξενεμένη όταν την έφτασα. Έτρεμε από το κρύο και φόραγε και αυτήν ακουστικά στα αυτιά κάτω από το σκούφο της.
«Απο που γυρνάς ;» την ρώτησα ανασηκώνοντας το ένα μου φρύδι.
«Ειχα βγει να κάνω μια βόλτα να χαλαρώσω. Εσύ ;;»
«Εγω ήμουν στον Αχιλλέα.» γουρλωσε τα μάτια της. «Ναι τις τελευταίες ώρες έχουν γίνει πάρα πολλά.»
«Λοιπον θα μου τα πεις όλα. Σπίτι μου ;;» κούνησα θετικά το κεφάλι μου και ξεκινήσαμε να περπατάμε προς το σπίτι της.
YOU ARE READING
The deal
Random«Τι θες για να μην κρατήσεις τις φωτογραφίες;; » του είπα ηττημένη «Σου είπα. Να με βοηθήσεις να κερδίσω την κοπέλα που αγαπάω.» «Και πως θα το κάνω εγώ αυτό ;; » «Θα μου δείξεις πως πρέπει να είναι το τέλειο αγόρι. Αυτό που θέλουν τα κορίτσια.» «Κ...
