29 : η επιστροφή

606 51 0
                                    

Όσο περίμενα τον Αχιλλέα να έρθει το κινητό μου ξεκίνησε να κουδουνίζει στην τσέπη του μπουφάν μου. Ήταν η Σάρα.

«Γεια σου Σάρα.»

«Εισαι καλά ;;»

«Ναι γιατί να μην είμαι ;;»

«Γύρισε ο Βασίλης και μου είπε πως έρχεσαι με τον Μανώλη. Αλλά γύρισε κι αυτός χωρίς εσένα. Τι έγινε ;;»

Της είπα περιληπτικά τι έγινε με τον Μανώλη και πως κατέληξα μόνη μου να μιλάω με τον Μιχαήλ.

«Καλα τον Μανώλη θα τον σκοτώσω που σε άφησε. Από τα χέρια μου θα πάει!»

«Σάρα μην ασχοληθείς.»

«Έρχομαι να σε πάρω που είσαι ;;»

«Μην έρθεις. Έχω καλέσει ήδη τον Αχιλλέα για να έρθει.»

«Α οκ τότε. Θα τα πούμε αύριο βράδυ, την γνωστή ώρα;; »

«Ναι. Καληνύχτα.»

Λίγο μετά είδα τα φώτα της μηχανής του Αχιλλέα, αλλά ένιωθα πολύ κουρασμένη για να μείνω έξω οπότε ζήτησα να με πάει σπίτι μου.

Το επόμενο πρωί κοιμόμουν καθώς πηγαίναμε με την Σοφία στο σχολείο με τα πόδια. Δεν είχα κοιμηθεί καλά το βράδυ.

Καθίσαμε στις κερκίδες του σχολείου και περιμέναμε να χτυπήσει το κουδούνι για την πρωινή προσευχή. Πώς και φτάσαμε τόσο νωρίς σήμερα ;;

Ξαφνικά ένιωσα την Σοφία να με σκουντάει. Σήκωσα το βλέμμα μου από το κινητό και την κοίταξα απορημένη. Κοίταζε την είσοδο του σχολείου.

«Τι έγινε ;;» ρώτησα καθώς γυρναγα το βλέμμα μου να δω τι το ασυνήθιστο της είχε τραβήξει την προσοχή.

Οι γνωστοί ταραχοποιοί είχαν βάλει την μουσική στο ηχείο απέναντι μας, τα ζευγάρια φιλιοντουσαν στα απομονωμένα παγκάκια, νυσταγμενα παιδιά είχαν ξαπλώσει στις κερκίδες ενώ άλλοι έρχονταν.

Τότε διέκρινα κάτι γνώριμο στους μαθητές που έμπαιναν μέσα. Ξανθά σγουρά μαλλιά ξεχώριζαν μέσα στο πλήθος και γουρλωσα τα μάτια μου.

«Η Δανάη.» είπαμε ταυτόχρονα.

Ξεκινήσαμε να τρέχουμε προς το μέρος της. Όταν μας είδε έτρεξε και μας αγκάλιασε. Είχε αδυνατίσει αρκετά και έμοιαζε κουρασμένη και ξενυχτιμενη, αλλά γενικά φαινόταν καλά.

«Ποτε γύρισες ;;» την ρώτησα αμέσως.

«Χθες το βράδυ.»

«Πως είναι η μητέρα σου ;;»

The dealWhere stories live. Discover now