ကျွန်တော်ချစ်သော ဦး (My lovely Oo)

အပိုင္း ( ၁၉ )

ေခါင္းကနည္းနည္းမႀကည္တႀကည္ျဖစ္ေနသည္။ မ်က္လံုးမဖြင့္ခ်င္ေသးေပ။ ယခုသူအိပ္ေနတဲ႕ ေနရာက အိစက္ညက္ေညာလွသည္။ အေမႊးရနံ႕တစ္ခုက မရွဴပဲဝင္ေရာက္လာသည္။ ထိုရနံ႕ေႀကာင့္ ေခါင္းထဲ ႀကည္သြားသည္။ ထိုရနံ႕ကို သူရင္းနွီးေနသည္။ ေသခ်ာစဥ္းစားႀကည့္ေတာ့မွ အို ႕ ႕ ႕ ဒါ နွင္းဆီရနံ႕ပဲ
ဟု သူေတြးမိသြားသည္။

ဘယ္လိုျဖစ္တာပါလိမ့္။ ငါ ခုနက မိုးေရထဲလွဲက်သြားတာမဟုတ္ဘူးလား။ ထို႕ေႀကာင့္ မ်က္လံုးကိုအျမန္ဖြင့္လိုက္သည္။

ဟမ္ ေမွာင္ေနတဲ႕အခန္းႀကီးပါလား။ ဘာမွ မျမင္ရေပ။ အခန္းက နည္းနည္းေအးေနေတာ့ သူေႀကာက္စိတ္ဝင္လာမိသည္။ စမ္းတမ္းစမ္းတမ္းျဖင့္ သူထလိုက္သည္။ နံရံေတြကို လက္နဲ႕စမ္းရင္း မီးခလုတ္ကို ဖြင့္မိသြားသည္။ႀကည့္လိုက္ေတာ့ ကုတင္ေပၚမွာ နွင္းဆီေတြ ျပည့္ေနသည္။

ဦး ႕ ႕ ႕ ဦးကေကာ ဘယ္ေရာက္ေနတာလဲ ။ အခန္းတံခါးကို ဖြင့္လိုက္ျပီး ထိုအခန္းမွထြက္လာသည္။ ထိုအခန္းမွေဝးလာေလေလ ဆူညံသံေတြကို ပိုနီးကပ္စြာႀကားရသည္။ျပီးေတာ့ လက္ခုပ္သံေတြေကာ ႀကားရသည္။ ထိုအသံေတြေနာက္ကို လိုက္ႀကည့္ေတာ့ ခန္းမတစ္ခုကို ေရာက္သြားသည္။

တံခါးကိုဖြင့္လိုက္ေတာ့ ထိုခန္းမက ေမွာင္မဲေနသည္။ သိခ်င္လိုစိတ္ေႀကာင့္ ေျခတစ္လွမ္း လွမ္းလိုက္သည္။ ထိုစဥ္ အေမွာင္ထဲမွ တစ္စံုတေယာက္က သူ႕ကို ဆြဲေခၚလိုက္ေလသည္။ တျပိဳင္နက္ထဲမွာပဲ သူ႕မ်က္လံုးေတြကို စည္းတာခံလိုက္ရသည္။
ခဏအႀကာေတာ့ မ်က္လံုးစည္းကိုဖြင့္ေပးသည္။ ထိုအခ်ိန္ထိ ေမွာင္မဲေနသည္။ ရုတ္တရတ္ ေခါင္းေပၚမွ အလင္းေရာင္ေႀကာင့္ မ်က္လံုးေတြ ခဏတာ မွိတ္ထားလိုက္သည္။ ထိုေနာက္ ခန္းမ တစ္ခုလံုး လင္းထိန္သြားသည္။ သူ႕ေရွ႕တည့္တည့္တြင္ လူတစ္ေယာက္ရပ္ေနသည္။ ထိုလူက သူ႕ကိုေက်ာေပးထားသည္။ ဝတ္ထားတဲ႕အဝတ္အစားက ေနာက္ေက်ာကေနႀကည့္တာေတာင္ သူနဲ႕လိုက္ဖတ္လြန္းလွပါသည္။

ထိုလူတျဖည္းျဖည္း သူ႕ဘက္ကိုလွည့္လိုက္သည္။

"အမ္ ႕ ႕ ႕ ဦး "

ထို႕ေနာက္ မဂၤလာတီးလံုးသံေတြ ပ်ံ႕လႊင့္လာရင္း ဦး လည္းတျဖည္းျဖည္း သူဆီလာေနသည္။