ခ်စ္ျခင္းတရားျဖင့္လင္းလက္ေစ

အခန္း(၃)

          Zawgyi

              လူတစ္ေယာက္က လူတစ္ေယာက္ကို ဘယ္ေလာက္ထိခ်စ္ေပးႏိုင္လဲဆိုတာသူမသိ။သူကေတာ့ ေကာင္းကင္ကို သူအသက္႐ွင္ေနသမ်ွကာလတစ္ေလ်ွာက္လံုးခ်စ္ေပးႏိုင္သည္။သူ႔တစ္ဘဝလံုး ေကာင္းကင္ကိုပဲၾကည့္ၿပီး ေကာင္းကင္အတြက္ပဲစဥ္းစားေနခ်င္သည္။

            သူေကာင္းကင္ကို ဘယ္အခ်ိန္ကစၿပီးခ်စ္မိခဲ့လဲ သူမသိ။သူေကာင္းကင္ကို ခ်စ္ေနတယ္ဆိုတာသတိထားမိသည့္အခ်ိန္မွာ သူ႔ဘဝရဲ႕ေန႔ရက္ေတြက ေကာင္းကင္ႏွင့္ အစျပဳ ၿပီး ေကာင္းကင္ႏွင့္အဆံုးသတ္ေနခဲ့ၿပီးၿပီ။

            သူေကာင္းကင္အတြက္ဆို အရာရာလိုက္ေလ်ာေပးႏိုင္သည္။အစြမ္းကုန္ခ်စ္ေပးႏိုင္သည္။အရာရာကိုေကာင္းကင္ရဲ႕ေဘးကေန မားမားမတ္မတ္ရင္ဆိုင္ေပးႏိုင္သည္။အင္း...တစ္ခုပဲ။သူေကာင္းကင္ကို ဖြင့္ေျပာဖို႔ကိုေတာ့သူတကယ္မလုပ္ရဲ။

           သူပတ္ဝန္းက်င္ကေျပာမယ့္ အျပစ္တင္ကဲ့ရဲ႕စကားေတြကိုလည္းခံႏိုင္သည္။မိဘေတြကိုလည္းသူရင္ဆိုင္ႏိုင္သည္။ေနာက္ဆံုး..ေကာင္းကင္ရဲ႕အမုန္းကိုေတာင္သူရင္ဆိုင္ႏိုင္သည္။ဒါေပမယ့္ ေကာင္းကင္သူ႔အေပၚသနားမွာကိုေတာ့သူတကယ္ကိုမလိုခ်င္။ေကာင္းကင္သူ႔ေၾကာင့္ ေတြေဝရမွာ....စိတ္ထိခိုက္ရမွာမ်ိဳးကို သူေတြးၾကည့္ရံုႏွင့္ပင္ တကယ္ကိုမခံစားႏိုင္။

           သံေယာဇဥ္ႀကီးတတ္သည့္ေကာင္ေလးက သူ႔အေပၚဘယ္နည္းႏွင့္မွ သံေယာဇဥ္ျဖတ္ႏိုင္မွာမဟုတ္မွန္းသူသိသည္။သူတစ္သက္လံုး သူငယ္ခ်င္းလို ညီအစ္ကိုလိုေပါင္းသင္းလာသည့္လူက သူ႔အေပၚမ႐ိုးသားမွန္းသူသိသြားလ်ွင္ သူအႀကီးအက်ယ္စိတ္ထိခိုက္မွာအမွန္ပင္။

           ခံစားေနရမည့္ ေကာင္းကင္ရဲ႕ပံုကိုေတြးၾကည့္ရံုႏွင့္ပင္ သူ႔ႏွလံုးသားတစ္စံုကနာက်င္ရသည္။သူ႔ေၾကာင့္ႏွင့္ ေကာင္းကင္ကိုမခံစားေစခ်င္။ထို႔ေၾကာင့္ သူေကာင္းကင္ကို ဒီတစ္သက္ဖြင့္ေျပာျဖစ္ေတာ့မွာမဟုတ္......။

>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>

            ေကာင္းကင္တစ္ေယာက္ ေခြၽးစို႔ေနသည့္နဖူးကို တစ္႐ွဴ းႏွင့္သုတ္ေနရသည္ကအခါခါ။သူအခု ဒီဆိုင္ေလးကိုေရာက္ေနရသည္က မမျခယ္၏ခ်ိန္းဆိုမႈေၾကာင့္။ေစ့စပ္ပြဲကို ေမေမတို႔က ရက္ေရြးၿပီးသြားေပမယ့္ ကာယကံ႐ွင္ေတြျဖစ္သည့္ သူႏွင့္မမျခယ္ကေတာ့ခုမွ ႏွစ္ေယာက္တည္းေအးေအးေဆးေဆးေတြ႔ျဖစ္တာပင္။