ခ်စ္ျခင္းတရားျဖင့္လင္းလက္ေစ

အခန္း(၅)

          Zawgyi

        ေကာင္းကင္တစ္ေယာက္အဆက္မျပတ္ျမည္ေနသည့္ဖုန္းသံေၾကာင့္ ႏွစ္ႏွစ္ၿခိဳက္ၿခိဳက္အိပ္ေနရာမွႏိုးလာရသည္။အရင္တုန္းက  အရမ္းႀကိဳက္လြန္း၍ ဖုန္း raingtone ထားထားသည့္ Shaun ရဲ႕ Way back home သီခ်င္းကိုလည္းခုခ်ိန္မွာ မခံစားႏိုင္ေတာ့။                                        
           လူကႏွစ္ရက္ဆက္တိုက္ပင္ပန္းထားရသည္မို႔ လက္တစ္ေခ်ာင္းေတာင္လႈပ္ခ်င္စိတ္မ႐ွိ။ပင္ပန္းရသည့္အေၾကာင္းရင္းကလည္း သူ႔ရဲ႕ခ်စ္ရပါေသာ မမျခယ္ေၾကာင့္။မေန႔က ဝယ္စရာ႐ွိသည္လိုက္ခဲ႔ပါဟူ၍ ဖုန္းဆက္ေခၚလာသည္ေၾကာင့္ မိႈရသလိုျပံဳးၿဖီးေနသည့္မ်က္ႏွာႏွင့္ ေ႐ွ႕ေတာ္ေမွာက္အေရာက္သြားမိသည္။

             သူ႔ရဲ႕ တက္ႂကြေနသည့္စိတ္ကေလးေတြက Junction ထဲ ၃ နာရီေလာက္ပတ္ၿပီးသည့္အခ်ိန္မွာေတာ့ ၾကက္ေပ်ာက္ငွက္ေပ်ာက္။သူအခ်ိန္လြန္မွသိလိုက္ရသည္က ထက္ျမတ္သည့္မိန္ကေလးပဲျဖစ္ျဖစ္၊ေအးေဆးသိမ္ေမြ႔သည္မိန္းကေလးပဲျဖစ္ျဖစ္၊ဘယ္အသက္ ..ဘယ္အရြယ္ အမ်ိဳးသမီးပဲျဖစ္ျဖစ္ ကြဲျပားျခားနားမႈေတြအမ်ားႀကီး႐ွိေနရင္ေတာင္ ေစ်းဝယ္သည့္ေနရာႏွင့္ အလွျပင္သည့္ေနရာတြင္ ၾကာတတ္သည္ကေတာ့ အတူတူပဲဆိုတာပင္။

            မမျခယ္ေပးသည့္ဘဝႏွင့္ခ်ီကာမွတ္သားအပ္သည့္ သင္ခန္းစာတစ္ခုကို ဦးေႏွာက္ဝယ္သံမိႈ႐ိုက္ရင္း အထုပ္ႀကီးငယ္ဆြဲကာ တေကာက္ေကာက္လိုက္ေပးေနရသည္က ၃ နာရီတိတိ။ေနာက္ဆံုးသူ႔ႏႈတ္ခမ္းထက္တြင္ ဟန္ေဆာင္ျပံဳးေတာင္မျပံဳးႏိုင္ေတာ့သည့္ အခ်ိန္က်မွ မမျခယ္ကအိမ္ျပန္ဖို႔စကားစသည္။

           ဒီေန႔လဲ မမျခယ္ကသူ႔ဦးေလး၏ အိမ္တက္ပြဲဖိတ္၍ ေနာင္တစ္ခ်ိန္မမျခယ္ႏွင့္ သူလက္ထပ္လ်ွင္ မမျခယ္၏ အမ်ိဳးမ်ားၾကားထဲတြင္ မွတ္ခ်က္ေကာင္းမ်ားရေစလို၍ မ်က္ႏွာလိုမ်က္ႏွာရႏွင့္သြားမိသည္။ေရာက္ကတည္းက "ဒီေကာင္ေလးဖင္ေပါ့တယ္" ဟုဆိုကာ ဧည့္သည္ေတြကိုဧည့္ခံခိုင္းခဲ့သည္က သူ႔မွာဖင္ပင္ေႏြးေအာင္မထိုင္ရ။ဒီၾကားထဲ လာသမ်ွဧည့္သည္ေတြႏွင့္ မိတ္ဆက္ေပးေနသျဖင့္ ႏႈတ္ခမ္းထက္က အျပံဳးကိုလည္းမျဖဳတ္ရဲ။