❤Extra❤

7.3K 270 13
                                    

Zawgyi         

             တစ္ညလံုးဖိအိပ္ထားမိသည့္ကိုယ္တစ္ျခမ္းက မနက္မိုးလင္းသည့္အခ်ိန္မွာေတာ့ ထင္ထားသည္ထက္ပင္ပို၍ က်င္တက္ေနခဲ့ၿပီ။ျခံဳထားသည့္ေစာင္ပိုင္းေလးကို ဖယ္ခြာၿပီးတစ္ညတာေမွးစက္ခဲ့သည့္ဆိုဖာဆီမွ ထရပ္လိုက္သည္။ဆိုဖာေျခရင္းတြင္ေတာ့ တစ္ညလံုးျခင္အႏၱရာယ္မွ
ကာကြယ္ေပးခဲ့သည့္ ျခင္ေဆးေခြငယ္ေလးကေတာ့ျဖင့္ျပာမႈန္ဘဝသို႔ကူးေျပာင္းေနခဲ့ေလၿပီ။

                 "ကာကာ"

          ေစ့ပိတ္ထားသည့္အခန္းတံခါးကို အဆက္မျပတ္ထုကာေခၚေနေသာ္လည္း ညကတည္းကပိတ္ထားသည့္အခန္းတံခါးကပြင့္မလာ။

          မေန႔ကညေနကတည္းကစကားမေျပာသည့္ကာကာကညဘက္အိပ္ခ်ိန္တြင္လည္းအခန္းထဲသို႔ေပးမဝင္ခဲ့။စိတ္မေျကမလည္ျဖစ္ေနသည့္ အေၾကာင္းရင္းကိုမသိရပါဘဲ ေခါင္းအံုးတစ္လံုးႏွင့္ေစာင္တစ္ထည္ကိုသာ ဝတ္ေက်တန္းေက်ေပးၿပီး ကြၽန္ေတာ့္အရပ္ႏွင့္မဆန္႔သည့္ဆိုဖာငယ္တြင္ အိပ္ခိုင္းသည္အထိ အၿငိဳးႀကီးရက္စက္ခဲ့သည္။

           လႈပ္႐ွားျခင္းမ႐ွိသည့္ တံခါးကိုစိတ္ပ်က္လက္ပ်က္ႏွင့္ေက်ာခိုင္းၿပီးမွ စားပြဲေပၚတြင္တင္ထားသည့္သြားပြတ္တံေလးေၾကာင့္လူက အလိုလိုျပံဳးမိသြားရသည္။အတူစေနသည့္ရက္မွစ၍ ယေန႔ထိတိုင္ေအာင္ သူ႔အေပၚကာကာ့၏ ဂ႐ုစိုက္မႈေတြကတစ္စက္ကေလးမွ ေလ်ာ့မသြားခဲ့။မ်က္နွာသစ္သြားတိုက္ရန္ကအစ အိပ္ရာခင္း၊အဝတ္ေလ်ွာ္သည္အထိ အစစအရာရာကာကာသာမညီးမညဴ လုပ္ေပးေနက် ။အင္း.....မေန႔ကညကသာ...။

                အဆင္သင့္သြားတိုက္ေဆးထည့္ေပးထားသည့္ သြားပြတ္တံေလးကိုယူၿပီး မီးဖိုေခ်ာင္ကေဘစင္တြင္သာ မ်က္ႏွာသစ္သြားတိုက္ျခင္းအမႈကိုၿပီးဆံုးရသည္။မေနႏိုင္လြန္းသည့္ကိုယ္ကသာ သူ႔အတြက္ေကာ္ဖီတစ္ခြက္ပိုေဖ်ာ္ေနမိေသာ္လည္း သက္ဆိုင္သူကေတာ့ ခုခ်ိန္ထိအခန္းတံခါးပင္မဖြင့္။

              ဧည့္ခန္းဆီမွၾကားလိုက္ရသည့္ဖုန္းသံေၾကာင့္ ေသာက္လက္စေကာ္ဖီကို ထားခဲ့ကာဖုန္းကိုယူၾကည့္မိေတာ့ ဖုန္းမဆက္တာၾကာၿပီျဖစ္သည့္အေဖျဖစ္သူထံမွ...။

ခ်စ္ျခင္းတရားျဖင့္လင္းလက္ေစWhere stories live. Discover now