Zawgyi
အာကာပိုင္တစ္ေယာက္ ေရခ်ိဳး၍အဝတ္အစားလဲျပီးသည္အထိ မမႀကီးကမျပန္ေသး။မနက္ကတည္းကသူေနသည့္ေနရာကို ေရာက္လာကာ အိမ္ကိုျပန္လာရန္ေျပာေနသည္က တစ္မနက္လံုး။အခုလည္း ဆိုဖာေပၚတြင္ စာအုပ္ဖတ္ကာထိုင္ေစာင္႔ေနသည့္ပံုက သူမပါဘဲႏွင့္ျပန္မည့္ပံုမေပၚ။အေတာ္ကိုေခါင္းမာလြန္းသည္႔အစ္မပင္။ဘယ္သူ႔ကိုတူလို႔ ဒီေလာက္ေခါင္းမာေနရသည္မသိ။
"ဟူး.."
သူသက္ျပင္းကိုခ် ေခါင္းကိုဖြၿပီး မမႀကီးေ႐ွ႕တြင္သြားထိုင္လိုက္သည္။ဒီေန႔ကတကယ္ကို သူ႔အတြက္ ကံမေကာင္းသည့္ေန႔ပါပဲ။
ဒီေန႔ကေကာင္းကင္ေစ့စပ္သည့္ေန႔။မေန႔ညကစိတ္ညစ္ညစ္နွင့္ေသာက္တာမ်ားသြားသည့္အတြက္ လူကလည္းစိတ္သိပ္မၾကည္ေန။အၿပီးတိုင္စြန္႔လႊတ္လိုက္ရတာ မဟုတ္ေပမယ့္ ဒီေစ့စပ္ပြဲကတင္သူ႔ရင္တစ္ခုလံုးမြေၾကဖို႔လံုေလာက္ေနပါၿပီ။တကယ္တမ္း အၿပီးအပိုင္ သူမ်ားလက္ထဲထည့္လိုက္ဖို႔ကိုေတာ့ သူေတြးေတာင္မေတြးရဲ။
"နင္တကယ္ပဲ အိမ္ကိုျပန္မလာေတာ့ဘူးလား..ကာကာ"
"မမႀကီး ဒီကိုလာတာေဖေဖသိလား"
သူ႔စကားေၾကာင့္ မမႀကီးမ်က္ႏွာက သိသိသာသာပင္ပ်က္သြားသည္။အဟက္...ဒါကလည္းသူႀကိဳေတြးထားၿပီးသားပါ။စိတ္ႀကီးလြန္းသည့္အေဖက သူ႔ကို လြယ္လြယ္ႏွင့္ေတာ့ခြင့္လႊတ္မွာမဟုတ္။ဒါေၾကာင့္လည္း.သူအိမ္ကိုမျပန္ခ်င္တာပင္။
"မမႀကီး ျပန္လိုက္ပါေတာ့၊ေတာ္ၾကာေဖေဖေမးရင္ေျဖရခက္ေနလိမ့္မယ္"
သူတို႔သားအဖၾကားမွာ မမႀကီးကိုအခက္မေတြ႔ေစခ်င္ပါ။သူအခုခ်ိန္ျပန္လိုက္သြားလို႔လည္းအဆင္ေျပမွာမဟုတ္။ေနာက္တစ္ႀကိမ္ေဖေဖႏွင့္ျပႆ နာျဖစ္ရမွာ၊ေဖေဖ့ရဲ့ ရြံ႐ွာေနဟန္မ်က္လံုးေတြႏွင့္အၾကည့္ခံရမွာထက္ ဒီမွာေနတာက သူ႔အတြက္ပိုေကာင္းေပလိမ့္မည္။
"နင္တကယ္ပဲ ဒီလိုေတြလုပ္ေနေတာ့မွာလား ကာကာ၊ဒီေန႔က ေကာင္းကင္ရဲ႕ ေစ့စပ္တဲ့ေန႔မလား၊ေဖေဖနဲ႔ ဒီေလာက္အတိုက္အခံေတြလုပ္ထားတာက ဒီလိုသူ႔ကို သူမ်ားလက္ထဲထိုးေပးလိုက္ဖို႔လား"
YOU ARE READING
ခ်စ္ျခင္းတရားျဖင့္လင္းလက္ေစ
Romance-ေငးၾကည့္ေနရံုႏွင့္ေက်နပ္ေနခဲ့သည့္သူ႔ဘဝက ေနာင္တစ္ခ်ိန္ေငးၾကည့္ခြင့္ေတာင္ မရႏိုင္ေတာ့မွန္း သိသည့္အခ်ိိန္မွာ ထိုသူ႔အေပၚထားသည့္ သူ႔ရဲ႕အခ်စ္ေတြက နယ္ကြၽံေနခဲ့ၿပီ။ -ငေးကြည့်နေရုံနှင့်ကျေနပ်နေခဲ့သည့်သူ့ဘဝက နောင်တစ်ချိန်ငေးကြည့်ခွင့်တောင် မရနိုင်တော့မှန်...
