Zawgyi
သူႏွင့္ကာကာ ခုခ်ိန္ထိ သူတို႔ျခံေ႐ွ႕က အုတ္ခံုပုေလးေပၚတြင္ထိုင္ေနမိၾကတုန္း။ကာကာကလည္း ျပန္ဖို႔မေျပာေသးသလို သူကလည္း ခုထိအိမ္ထဲျပန္မဝင္ခ်င္ေသး။ကာကာႏွင့္မေတြ႔ခင္အခ်ိန္ကထိ ဖြင့္မရေအာင္ေလးက်ေနသည့္ သူ႔မ်က္လံုးေတြက အခုေတာ့သူမဟုတ္သလို။
စကားသံကင္းမဲ့ေနသည့္ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ၾကား႐ွိေလထုက အနည္းငယ္ထူးဆန္းေနတာေတာ့အမွန္ပင္။သူကာကာ့ကိုၾကည့္မိေတာ့ ကာကာက သူ႔ကိုၾကည့္မေန။လေရာင္ေရးေရးထင္ေနသည့္ ေကာင္းကင္ကိုသာ စိတ္လြတ္ကိုယ္လြတ္ေငးၾကည့္ေနသည္။
သူက ကာကာထက္အရပ္ပို႐ွည္သူမို႔ အေပၚစီးကေန ေဘးတိုက္ျမင္ေနရသည့္ ကာကာ့ရဲ႕မ်က္ႏွာေလးကိုေငးမိသည္။ကာကာ႕ရဲ႕ မ်က္ခံုးတန္းေလးကသူ႔လိုမ်ိဳး အလယ္တြင္ဆက္ေနတာမ်ိဳးမဟုတ္ေပမယ့္ ထူေတာ့အေတာ္ထူသည္။ႏွာတံစင္းစင္းေလးကလည္း ေဘးတိုက္ၾကည့္မွ ပို၍႐ုပ္လံုးႂကြေနသည္။
ၿပီးေတာ့ မ်က္လံုးေလး...။အေပၚစီးကျမင္ရသည့္ ကာကာ့ရဲ႕မ်က္လံုးေလးက တကယ္ကိုလွလြန္းသည္။မ်က္ေတာင္တိုစိပ္စိပ္ေလးေတြဝန္းရံထားသည့္ မ်က္လံုးေလးက ခုနက ငိုထားသည့္အ႐ွိန္ေၾကာင့္ ေသြးေၾကာေလးေတြနီရဲေနသည္။လေရာင္ေရးေရးႏွင့္ လမ္းမီး၏ အလင္းကိုအားျပဳကာ ၾကည့္ေနမိသည့္ ကာကာ့ရဲ႕မ်က္ႏွာေလးကဒီညမွ ပို၍ၾကည့္ေကာင္းေနသည္ဟုသူထင္မိသည္။
ကာကာကေတာ့ သူ႔ကိုေပါက္ထြက္မတတ္ၾကည့္ေနသည့္ မ်က္လံုးတစ္စံုကိုသတိမထားမိ။ေကာင္းကင္ကိုသာၾကည့္ၿပီး အေတြးႏြံနစ္ေနဟန္။ဒီေကာင္ လမင္းထဲအဖိုးအိုနဲ႔ယုန္ဘယ္လိုေရာက္ေနတာလဲဆိုတာ ေတြးေနတာေတာ့ မဟုတ္ပါဘူးေနာ္....။
"အဟက္..."
သူ႔အေတြးကိုသူသေဘာက်စြာ ခပ္တိုးတိုးရယ္မိေတာ့ ကာကာကသူ႔ဘက္ကိုမ်က္လံုးဝင့္ၾကည့္သည္။
"ဘာရယ္တာလဲ"
ေမးလာသည့္ေလသံႏွင့္မ်က္ႏွာထားက ခုနက ဖုန္းဆက္ေခၚသည့္ပံုစံႏွင့္တျခားစီ..။
YOU ARE READING
ခ်စ္ျခင္းတရားျဖင့္လင္းလက္ေစ
Romance-ေငးၾကည့္ေနရံုႏွင့္ေက်နပ္ေနခဲ့သည့္သူ႔ဘဝက ေနာင္တစ္ခ်ိန္ေငးၾကည့္ခြင့္ေတာင္ မရႏိုင္ေတာ့မွန္း သိသည့္အခ်ိိန္မွာ ထိုသူ႔အေပၚထားသည့္ သူ႔ရဲ႕အခ်စ္ေတြက နယ္ကြၽံေနခဲ့ၿပီ။ -ငေးကြည့်နေရုံနှင့်ကျေနပ်နေခဲ့သည့်သူ့ဘဝက နောင်တစ်ချိန်ငေးကြည့်ခွင့်တောင် မရနိုင်တော့မှန်...
