Zawgyi
"ေဒါက္တာေမျမတ္ပိုင္နဲ႔ေတြ႕ခ်င္လို႔ပါ"
ထမင္းစားေနတုန္းအခန္းဝမွ ၾကားလိုက္ရသည့္ မိမိနာမည္ေၾကာင့္ ေမျမတ္ပိုင္တစ္ေယာက္စားလက္စဇြန္းကိုခ်လိုက္မိသည္။ဆရာဝန္ဘဝကို စတင္ေလ်ွာက္လွမ္းသည့္အခ်ိန္မွစ၍ အခုခ်ိန္ထိ သူမအတြက္ ထမင္းစားခ်ိန္ဆိုတာသတ္သတ္မွတ္မွတ္မရွိခဲ့။တစ္ခါတစ္ေလ ထမင္းစားေနတုန္းအေရးေပၚလူနာ႐ွိလာလ်ွင္ သူမအတြက္မနက္စာႏွင့္ညစာေပါင္းစားလိုက္ရတာမ်ိဳးလည္း႐ွိတတ္သည္။
တစ္ဝက္က်ိဳးစျပဳေနသည့္ ထမင္းခ်ိဳင့္ေလးကိုျပန္ဆင့္ၿပီးအခန္းဝကိုထြက္မိေတာ့ Nurse တစ္ေယာက္ႏွင့္စကားေျပာေနသည့္ အမ်ိဳးသမီးငယ္တစ္ဦးကိုေတြ႔လိုက္ရသည္။အင္း....တိတိက်က်ေျပာရလ်ွင္ ေကာင္းကင္ႏွင့္ေစ့စပ္ထားသည့္ မိန္းကေလး။
ႏွစ္ဦးသားအၾကည့္ခ်င္းဆံုမိေတာ့ အလိုလိုႏိုးၾကားလာသည့္ဆ႒မအာရံုေၾကာင့္ သက္ျပင္းတစ္ခ်က္႐ိႈက္မိသည္။
"ကြၽန္မ ေဒါက္တာနဲ႔စကားနည္းနည္းေလာက္ေျပာခ်င္လို႔ပါ"
ေျပာလာသည့္အမ်ိဳးသမီးငယ္ေလးရဲ႕မ်က္ႏွာကျပံဳးရယ္ေနျခင္းမ႐ွိသလို မိႈင္ေတြဝမ္းနည္းေနျခင္းလည္းမ႐ွိ။ၿငိမ္သက္ေနသည့္ေရျပင္က်ယ္လိုခန္႔မွန္းရခက္လွသည္။
စကားေျပာရန္ေတာင္းဆိုလာသည္ေၾကာင့္ ေအးေအးေဆးေဆးစကားေျပာႏိုင္ရန္ ဦးေဆာင္၍ေခၚသြားမိသည္က ေဆးရံုဝန္းထဲတြင္႐ွိေနသည့္ဗန္ဒါပင္ႀကီးဆီသို႔။ဗန္ဒါပင္ေအာက္႐ွိခံုတန္း႐ွည္ႀကီးတြင္ႏွစ္ေယာက္သားထိုင္မိသည္အထိ ျမေရာင္ျခယ္ဆီက ဘာစကားသံမွထြက္မလာခဲ့။
အပင္၏ေျခရင္းတြင္ေျမခေန႐ွာသည့္ ဗန္ဒါရြက္ေျခာက္ေလးေတြကိုေငးေမာေနသည့္ဟန္က တကယ့္ကိုအေတြးလြင့္ေနဟန္။စကားသံမဲ့ေနသည့္ သူမတို႔ႏွစ္ေယာက္အေျခအေနေၾကာင့္ ေမျမတ္ပိုင္လည္း ေဆးရံုဝင္းထဲတြင္ ျဖတ္သြားျဖတ္လာလုပ္ေနသည့္လူေတြကိုသာေငးၾကည့္ေနမိသည္။
"ေကာင္းနဲ႔ အာကာပိုင္ရဲ႕အေျခအေနမွန္ကိုေျပာျပေပးလို႔ရမလား"
YOU ARE READING
ခ်စ္ျခင္းတရားျဖင့္လင္းလက္ေစ
Romance-ေငးၾကည့္ေနရံုႏွင့္ေက်နပ္ေနခဲ့သည့္သူ႔ဘဝက ေနာင္တစ္ခ်ိန္ေငးၾကည့္ခြင့္ေတာင္ မရႏိုင္ေတာ့မွန္း သိသည့္အခ်ိိန္မွာ ထိုသူ႔အေပၚထားသည့္ သူ႔ရဲ႕အခ်စ္ေတြက နယ္ကြၽံေနခဲ့ၿပီ။ -ငေးကြည့်နေရုံနှင့်ကျေနပ်နေခဲ့သည့်သူ့ဘဝက နောင်တစ်ချိန်ငေးကြည့်ခွင့်တောင် မရနိုင်တော့မှန်...
