Numero Singko

CHAPTER 10- All you have to do is play.

Zandria's
POV

"Hello, my little Luke!" napakasayang sigaw ni Mama ng matunghayan ang kasama ko, hindi man lang ako nito pinansin at inuna niya pang yakapin ito. Para bang kanina niya pa ito hinihintay.

At tama nga ako sa aking hinala, ako lang at si Yaya Perla ang hindi kilala ang anak ni Mang Baldo, ano kaya ang magiging reaksyon niya kapag nakita ang mukha ng sinabihan niyang panget? Kahit nga ako ay hindi makapaniwalang ang gwapong lalaking kasama ko ay anak ni Mang Baldo.

Gusto kong ngumuso ng makitang ganito pala kalapit si Mama at si Luke. Papaano sila naging ganito ka lapit ng hindi ko alam? E, hindi ko nga nakita si Luke na pumunta dito sa bahay kahit minsan.

"Tita. Kamusta po kayo?" tanong pa nito sa aking Ina. Kitang-kita ang galak sa kanyang mga mata, ibang-iba sa pakikitungo niya sa akin.

Kahit anong titig ko sa kanya ay hindi ko makita ang pagkakahawig niya kay Mang Baldo, ampon ba siya? Baka sobrang ganda ng kanyang Ina? Bakit ko ba to itinatanong? Ano naman pakialam ko sa kanya? Nakakainis.

Iginala ko ang aking paningin, hinahanap ang bulto ng nag-iisa kong kapatid pero wala akong nakita kahit na anino nito, ngunit nakita ko ang gitara na nakapatong sa Mesa ng sala siguro'y nagpraktis ito bago umalis. Magtatanong pa sana ako sa aking Ina kung saan pumunta ang aking kapatid ng makitang dinala niya na pala ang kasama ko sa kusina, hindi ko na lang ginawa.

Pagkatapos namin kaninang mag-usap ni Luke ay tinawagan niya si Mama, ibabalik niya raw ako dito. Wala naman akong magawa kahit pa nangatwiran ako na gabi na kaya ipagpabukas na lamang pero kakasuhan niya raw ako ng trespassing kaya nagpatianod nalang ako. Dise otso na ako at pupwedeng na akong makulong. Pupwedeng biro ang sinabi niya pero hindi ko ito nakita sa kanyang mukha kanina.

Akala ko nga ay gagamitin niya ang sasakyang nakatago sa garahe pero inirapan niya lang ako at sinabing, "You're not my girlfriend." syempre wala akong nasabi nabigla ako, e.

Napaisip ako tuloy, girlfriend niya lang ba ang isinasakay niya doon?

"Oy, Zandria! Halika at uminom ka muna ng ginawa kong Apple shake!" masaya niyang Aya ni Mama.

"Hindi ba ay dapat na panghapunan ang lulutuin mo?" naiinis kong tanong.

"Aalis rin naman ako, night shift ako ngayon anak. Dali na!" sabay wagayway ng baso, nawawalan na ito ng pasensya kaya naman ay pumunta ako sa kanya upang dawatin ang basong may lamang shake raw. Ano na naman kaya ang lasa nito? Ang huling shake niya ay lasang ginisa. Hindi ko alam kung bakit ganoon ang lasa,kaya naman ng malasahan ang ibinigay niya ay halos lumuwa ang lahat ng laman ng tiyan ko. Ano ba ang inilagay niya dito?

"Masarap ba?" tanong niya sa aming dalawa. Naghihintay ng magandang sagot mula sa aming dalawa.

Nalasahan ko ang cinnamon bun at yung tamis ng mansanas, gusto kong idura. Langya. Bakit may cinnamon sa shake na ito? At hindi lang yun! Sa sobrang dami siguro ng inilagay niya ay halos hindi ko na malasahan ang lasa ng mansanas!

"Opo-Hindi." sabay naming sagot. Napatingin ako kay Luke ngunit ang paningin niya ay nakapokus sa aking Ina. Abnoy ba siya? Sasama ang pakiramdam ni Mama! Ayaw na ayaw nitong pinupuna ang lasa ng kanyang mga luto kaya naman ay kahit na sumakit ang tiyan namin ni Papa ay kinakain nalang namin ang mga luto niya. Buti na lamang at minsan lang ito kung magluto.

Tumagal ang titig ko kay Luke, bakit ba ang gwapo niya sa anggulong ito? Ang ilong niya ay katamtaman lang ang taas, labi niya ay kasing pula ng mansanas at yung pilikmata niya ay- Ano ba itong iniisip ko? Napailing tuloy ako.

"Masarap po Mama. Hehe." napipilitan kong sabi ng makita ang lungkot sa mukha ng aking Ina.