MS#1 "To Exist" || Book 1 (Completed)

Chapter 49: The Real One.

LLUVIA'S POV

Buti na lang talaga maaasahan si Leica. I feel much better now thanks to her.

Kaso ang hindi ko na lang alam ay kung ano ang magiging plan namin sa susunod na level.

I wonder if Calix have plans? He maybe is a dumbass sometimes pero madalas sya ang umiisip ng strategy.

Pagkatapos rin ng pag-uusap namin ni Leica ay bumalik na din kami.

"Feel much better now?" Greg asked

Nginitian ko siya ng slight before I answer, "Yup. Thanks for asking. I apologize for what I've said earlier."

"Ayos lang yun! Alam naming nahihirapan ka na." Abby said smiling at me.

I force myself to smile back at them kahit alam kong hindi ko kayang itago sa ngayon ang lungkot na nararamdaman ko.

I feel so lost without Perseus...

"Hey" mahinang tawag ni Calix kaya napaangat ang tingin ko

"Kaya mo na ba talaga?" he asked worriedly

"Oo naman" I replied.

"Para kasing hindi pa" he said.

"Kaya ko na, promise. Nandyan naman kayo diba? I know that y'all are always there for me, for us." I stated.

Nginitian nya ako.

"Yan ang sinasabi ko! Basta sama-sama kaya natin 'to!" masaya nyang sabi kaya napangiti na rin ako

Feeling ko pati sina Greg at Abby ay nabuhayan dahil kay Calix.

Naglakad na kami papunta roon sa path tungo sa pinto ng last level.

"Tandaan nyo, mag-iingat lagi dapat tayo. Ok?" paalala ni Greg.

Tumango kaming lahat

Pagkabukas na pagkabukas ng pinto. Syempre bumungad sa amin ang kadiliman na nasa loob.

We slowly set our foot inside the room. Hanggang sa may biglang parang ilaw ang tumapat sa may pinakagitna.

Then, there we saw...

"PERSEUS!!!" tawag ko sa kanya

I was just about to run towards him when Leica grab my wrist.

"Andri!! Baka trap lang yan. Mag-ingat ka nga!" she said pulling me backwards.

She's right. I'm so hecking careless.

"Im sorry..." I mumbled.

Binalik namin ang tingin dun kay Perseus na baka 'trap' lang daw.

Nakagapos ang mga kamay at paa nya sa kadena.

He look so weak at parang hirap na hirap sya na i-angat ang paningin at katawan nya.

I think anytime pwede syang bigla na lang tumumba.

"Leica. He needs our help. Paano kung hindi naman talaga trap yun?" pag-iiba ko ng isip

"Andri! Are you out of your mind? Wag mo nga hayaang madala ka ng emosyon mo. We have to make sure na safe talaga paglumapit tayo ron" she said.

Iimik na sana ako kaso napatigil ako ng marinig ko ang paggalaw ng kadena.

"M-my Andromeda...Y-you c-came..." he softly said, forcing his smile at me.

"Perseus?"

Damn, I can't help myself anymore. Unti-unti ko syang nilapitan at sumunod naman ang mga kasama ko pero bigla na lang may mga maliliit na nakakatakot na nilalang ang humarang sa daan.

"Kami na ang bahala rito!" sigaw ni Calix

"Go get Perseus! Andri!" sabi naman ni Leica at tinulak ako palayo.

I took the opportunity to save Perseus.

Dali-dali akong lumapit sa kinalalagayan ni Perseus.

"M-my Andromeda..." he mumbles.

"You're safe now, Perseus." I said while trying to let him free.

Pinagpuputol ko ang kadena gamit ang skills ko. Inalalayan ko sya palayo doon sa may pinaglagayan nya kanina.

I slowly lay him down on the ground nang makalayo-layo na kami.

"Thank you.." mahinang sabi nya

"Who did this to you? Bakit nakakadena ka?" I asked him habang nilalagyan ng healing potions ang mga tama nya

"It was Medusa. Kagagawan nila lahat 'to." he said.

"What do you mean 'nila'?" nagtataka kong tanong.

"There's more than one person behind this game, hindi lang si Medusa pero isa sya ron. May nabanggit pa syang master." he said

"Nalaman mo ba kung sino at ano ba talagang pakay nila?" tanong ko.

"Im sorry pero hindi. Hindi ko alam ang bigla na lang nangyari. I think she did something into my system. Nung nawalan ako ng malay for the second time nagising na lang akong nanghihina at nakakadena na" paliwanag nya

"That woman..." naiinis kong sabi habang nakakuyom ang sarili kong kamao.

"Nakakapagtaka lang kung bakit bigla na lang nya ako iniwan mag-isa." he said.

"Ginawa ka nyang bait. Kung nagkataon lang na hindi ako napigilan ni Leica. Probably pinalilibutan na ako ng mga nilalang na yon." I said looking back.

"Buti na lang ligtas ka na rin ngayon.." he said then smiled at me

The smile that I've been waiting for...

Niyakap ko sya ng mahigpit at ramdam ko ang pagkabigla nya.

"Pinag-alala mo ko ng sobra..." sabi ko at hindi ko na napigilan ang hikbi ko.

"Im sorry, my Andromeda" he said as he hug me tighter.

"No, it's ok. At least you're with me again." sabi ko habang pinapawi ang mga luha ko at humiwalay sa yakap nya

"Can you please tell me why?" he asked while looking into my eyes.

Sa totoo lang, hindi ko nagets ang tanong nya.

"Anong? Why?" I exclaimed.

"Why are you still beautiful even when you're crying?" he said then tuck some of my hair behind my ear.

"Stop blushing my Andromeda" pang-aasar nya tapos ay pilyong tumawa.

"Tss, then stop making me blush" I said looking away.

Nanghihina man pero natawa sya ulit pero natigil rin ng tinawag kami ni Calix.

"Balik na kayo dito! May nakita kami!" he shouted.