EN GÜZEL GÜNAH

21. Bölüm

Keyifli Okumalar:)

🌸🌸🌸

"Nisa söylesene Selim nerde?"

"Karakolda."

"Karakol mu?"

🌸🌸🌸

"Hayır ben anlamıyorum. Sana bir şey yapma dememiş miydim ben, neden beni dinlemiyorsun, çok mu iyi oldu şimdi?"

"Abla tamam kızma. Özür dilerim. Ben, tutamadım kendimi."

"Tutamamandaki sebep neydi, karışmasan olmaz mıydı?"

"Geldi dik dik konuştu. Tehdit edercesine, dalga geçercesine şeyler söyledi. Ne kadar söz vermiş olsam da orda o şekilde susarak kalamazdım."

"Annene yazık değil mi? Baksana ne hale düştü kadıncağız."

"Biliyorum. Tekrar özür dilerim."

"Odana çık Selim."

İlk defa bu kadar çok kızmıştı Bade ona. Oysa her zaman anlayışla karşılardı.
Hilal Ablanın hastaneye kaldırılması onu etkilemiş olmalıydı ne de olsa hiç kimse yokken o gelip başında durmuştu.
Tabi bir yandan da babasına olan kızgınlığı ve yaşadıkları sesinin yükselmesinde etkili olmuş olabilirdi. Haklıydı da.
Huzursuzluk istemiyordu ama huzur bir türlü onu bulmuyordu.

Üzüntü ve suçluluk duygusuyla odasına çıktı Selim.
Hilal Abla da kendi odasında uyuyordu.
Doktor dinlenmesini ve hiçbir şeye canını sıkmamasını söylemişti.
Ciddi bir şey yoktu doktorun dediğine göre.
Yaşından dolayıdır diye düşünmüştü kadın.
Bir o kadar korkmuştu da.

"Çok sert davranmadın mı?"

"Sert davrandığımı düşünmüyorum."

"Vay be Nisa'ya bak sen. Eh tabi güzel de kız. Üstelik zeki de. Tabi çevresinde birden fazla çocuk olacak."

Şaşkın bakışlarla karşısında gülmekte olan Gizem'e bakıyordu kadın. Kendini tutamayarak istemsizce o da gülümsedi.

"Ciddi misin sen ya, konumuz bu mu şu an?"

"Ama öyle değil mi? Maşallah valla severim ben Nisa'yı, ablası gibi aynı."

Bunu duyunca bi ciddiyetle baktı kadın.

"Tabi ya ablası da, aynen."

"Senin konuna dönelim şimdi. Hastaneye gittiğinde yanında Aras varmış. Bugün sormadılar karmaşadan ya daha sonra sorarlarsa ne diyeceksin?"

"Yolda denk geldi falan derim heralde."

"Yolda denk geldi.."

"Ya bilmiyorum düşünmedim söylerim işte bir şeyler."

"Peki o halde öyle olsun. Eee babanı ne yaptın?"

"Babam, yok artık. Hak ettiği yerde."

"Nerde?"

"Suçluların bulunduğu mekânda canım." Keyifle söylemişti bunu kadın.

Şaşkınlıkla
"Şaka yapıyorsun..?" Diye karşılık verdi arkadaşı.

"Hayır şaka değil. Kendisi de kızı da yok artık. Zaten bir sürü olaya karışmışlar önceden. Delil gerekiyordu onu da Aras halletti."

"Babanın adamları bırakırlar mı onu orda?"

"Bırakmazlar tabi alabilirlerse."

"Işte bu güzel haber. Böyle demek istemezdim baban sonuçta ama her şey de ortada."