"မင္းအေမကမင္းနဲ႔မတူဘူးေနာ္ wang yibo''
အိမ္ျပန္တဲ့တစ္လမ္းလံုးyiboကစကားမေျပာေသာေၾကာင့္သူအရင္စကားစေျပာလိုက္။
"ဘယ္လိုမတူတာလဲ''
"သူကအရမ္းေဖာ္ေရြတယ္ ၾကင္နာတယ္ ေႏြးေထြးတဲ့အျပံဳးေတြ႐ွိတယ္ မင္းနဲ႔လံုးဝမတူဘူး''
"သူကငါ့အစ္မနဲ႔တူတာ''
Yiboမ်က္ႏွာကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့သူ႔ကိုစိတ္တိုေနပံုေတာ့မေပၚသူ႔အစ္မကိုသတိရေနတဲ့ပံုပင္။
"ငါေတာင္းပန္ပါတယ္ မင္းအစ္မအတြက္''
"ထားလိုက္ပါေတာ့ ငါအဲ့ကိစၥေတြမေျပာခ်င္ေတာ့ဘူး ၿပီးေတာ့မင္းအမွားလည္းမဟုတ္ဘူးဒါေပမယ့္ငါ့ကိုအခ်ိန္ေပးပါ မင္းအျပစ္လို႔မခံယူေပမယ့္မင္းေၾကာင့္နဲ႔ငါ့အစ္မအဲ့လိုျဖစ္သြားတာလို႔ဘဲငါခံယူထားတုန္းဘဲ''
"ငါနားလည္ပါတယ္ မင္းဘက္ကၾကည့္ရင္းလည္းမမွားပါဘူး''
"ငါတစ္ေနရာသြားဦးမယ္ မင္းအိမ္ကိုျပန္တတ္တယ္မလား''
"အင္း ငါျပန္လိုက္မယ္ မင္းသြားေလ''
"ေကာင္းၿပီ''
Yiboေ႐ွာင္းက်န္႔ကိုလမ္းေထာင့္မွာခ်ေပးလိုက္ၿပီးကားကိုျပန္ေမာင္းထြက္သြားသည္။
"ဟင္ wang yibo yibo ငါ့မွာပိုက္ဆံမပါဘူးေလ Yibo!!!!"
Xiao zhan ေအာ္ေျပာလိုက္ေပမယ့္ကားေလးကေတာ့သူနဲ႔တေျဖးေျဖးေဝးသြားၿပီျဖစ္သည္။
"ဟူး ငါဘယ္လိုလုပ္ရမွာလဲ လမ္းေလ်ွာက္ျပန္ရေတာ့မွာေပါ့''
Xiao zhan ဆက္သြယ္စရာဖုန္းလည္းမ႐ွိပိုက္ဆံကလည္းပါမလာကိုယ့္အျဖစ္ကိုရယ္ခ်င္မိသည္။
"ငါ့ကိုကားခေလးေတာင္မေပးသြားဘူးWang yiboမင္းကေတာ့ေလ''
Xiao zhan ကအဲ့လိုလူစားပင္။ဘယ္ကိစၥကိုမဆိုသူကသူမ်ားကိုအျပစ္မျမင္တတ္အားလံုးကအေၾကာင္း႐ွိလို႔ျဖစ္လာရတာဘဲဟုသာသတ္မွတ္ကာေပ်ာ္ေပ်ာ္ေနတတ္သည့္လူသားေလးပင္။
"အား ေျခေထာက္ကေညႇာင္းလာၿပီ ထိုင္လိုက္ရမလား မျဖစ္ေသးဘူးထိုင္ေနလို႔ေတာ္ၾကာမိုးခ်ဳပ္လာမွခက္ေနမယ္ ဘာလို႔မ်ားလူအသြားအလာမ႐ွိတဲ့ေနရာမ်ိဳးမွာမွအိမ္ေဆာက္ထားရတာလဲမသိပါဘူးYiboဆိုတဲ့ကေလးစုတ္က''
YOU ARE READING
အမုန္းဆံုးရန္သူအခ်စ္ဆံုးလူသား
Romanceငါ့ဘဝမွာမိဘနဲ႔အစ္မကလြဲရင္ဘယ္သူ႔ကိုမွခ်စ္လာမွာမဟုတ္ဘူးလို႔အႀကိမ္ႀကိမ္ငါေျပာခဲ့ဖူးတယ္ငါဘယ္ထင္ခဲ့မွာလဲငါသူစိမ္းတစ္ေယာက္ကိုခ်စ္မိျပန္ေတာ့သူကငါအမုန္းဆံုးရန္သူျဖစ္ေနတယ္ငါ့ကံတရားကဆန္းလိုက္တာဘာလို႔ငါ့ႏွလံုးသားကသူ႔ကိုေနရာေပးေနမိလဲမသိဘူးငါ့အသိစိတ္ကသူ႔ကိုမုန္း...
