Yiboတို႔ေဆးရံုေရာက္ေတာ့ျမန္ျမန္xiao zhan႐ွိေနတဲ့အခန္းထဲဝင္လာလိုက္သည္။
"ေဟာ yiboတို႔ေရာက္လာၿပီ''
"ဘယ္လိုလဲက်န္းခ်န္ သူ''
"အင္း အားလံုးေကာင္းတယ္တစ္ခုဘဲ''
"ဘာလဲ''
"သူႏိႈးလာမွမင္းတို႔ဘာသာၾကည့္ေတာ့''
"သူအိပ္သြားတာလား''
"အင္း ခုနကမွမင္းတို႔ကိုေမးေနေသးတာ''
"Jiyang ဘာျဖစ္ေနတာလဲ ''
ထ်န္းမင္jiyangကိုၾကည့္ၿပီးေမးလိုက္သည္။jiyangရဲ႕ပံုစံကတစ္ခုခုကိုလန္႔သလိုလိုထူးဆန္းသလိုလိုႏွင့္။
"ေအာ္ ဘာမွမဟုတ္ဘူးသူနည္းနည္းေနသားမက်ျဖစ္သြားတာ''
Yiboကေတာ့xiao zhanနံေဘးဝင္ထိုင္ၿပီးသူတို႔ေျပာေနတဲ့စကားမ်ားကိုနားေထာင္ေနလိုက္သည္။
"ေနပါဦး မင္းတို႔က်ိဳ႕ေအာ္အိမ္ကေနဒီလိုဘဲတန္းလာၾကတာလား ဘာမွမေျပာခဲ့ဘူးလား''
"ဘာေျပာခဲ့ရမွာလဲ သူကက်ိဳ႕ေအာ္ကိုသြားျငင္းတာဟ''
"ဘာႀကီး သြားျငင္းတာ သူ႔အိမ္ကိုသြားၿပီးေတာ့ေလ''
"ဟုတ္တယ္''
"ေလးစားပါတယ္ wang yiboေလာင္႐ွီး အဲ့လိုသတၱိျပည့္ဝတဲ့အတြက္''
"မေနာက္နဲ႔''
သူတို႔စကားေျပာေနရင္းစေနာက္ေနလိုက္ၾကသည္။ဘာျဖစ္ျဖစ္သူတို႔ဒီလိုရယ္ေမာေနတာကဒီလထဲမွာဒါပထမဆံုးအႀကိမ္ပင္။
"ေရ ေရ ေရဆာတယ္''
"Xiao zhan မင္းႏိႈးလာၿပီလား''
"ႏိႈးလာလို႔စကားေျပာတာေပါ့ အိပ္ၿပီးေျပာမလား''
"ဟင္ မင္း''
႐ုတ္တရက္xiao zhanပါးစပ္ကထြက္လာတဲ့စကားေၾကာင့္ထ်န္းမင္ေၾကာင္သြားသည္။ဘယ္တုန္းကမွxiao zhanစကားကိုဒီလိုမေျပာဖူးေပ။သူတို႔နဲ႔စသိတဲ့အခ်ိန္ကေနသူေဆးရံုတက္တဲ့အခ်ိန္ထိ။
"ထ်န္းမင္ မတ္တတ္အိပ္မေနနဲ႔ ငါေျပာတာၾကားလား''
"ဟင္ အင္ အင္ ၾကားတယ္ ငါေရယူေပးမယ္ေနာ္''
YOU ARE READING
အမုန္းဆံုးရန္သူအခ်စ္ဆံုးလူသား
Romanceငါ့ဘဝမွာမိဘနဲ႔အစ္မကလြဲရင္ဘယ္သူ႔ကိုမွခ်စ္လာမွာမဟုတ္ဘူးလို႔အႀကိမ္ႀကိမ္ငါေျပာခဲ့ဖူးတယ္ငါဘယ္ထင္ခဲ့မွာလဲငါသူစိမ္းတစ္ေယာက္ကိုခ်စ္မိျပန္ေတာ့သူကငါအမုန္းဆံုးရန္သူျဖစ္ေနတယ္ငါ့ကံတရားကဆန္းလိုက္တာဘာလို႔ငါ့ႏွလံုးသားကသူ႔ကိုေနရာေပးေနမိလဲမသိဘူးငါ့အသိစိတ္ကသူ႔ကိုမုန္း...
