Xiao zhan ႏိႈးလာေတာ့ခုတင္ေဘးကလူနာေစာင့္အိပ္တဲ့ဆိုဖာကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့Yiboကိုေတြ႔လိုက္ရသည္။
"သူ႔ၾကည့္ရတာအရမ္းပင္ပန္းေနတဲ့ပံုဘဲ''
Xiao zhan ခုတင္ေပၚကဆင္းၿပီးyiboနားထလာလိုက္သည္။ၿပီးေတာ့မ်က္ႏွာကိုေသခ်ာၾကည့္ေနမိသည္။ၿပီးေတာ့yiboနဖူးေပၚကဆံစေလးကိုသပ္ေပးမလို႔လက္လွမ္းလိုက္ေပမယ့္႐ုတ္တရက္ပြင့္လာတဲ့မ်က္လံုးမ်ားေၾကာင့္
"အေမ့ အား''
သူလန္႔ၿပီးေနာက္ကိုလန္႔က်သြားကာတင္ပါးနဲ႔ၾကမ္းျပင္မိတ္ဆက္သြားသည္။
"Wang yibo ႏိႈးလာရင္လည္းအသံေလးဘာေလးအရင္ေပးမွေပါ့ လန္႔သြားတာဘဲ''
အရင္ပံုစံxiao zhan ဆိုရင္သူ႔ကိုအခုလိုျပန္ေျပာမွာမဟုတ္ဘဲေျဖ႐ွင္းခ်က္ႏွင့္တစ္ကြ႐ွင္းျပလိမ့္ဟုyiboေတြးလိုက္မိသည္။
"ထ''
"ထေနတာဘဲ အားလားလား ေသပါၿပီ''
"မင္းသက္သာၿပီလား''
"ဒါေပါ့ ငါကဘယ္သူမို႔လို႔လဲ''
"မင္းေခါင္းပတ္တီးျဖည္ရမယ္ ညေနက်ရင္ၿပီးရင္ေဆးရံုဆင္းလို႔ရၿပီ''
"တကယ္လား ဒါေပမယ့္ငါ zhou cheng ကိုေၾကာက္တယ္ သူကငါ့ကိုစစ္ေမးေတာ့မွာ''
"မင္းကငါ့အိမ္မွာေနတာေလ သူကို႔စိတ္ပူစရာမလိုဘူး''
"အဲ့လိုလား''
Wang yibo သူ႔ေ႐ွ႕မွာအူလည္လည္႐ုပ္နဲ႔ေမးေနတဲ့xiao zhanကိုၾကည့္ၿပီးပိတ္႐ိုက္ခ်င္စိတ္ေပါက္လာသည္။သူ႔ကိုဘဲႏွင္ထုတ္ေတာ့မယ့္လူလိုလိုေျပာေနတာကိုၾကည့္ၿပီးတစ္ခ်က္စိတ္တိုသြားသည္။
"မင္းမ်က္ႏွာသစ္ၿပီးအဝတ္ေကာင္းေကာင္းဝတ္ထား ေျပာလို႔မရဘူးခဏေနသူတို႔ေရာက္လာခ်င္ေရာက္လာမွာ''
"ဘယ္သူေတြလဲ''
"မင္းသူငယ္ခ်င္းနဲ႔ငါသူငယ္ခ်င္းေတြေပါ့ မမွတ္မိေတာ့ဘူးလား''
"မင္းကနာမည္မွထည့္မေျပာတာကို''
"တိတ္ သြား မ်က္ႏွာသြားသစ္''
"Aww''
ထြက္သြားတဲ့ေက်ာျပင္ကိုၾကည့္ၿပီးyiboသက္ျပင္းခ်လိုက္သည္။
YOU ARE READING
အမုန္းဆံုးရန္သူအခ်စ္ဆံုးလူသား
Romanceငါ့ဘဝမွာမိဘနဲ႔အစ္မကလြဲရင္ဘယ္သူ႔ကိုမွခ်စ္လာမွာမဟုတ္ဘူးလို႔အႀကိမ္ႀကိမ္ငါေျပာခဲ့ဖူးတယ္ငါဘယ္ထင္ခဲ့မွာလဲငါသူစိမ္းတစ္ေယာက္ကိုခ်စ္မိျပန္ေတာ့သူကငါအမုန္းဆံုးရန္သူျဖစ္ေနတယ္ငါ့ကံတရားကဆန္းလိုက္တာဘာလို႔ငါ့ႏွလံုးသားကသူ႔ကိုေနရာေပးေနမိလဲမသိဘူးငါ့အသိစိတ္ကသူ႔ကိုမုန္း...
