To Begin Again (It Girls Series #1)

Chapter 21

Chapter 21

Nasaktan

Hindi ko alam kung ilang minutong nanatili si Colton sa loob ng banyo ngunit nang lumabas siya ay nadatnan niya pa ako sa kung saan niya ako iniwan. Kaagad kong na-ayos ang sarili ko, mabilis kong pinunasan ang mga luha ko at taas kilay ko siyang tiningnan.

Kita kong medyo basa ang kanyang mukha at buhok. I felt a pang on my chest… Sa sobrang diri niya sa’kin ay nakuha niya pa talagang maghilamos.

Humakbang siya papalapit sa’kin. I wanted to cover his eyes para h’wag niya na akong tingnan because I really feel cheap, ugly, and disgusting. First attempt ko pa lang kasi ay ayaw niya na akong halikan ngunit nagpumilit pa ako.

I’m like a stupid bitch in heat, wanting him to kiss me! Nahihiya ako sa sarili ko sa tuwing naiisip ko kung gaano ako kadesperada kanina.

“Ano? Baka gusto mo pa ng mouth spray.” I flashed a forced grin on my lips to hide all the shame and disgust that I am feeling. His jaw clenched as that dark aura lingers all over his face.

He splashed himself with water, right? He must have been cooled down but that’s not what happening base on my observation… Did my kisses really ruined his mood? Tangina! Kung alam ko lang na ganito ang magiging reaksyon niya ay hindi ko na lang sana ginawa.

“Let’s go home…” He replied coldly, ignoring my first attempt of conversation to break the unpleasing atmosphere between us. He made his way towards the door and I silently followed behind.

Wala ni isa man ang nagsalita sa amin hanggang sa makapasok na kami sa elevator.

I hugged myself while waiting for the elevator to hit the groundfloor. Just feeling him standing there beside me makes it so hard to breathe, ni hindi man nga niya ako tinitingnan pero ramdam na ramdam ko pa rin siya.

I clenched my teeth together as I feel the tears forming on the corner of my eyes. Bakit ganito si Colton? Bakit parati na lang niya akong ginaganito? Why does he always shove the bitter taste of rejection on my tongue?

Tandang-tanda ko pa noong araw na umalis ako papuntang ibang bansa, he saw me! Ang tagal naming nakatigil doon sa harapan ng fountain dahil sa Angelite prayer pero hindi man lang niya ako nakuhang pansinin, o sabihan na mag-ingat ako.

All those years that I’ve spent in LA ni hindi man lang niya nagawang magreach out, ni hindi man lang niya ako kinamusta. And now he’s not talking to me, completely ignoring my existence.

Colton is a contradiction on two legs. One second he’ll make you feel wanted and then the next he’ll make you feel worthless.

And it’s just stupid because I actually let myself get affected by him pero para sa kanya naman ay wala lang akong kwenta. Kahit na umalis ako o bumalik ay wala naman siyang pakialam.

Mariin kong kinagat ang aking pang-ibabang labi. I’m not gonna cry in front of him! I will never give him the satisfaction of seeing me getting affected by him.

Ako na ang naunang humakbang palabas nang bumukas ang elevator. Sa wakas! Damn! I don’t think I’ll last any longer being there with him inside that damn elevator. I took frantic steps towards the exit door. Si Colton naman ngayon ang nakasunod sa aking likuran. Tahimik lang din siya at hindi nagsasalita.

Nang tuluyan akong makalabas sa building ng Imerex ay kaagad kong kinuha ang phone ko mula sa aking purse. Sinubukan kong i-dial ang number ni Beatrix at nagring naman iyon.

“H’wag ka nang magpasundo, hintayin na lang natin sina Kiel dito. Bumili lang sila ng kape.” Doon ko pa lamang siya narinig na nagsalita.

“Si Beatrix ang tinatawagan ko.” Matabang kong sabi nang hindi siya hinaharap.