Possessive Psycho Husband (COMPLETED)

Chapter 8

Her POV

Dalawang araw, dalawang araw na akong walang maayos na tulog, walang maayos na kain kakaisip sa nangyari kay Edward. I feel like I'm traumatized by what happened.

Wala na akong balita dun kay Edward. Nalaman ko din na nagcollapse si Travis sa araw na yun, but i didn't dare to go near him.

I'm still afraid, oo at kilala ko siya pero hindi ko naman talaga maiwasan na matakot sakaniya dahil dun sa nasaksihan ko.

Then I knew the woman who brought him home was named Luciel, Travis's Childhood friend and his personal Psychiatrist. Nakahinga ako ng maluwag dahil sa nalaman ko.

She's nicer than I thought. Akala ko may babae na si Travis nun, Psychiatrist niya lang pala.

Dalawang araw na din nung huli kong kinibo si Travis, pagkagising niya pagkacollapse niya, ako agad ang hinanap niya, pero hindi ako lumabas ng kwarto nun.

Kahit anong gawin niya, hindi ko siya kinikibo. He looks so frustrated and annoyed every time I ignore him.

Dalawang araw na din akong hindi pumapasok, ganun din siya. Kahit na tawag ng tawag si Liam, hindi ko iyon sinasagot.

Ewan ko ba, bigla akong nawalan ng gana sa lahat.

Tulad nalang ngayon, nasa kusina ako kumakain ng lunch pero feeling ko busog ako, ayokong kumain. Kaya tinititigan ko lang ang pagkain, paminsan-minsan ay sumusubo pero kadalasan ay tinititigan ko lang ito.

"You can't bring your energy back just by staring at your food" rinig kong baritonong boses ni Travis na nagpaigtad sakin ng konte.

I glanced at him with an expressionless face and stared back to my food.

"Come on Latria mou, talk to me" may pagmamakaawa ang boses nito.

But instead na sagutin ay tumayo ako at lumabas ng kusina, iniwan ko siya doon ng hindi man lang nagsasalita.

Pumunta ako ng sala at umupo sa pangisahang sofa at tumulala.

I then unconsciously looked at the knife laying on the coffee table. Bigla akong kinabahan, ito yung kutsilyong ginamit ni Travis kay Edward. Tandang tanda ko iyon.

It was a huge blue kitchen knife with beautiful and unique white curving on the blade.

Nakarinig ako ng mga yapak na papalapit sakin, nilingon ko naman iyon at nakita kong si Travis yun.

He took the knife and hid it in his tux's coat.

"I'll be home late" he leaned in to me and kissed my forehead. For the first time in my life, I felt butterflies in my belly.

Hinayaan ko lang naman siya at naglakad na siya papalayo sakin.

Wala akong ginawa buong maghapon kundi manood ng cartoons. Wala namang ibang tao dito sa mansyon kundi kami lang dalawa ni Travis.

He hates maids, hindi niya sinabi sakin noon and now i think i know why.

Nanood lang ako ng kung ano anong cartoons na para malibang ang sarili ko, para na din madistract ko ang sarili ko.

Habang nanonood ay nararamdaman kong bumibigat ang mga mata ko, inaantok ako. Hindi ko nalang nilabanan at hinayaan nalang ang sarili kong makatulog.

Nagising nalang ko nang makarinig ako ng pagbukas at pagsara ng pintuan. I squinted my eyes and looked at my watch, its already 9 in the evening.

Napatingin ako sa kung sino ang pumasok, I saw Travis. Tumingin ito sakin at naglakad palapit.

He looks awful, his eyes looks swollen. Umiiyak ba to? O baka inaantok pa ako kaya yan nakikita ko.