Possessive Psycho Husband (COMPLETED)

Chapter 37

3rd Person's POV

Nagising si Travis sa isang pamilyar na kwarto, pinalibot niya ang mata sa kabuoan ng silid upang kumpirmahin kung nasa kwarto nya nga ba siya.

Puting pintura, puting kama, puting tiles at ang amoy ng pabango niya. Nasa kwarto niya nga talaga siya. Pero pano siya naputa dito?

Akmang tatayo sana siya ng maramdaman niyang kumirot ang buong katawan niya, napaagik siya sa sakit.

Bigla namang bumukas ang pintuan at iniluwa roon si Luciel. Muntikan nang lumugwa ang mga mata niya dahil buhay na buhay ito.

Nang makita nito ang reaction niya ay napatawa ito.

"I'm alive Travs" binuntutan nito ng tawa ang sinabi.

"Paano--aww!" napaagik ulit siya nung masagi nung unan ang binti niya.

"Stay still, lagyan kita ng ointment" lumapit ito sa kanya at nilagyan ng ointments ang mukha niya, braso at binti. "I wasn't really killed. They bluffed my death so they can lure you"

Napatango nalang si Travis at napabuntong hininga.

Bumukas naman ulit ang pintuan at iniluwa doon ang asawa niyang may dalang tray ng pagkain at nakasunod dito si Sheaffer na napakalaki ng ngiti pati si Vaux.

"Kamusta siya Luciel?" malungkot na tanong ng asawa niya sa kanya.

Ngumiti naman ng pagkatamis tamis si Luciel bago sumagot sa asawa niya "He's bruised but he'll live" wika ni Luciel at naglakad ito papalabas ng kwarto. Napansin din niya ang bandage ang binti nito.

"Yo bud, kamusta ka?" Si Vaux iyon na may dala dalang mug at sumimsim doon.

"I'm still breathing" sagot niya dito at tumawa naman silang lahat sa loob ng kwarto.

"I made you porrige babe" nakangiting sambit ni Edicarielle sa kanya at inilapag ang tray ng pagkain sa bedside table.

Nangmakaupo ang asawa sa gilid ng kama niya, kahit masakit ang katawan niya ay pinilit niyang gumalaw para mayakap ito ng mahigpit.

"I missed you 𝐿𝑎𝑡𝑟𝑖𝑎 𝑚𝑜𝑢" sambit niya sa asawa habang marahang hinahamplos ng kamay niya ang tyan ng asawa.

"I missed you too Trav" nginitian siya nito at hinalikan siya sa nuo.

"Good thing you're alright" Wika naman ni Sheaffer "I almost shot you on your ass you moron" tumawa naman ito.

"Asshole" yun lang ang tanging na sabi niya sa biro nito dahil sinubuan siya ng asawa na gawa nitong porridge.

"Well Travs, you can't live with your.. you know your sickness" si Vaux na naman ang nagsalita. "Yesterday, if we hadn't brought the tranquilizer, we would really end up like those men you killed"

"Yeah. Alam mo namang hindi ka namin kayang barilin dahil kaibigan ka namin at nasa protocol namin iyon" Sheaffer agreed.

Napabuntong hininga naman si Travis sa mga sinabi ng mga kaibigan niya. But he already thought of it, matagal na siyang nagpaplano para gumaling na ang "sickness" niya.

"I've already made an appointment to a rehabilitation center" wika niya at ngumiti. "two years, they said two years of treatment from them for my illness to be completely gone"

"Two years" bulong ni Edicarielle. "Kailan ka aalis?"

"What date is it today?" tanong niya sa mga kasama niya sa loob ng silid.

"December 29th" sagot ni Sheaffer "We never got to celebrate Christmas"

"I'll be leaving in five days" sambit niya sa mga kasama niya.