[Zawgyi]
ဆယ္ဟြန္းအိမ္က ထြက္လာၿပီးကတည္းက ဟန္ျမစ္ကတံတားမွာမတ္တပ္ရပ္ေနတာၾကာလွၿပီျဖစ္သည္။ေလေလးေတြတျဖဴးျဖဴးတိုက္ေနၿပီး ခဏၾကာေတာ့ ေနဝင္သြားသည္။ရွဴ႕ခင္းကလွေနေပမယ့္ ဆယ္ဟြန္းမခံစားႏုိင္။ရင္ထဲမွာတစ္ဆစ္ဆစ္နဲ႔နာက်င္ေနသည္။ေနာက္ၿပီး အားနာသည္။ဆယ္ဟြန္းတစ္သက္လံုးဒုကၡေတြခ်ည္းေပးလာမိတာ။
ညကတျဖည္းျဖည္းေမွာင္လာၿပီး တံတားေပၚမွာလည္းသူတစ္ေယာက္တည္း။ဆယ္ဟြန္းဆံုးျဖတ္ခ်က္တစ္ခုကိုခ်အၿပီး တံတားေပၚမွာရွားရွားပါးပါးစက္ဘီးနဲ႔ျဖတ္သြားတဲ့ လူတစ္ေယာက္ကိုအကူအညီေတာင္းလိုက္သည္။ဆယ္ဟြန္းပံုစံေၾကာင့္ထိုလူကခ်က္ခ်င္းဘဲသူ႔ဖုန္းကိုထိုးေပးလာေလသည္။တစ္ခါမွမေခၚဖူးေပမယ့္ ဆယ္ဟြန္းအလြတ္ရေနမိတဲ့ဖုန္းနံပါတ္ကိုနွိပ္လိုက္ၿပီးေခၚလိုက္ေတာ့ တတူတူျမည္က ၾကာရွည္လြန္းသည္။
"ဂ်ံဴအင္နီ "
"အစ္ကိုဆယ္ဟြန္းလား "
ပထမဆံုးဖုန္းေျပာဖူးတာေပမယ့္ ဂ်ံဳအင္ကကြၽန္ေတာ့္ကိုမွတ္မိသည္။ကြၽန္ေတာ္အသံကိုေရာ။
"အင္းအစ္ကိုဆယ္ဟြန္းပါ .. ဂ်ံဳအင္နီေတာင္းပန္ပါတယ္ေနာ္ .. ေနာက္ၿပီးေက်းဇူးလည္းတင္ပါတယ္ .. အခ်ိန္အၾကာႀကီးအတူမရွိေပးနိုင္လို႔အားနာမိတယ္ .. ဂ်ံဳအင္ကအစ္ကိုမရွိေတာ့လည္း အစ္ကို႔ညီေလးပါ "
"အစ္ကိုဆယ္ဟြန္းဘာလို႔အဲ့စကားေတြေျပာေနတာလဲ .. အခုဘယ္မွာလဲ .. ဘာမွေတာ့မလုပ္လိုက္ပါနဲ႔ "
ဂ်ံဳအင္ကစိုးရိမ္တဲ့အသံနဲ႔ေျပာေတာ့ ဆယ္ဟြန္းဘယ္ဘက္မ်က္ဝန္းဆီမွမ်က္ရည္တစ္စက္စီးက်သြားသည္။ေနာက္ၿပီးညာဘက္ဆီမွ တစ္စက္ ။
"အစ္ကိုဟန္ျမစ္မွာ ဂ်ံဳအင္ .. အစ္ကို႔မွာဖုန္းဆက္ဖို႔အခြင့္အေရးတစ္ခါဘဲရွိတာေတာင္ .. ဘာလို႔ဂ်ံဳအင္ကိုဆက္မိလဲအစ္ကိုမသိဘူး .. နႈတ္ဆက္ခဲ့ပါတယ္ "
ဆယ္ဟြန္းဖုန္းကိုျမန္ျမန္ခ်လိုက္ၿပီးေက်းဇူးတင္စကားဆိုကာထိုလူကိုျပန္ေပးလိုက္သည္။ဆယ္ဟြန္းတံတားေဘးအကာကိုထိန္းကိုင္ကာ တက္ထိုင္လိုက္သည္။ျဖတ္သြားျဖတ္လာလူမရွိတာမို႔ ဘယ္သူမွလည္း ဆယ္ဟြန္းကိုအာရံုမရွိၾက။ဒီေပၚကေနျပဳတ္က်သြားရင္ေတာ့အကုန္အဆံုးသတ္သြားမယ္ထင္သည္။အျပစ္ေတြလည္းေဆးေၾကာၿပီးသြားျဖစ္ေလာက္ၿပီထင္ရဲ႕။အစ္ကိုန႔ဲ ေဖေဖ့ေပၚလည္းဒီထက္ပိုၿပီးဝန္ထုပ္ဝန္ပိုးမျဖစ္ေတာ့ဘူး။
YOU ARE READING
The Day We Meet Again
Fanfiction[Zawgyi] အဆင္ေျပသြားလိမ့္မယ္လို႔ထင္ထားေပမယ့္ အဆင္မေျပဘူး အဆင္မေျပဘူးလို႔ယံုၾကည္ခဲ့ေပမယ့္ လက္ေတြ႕မွာအဆင္ေျပေနခဲ့ပါသည္။ × The Day We Meet Again × "ငါတို႔တြဲၾကမလား ဂ်ံဳအင္ ? " "အိုဆယ္ဟြန္း ခင္ဗ်ားကကြၽန္ေတာ့္အခ်စ္ေတြနဲ႔လံုးဝမတန္တဲ့သူဘဲ .. ဒီမ...
