14.

1.5K 187 23
                                    

[Zawgyi]

"ဂင္ဂ်ံဳအင္ ! "

"ဟုတ္ !"

စားပြဲခံုကိုပုတ္ၿပီး ေခၚလိုက္တဲ့ ဆရာ႕အသံေၾကာင့္ ဂ်ံဳအင္ အလန္႔တၾကားမတ္တပ္ထရပ္ရင္းေျဖလိုက္မိသည္။

"ဟားးး ဟားး "

အတန္းေဖာ္ေတြရဲ႕ရယ္သံထြက္လာေတာ့မွ ဂ်ံဳအင္ ဆရာ႕ကိုသြားၿဖီးျပရင္းျပန္ထိုင္မိေတာ့သည္။မေန႔ကတစ္ညလံုးမအိပ္ရတာမို႔ အခုဆရာစာရွင္းေနေတာ့မွ ေသမလိုအိပ္ခ်င္ေနတာ။

"ဒုတိယ နွစ္ဝက္ေျဖဖို႔နီးလာၿပီးေနာ္ ကေလးေတြ .. စာေသခ်ာလုပ္ၾကေနာ္ "

"ဟုတ္က့ဲ "

ဆရာကဆံုးမစကားဆိုၿပီးအခန္းထဲကထြက္သြားေလသည္။ေက်ာင္းလည္းဆင္းေနၿပီမို႔ ေက်ာင္းသား၊ေက်ာင္းသူအခ်ိဳ႕အခန္းထဲကထြက္သြားေတာ့မွ ဂ်ံဳအင္ ခံုေပၚေခါင္းေမွာက္ခ်လိုက္မိေတာ့သည္။တစ္ေရးေလာက္ျဖစ္ျဖစ္အိပ္ခ်င္လိုက္တာ။

"မေန႔ညကဘာေတြလုပ္ေနလို႔မ်က္ကြင္းေတြညိဳၿပီး တစ္ေန႔လံုးငိုက္ေနတာလဲ .. အစ္ကုိဆယ္ဟြန္းေၾကာင့္လား "

ခ်န္းကေဘးမွာရပ္ၿပီးနားနားကပ္ေျပာလိုက္တာေၾကာင့္ ဂ်ံဳအင္ရွက္သြားၿပီး ေခါင္းေတာင္မေဖာ္ရဲေတာ့။ခ်န္းကဘယ္လိုအဓိပၸာယ္နဲ႔ေျပာေနတာလဲ။မေန႔ညက အစ္ကိုဆယ္ဟြန္းကအေစာႀကီးအိပ္ေပ်ာ္သြားေပမယ့္ ဂ်ံဳအင္က ဘယ္လိုမွအိပ္မရတာမို႔ စာထိုင္ၾကည့္ေနလိုက္တာ။ရင္ေတြခုန္ေနသည္မွာလည္းအစ္ကိုဆယ္ဟြန္းၾကားသြားမွာေတာင္ေၾကာက္ရသည္။

"ဟုတ္တယ္မလား ! .. ခိခိ .. "

"ငါမေန႔ညကအိပ္မေပ်ာ္လို႔ပါကြာ .. အစ္ကိုဆယ္ဟြန္းနဲ႔မဆိုင္ပါဘူး"

"ဟဟ .. ေအးပါကြာ .. အိပ္မေပ်ာ္တာကလည္းအစ္ကိုဆယ္ဟြန္းနဲ႔တူတူရွိေနလို႔ဘဲမလား "

ဒီတစ္ခါေတာ့ဘာမွျပန္ေခ်ပစရာမရွိေတာ့။မွန္ေနတာမို႔လို႔ေလ။စာအုပ္ေတြကိုသိမ္းလိုက္ၿပီး အိမ္ျပန္ဖို႔ထရပ္လိုက္သည္။မနက္ကေတာ့ အစ္ကိုဆယ္ဟြန္းက ဘတ္စ္နဲ႔လိုက္ပို႔ေပမယ့္ အျပန္ေတာ့လာမႀကိဳေလာက္ဘူးထင္သည္။ကြၽန္ေတာ္လည္း ဘတ္စ္ကားစီးတတ္ေနၿပီဘဲဟာ။ေမေမတို႔နဲ႔တုန္းကလို အခန္႔သားကားစီးၿပီးျပန္လို႔မွမရေတာ့ဘဲ။

The Day We Meet AgainWhere stories live. Discover now