မေတ္တာစစ်တမ်း (ေမတၱာစစ္တမ္း)

အပိုင္း(၆)

အပိုင္း(၆)

မနက္မိုးလင္းသည္ႏွင့္ message တစ္ေစာင္က ပံုမွန္ဝင္ေနသည္မွာ ရက္ပိုင္းမွ်ရွိျပီ။ဟုိတေလာက ေနာက္ဆံုး ေတြ႕ျပီးကတည္းက သူႏွင့္မဆံုျဖစ္ေတာ့တာ.။ Arthit အိပ္ရာေပၚကထထိုင္လိုက္ရင္း ဖုန္းကုိႀကည့္လိုက္သည္။

#Morning ပါ ကုိကုိ.။သာယာတဲ့ေန႕ေလးျဖစ္ပါေစ.။#

စာတုိေလးကုိႀကည့္ကာ Arthit ႏႈတ္ခမ္းစြန္းတုိ႕ေကာ့တက္သြားသည္။ခါတိုင္းလည္း အိပ္ရာထတာ ပံုမွန္ေပမယ့္ဒီစာတုိ ေလးေရာက္လာျပီးမွ အားအင္ေတြပိုျပည့္လာသလိုခံစားရသည္မွာ အဘယ္ေႀကာင့္လဲ ေတာ့ သူ အေျဖမထုတ္ခ်င္။ အိပ္ရာ မွထ ေရမိုးခ်ိဴးလ်က္ ထံုးစံအတိုင္း ေအာက္ထပ္မဆင္းခင္ ကြန္ပ်ဴတာျဖင့္ အလုပ္နည္းနည္းလုပ္ေနလုိက္သည္။ ခ်က္ခ်င္းပင္ အခ်ိန္ကိုက္ဝင္လာသည့္ ဖုန္းေႀကာင့္ သူ မ်က္ေမွာင္ကုတ္မိသြားသည္။ေတာ္ရံု မနက္အေစာ ဘယ္ဝန္ထမ္းကမွေတာ့ သူ႕ကိုဖုန္းမဆက္။

*ဆႏၵျပတယ္။ဘယ္လိုျဖစ္လို႕လဲဗ်ာ.။ခဏထိန္းထားလိုက္.ကြ်န္ေတာ္ ဒီေန႕ပဲ အ့ဲကိုလာမလို႕ကုိ.။ကြ်တ္--*

အထည္စက္ရံုမွဴးမွ တုိက္ရိုက္ဖုန္းဆက္သြယ္လာသည္မုိ႕ Arthit စိတ္ပူပန္စြာျဖင့္ ကုတ္အက်ၤ ီတစ္ထည္ ဆြဲယူကာ ေအာက္ထပ္ဆင္းလာရေတာ့သည္။

"အထည္စက္ရုံမွာ ဆႏၵျပတာျဖစ္ေနလို႕ ခဏသြား၇မယ္ မယ္မယ္။ကြ်န္ေတာ္ မနက္စာ မစားေတာ့ဘူး။"

"ဘာ-ဘယ္လုိျဖစ္လို႕-- Chanchai မင္းရဲ႕တူနဲ႕လုိုက္သြား-"

ရပါတယ္ျငင္းမလုိေပမယ့္ ဦးေလး Chanchai ကပါ ထရပ္ေနျပီျဖစ္တာမုိ႕ Arthit တုိ႕ႏွစ္ေယာက္ အတူထြက္လာခဲ့လုိက္ေတာ့သည္။ ကားအျမန္ေမာင္းကာစိတ္ေလာေနသည့္ Arthit ကုိ Chanchai က သတိေပးရေတာ့သည္။

"စိတ္ေလွ်ာ့ထား Arthit. ဘာမွအေထြအထူးျဖစ္မွာမဟုတ္ပါဘူး ညွိလုိက္ရင္ အဆင္ေျပသြားလိမ့္မယ္။ဒါ ျဖစ္ေနက်ပဲကုိ."

"ဒီတစ္ခါ အထည္စက္ရံုက ဒီဇိုင္းအသစ္အတြက္ လံုးပမ္းေနႀကတာ ဦးေလး Chanchai. တစ္ခုခုမွားယြင္းသြားမွာမ်ိဴးကြ်န္ေတာ္ အရမ္းစိတ္ပူတယ္။ "

မ်က္ႏွာေလးက ေသာကျပည့္လာသည့္တူျဖစ္သူကိုႀကည့္ကာ ေခါင္းခါယမ္းမိသည္။တကယ္ေတာ့ အျပင္ပန္းက ေအးတိေအးစက္ ႏွင့္ အတြင္းစိတ္ကပူပန္စိုးရိမ္ေသာကမ်ားတတ္ေသးသူဆုိတာ မိခင္ျဖစ္သူေတာင္သိပါရဲ႕လား မသိ.။ ကားေလး က တစ္ရွိန္ထိုးေျပးလႊားေနရင္းျဖင့္ပင္ စက္ရံုရွိရာသို႕ေရာက္ရွိလာသည္။ သူ႕ကားေလးထုိးရပ္တာ ျမင္ျမင္ခ်င္း အနည္းငယ္ဝိုင္းလာသည့္ လူတစ္စု.။