Στα χρόνια του Μεσαίωνα

κεφάλαιο 3ο

Όταν φτάσαμε στο χωριό, ο Γκάμπριελ μου έκανε ένα νεύμα με το κεφάλι και απομακρύνθηκε.

Τον είχα πληγώσει, το ήξερα, αλλά δεν μπορούσα να κάνω διαφορετικά.

Κατευθύνθηκα προς το σπίτι μου και όταν άνοιξα την πόρτα και μπήκα μέσα, πέρα από την μητέρα και τον πατέρα μου είδα και τον Τζορτζ.

Ήξερα πολύ καλά τον λόγο που βρισκόταν εδώ.

"Λίριο κορίτσι μου, έλα κάθισε στο τραπέζι μαζί μας" μου είπε ο πατέρας μου και εγώ υπάκουσα.

"Τι συμβαίνει;" ρώτησα απλώς για να πω κάτι.

"Ο Τζορτζ ήρθε για σένα" μου είπε η μητέρα συγκινημένη.

Ήταν άξιο παιδί όπως είπα, ήταν λογικό να χαίρεται που με ζήτησε. Ήξερε ότι θα με σεβόταν και ότι θα περνούσα καλά δίπλα του.

"Η Έμμα μου μίλησε, ξέρω για ποιο λόγο βρίσκεται εδώ" είπα με σταθερή φωνή και κοίταξα τον Τζορτζ στα μάτια.

Εκείνος χαμογέλασε.

"Θέλεις να γίνεις γυναίκα μου; Είσαι πολύ όμορφη και ευγενική κοπέλα.  Καιρό τώρα, όταν σε βλέπω αισθάνομαι πολύ όμορφα. Θα ήθελα να κάνουμε μια νέα αρχή μαζί, αν το επιθυμείς και εσύ φυσικά" μου είπε χωρίς να πάρει τα μάτια του από πάνω μου.

Εγώ για πρώτη φορά τον παρατήρησα καλύτερα.

Ο Τζορτζ ήταν ψηλός, με περνούσε ένα κεφάλι τουλάχιστον, είχε φαρδιές πλάτες, σώμα γεροδεμένο, μαύρα μαλλιά και πράσινα μάτια τα οποία με κοιτούσαν γεμάτα προσμονή.

"Δέχομαι την πρόταση σου, αλλά θα ήθελα να έχουμε λίγο χρόνο στην διάθεση μας. Ας γίνουν οι αρραβώνες μας και να περιμένουμε λίγο, ενάμισι μήνα να γνωριστούμε λίγο καλύτερα. Λοιπόν, τι γνώμη έχεις;" τον ρώτησα ελπίζοντας να συμφωνήσει.

"Ναι, ναι. Συμφωνώ. Δεν ξέρεις πόσο χαρούμενο με κάνεις Λίριο" μου είπε λάμποντας από χαρά και με έπιασε από τους ώμους.

Οι γονείς μου χαμογέλασαν και ο πατέρας μου χτύπησε από χαρά το χέρι του στο τραπέζι.

"Στον γάμο σας θα κάνουμε το καλύτερο γλέντι που έχει υπάρξει παιδιά μου" είπε γεμάτος ενθουσιασμό.

Εγώ αρκέστηκα να χαμογελάσω.

Η μητέρα μου με αγκάλιασε και έπειτα φίλησε τον Τζορτζ και έπειτα ο Τζορτζ φίλησε το χέρι του πατέρα μου ως ένδειξη σεβασμού και εκείνος τον αγκάλιασε χτυπώντας τον στην πλάτη.