Στα χρόνια του Μεσαίωνα

κεφάλαιο 8ο

Το κόλπο που μας είχε προτείνει ο άρχοντας Άντριου είχε πιάσει.

Κάθε βράδυ η Έμμα έπινε από το υγρό και ανέβαζε πυρετό, έτσι άρρωστη δεν μπορούσε να πάει στον Κλάους.

Είχε έρθει και εκείνος να ελέγξει και όταν ακούμπησε το μέτωπο της διαπίστωσε ότι είχε στην πραγματικότητα πυρετό.

Έτσι λοιπόν πέρασαν δέκα ημέρες, η Έμμα από την στιγμή που ήταν άρρωστη δεν έκανε και δουλειές, έτσι είχε διατάξει ο άρχοντας Κλάους προκειμένου να αναρρώσει γρήγορα, αλλά πλέον είχε απογοητευτεί.

Σύντομα όμως το ψέμα μας θα γινόταν αντιληπτό.

Το βράδυ της δέκατης ημέρας ο Κλάους ήρθε χωρίς να ειδοποιήσει όπως τις προηγούμενες φορές και μας έπιασε εξ' απροόπτου. Δεν τον περιμέναμε και η Έμμα δεν είχε πιει αυτή την φορά το σωτήριο υγρό.

Μας είδε και τις δύο όρθιες και η Έμμα φαινόταν ότι ήταν καλά.

"Βλέπω ότι είσαι καλύτερα. Παράξενο το πρωί που ήρθα να σε δω καιγόσουν στον πυρετό. Και αναρωτιόμουν μήπως είναι κάτι πιο σοβαρό από μια απλή αρρώστια" της είπε ο άρχοντας.

"Νιώθω καλύτερα άρχοντα μου" είπε εκείνη.

"Χαίρομαι αφάνταστα" είπε εκείνος χαμογελώντας.

Τα μάτια του όμως έπεσαν πάνω στο έπιπλο που υπήρχε δίπλα από το κρεβάτι της και εντόπισε το φιαλίδιο.

Σούφρωσε τα φρύδια του και πήγε προς τα εκεί και πήρε το μπουκαλάκι στα χέρια του.

Εγώ και η Έμμα αλληλοκοιταζόμασταν με τρόμο.

Ο Κλάους άνοιξε το πώμα του φιαλιδίου και μύρισε το υγρό.

Γύρισε προς το μέρος μας και τα μάτια του πετούσαν σπίθες. Το είχε αναγνωρίσει.Είχε καταλάβει ότι τον κοροϊδεύαμε τόσες μέρες.

"Πώς τολμήσατε;" ούρλιαξε.

"Άρχοντα μου εμείς..." ξεκίνησα να λέω.

"Σκασμός" φώναξε.

Έπειτα πλησίασε απειλητικά την Έμμα και την άρπαξε από τους καρπούς.

"Πίστευες ότι θα με απέφευγες, ε; Ότι μπορούσες να με κοροϊδέψεις;" ούρλιαξε.

Η Έμμα έκλαιγε.

"Δεν θέλω να κάνω αυτό που ζητάτε" είπε μέσα στα αναφιλητά της.

"Μα, δεν το ζήτησα. Το απαίτησα. Είσαι υπηρέτρια μου, σκλάβα μου και θα κάνεις ότι σου πω. Έχω δικαίωμα να κάνω ότι θέλω με σένα" φώναξε υστερικά.