Στα χρόνια του Μεσαίωνα

κεφάλαιο 7ο

Το επόμενο πρωί εγώ και η Έμμα ξυπνήσαμε με το χάραμα. Νιώθαμε και οι δύο ξεκούραστες και γεμάτες δύναμη.

Πήγαμε στην κουζίνα και εκεί βρήκαμε την Νάλα η οποία μας καλημέρισε με ένα θερμό χαμόγελο.

"Πώς κοιμηθήκατε;" μας ρώτησε.

"Καλά! Νιώθουμε πολύ καλύτερα. Χρειαζόμασταν ξεκούραση μετά από όσα έγιναν τις τελευταίες ημέρες" είπα.

Η Νάλα μας κοίταξε με κατανόηση, αλλά δεν μίλησε. Τι μπορούσε να πει άλλωστε;

"Λοιπόν, ελάτε να σας δείξω τι πρέπει να κάνετε. Λοιπόν Έμμα εσύ θα αναλάβεις την κουζίνα και τα γυναικεία δωμάτια, Λίριο εσύ την αυλή και τα ανδρικά δωμάτια" μας είπε με περίσσιο ενθουσιασμό και μας έδωσε ένα πανί, έναν μικρό κουβά με νερό, και μια ξύλινη σκούπα στην καθεμιά μας.

"Θα πάω στα ανδρικά;" ρώτησα προβληματισμένη.

"Ναι, αλλά μην ανησυχείς. Κανείς δεν θα είναι εκεί" μου είπε η Νάλα και αφού χαμογέλασε μας είπε ότι πρέπει να πάει να ξεκινήσει τις δουλειές της διότι η μέρα ήταν μικρή και οι δουλειές πολλές και έφυγε από την κουζίνα.

"Εμείς τι κάνουμε;" με ρώτησε η Έμμα έχοντας τα λίγο χαμένα.

Όχι ότι εγώ ήμουν σε καλύτερη κατάσταση.

"Ότι μας είπε. Αυτό θα κάνουμε ξαδέρφη" της είπα και μαζί με όσα μου είχε δώσει η Νάλα κατευθύνθηκα προς την αυλή.

Άρχιζα να σκουπίζω και μετά από λίγη ώρα ο άρχοντας Άντριου βγήκε και αυτός έξω.

Αυθόρμητα υποκλίθηκα.

"Καλημέρα κορίτσι" μου είπε

"Καλημέρα άρχοντα μου" του απάντησα με σκυμμένο το κεφάλι.

"Σε παρακαλώ σήκωσε το βλέμμα σου"

Εγώ έκανα ότι μου είπε.

Αντίκρισα πάλι το πρόσωπο του και η καρδιά μου άρχισε να χτυπά γοργά.

Είδα ότι και εκείνος με παρατηρούσε και ένιωσα τα μάγουλα μου να κοκκινίζουν.

"Ποιο είναι το όνομα σου;" με ρώτησε.

"Λίριο" απάντησα.

"Λίριο! Πολύ όμορφο!" είπε και χαμογέλασε αχνά.

Εγώ δεν ήξερα όμως τι έπρεπε να πω.

"Σας ευχαριστώ άρχοντα μου" είπα τελικά και ένα χαμογέλασα.

"Πόσο χρονών είσαι Λίριο;"

"Δεκαοχτώ"

"Σου λείπει ο τόπος σου; Να ξέρεις ότι λυπάμαι για ότι σου συνέβη. Δεν έκανες τίποτα για να γίνεις από την μια στιγμή στην άλλη υπηρέτρια. Οι άνθρωποι γεννιούνται ελεύθεροι και πρέπει να παραμένουν έτσι"