κεφάλαιο 17ο

194 31 5
                                    

Ένιωσα ένα τράνταγμα και πετάχτηκα από το κρεβάτι της καμπίνας.

"Τι έγινε;" ρώτησα.

"Καταιγίδα Λίριο. Γίνεται χαμός έξω" μου είπε η Νάλα που ήταν μαζί μου στη καμπίνα του καραβιού.

Σηκώθηκα από το κρεβάτι και κοίταξα από το παράθυρο.

"Τι κύματα είναι αυτά;" είπα έκπληκτη.

"Ο Θεός να μας βοηθήσει" μου είπε η Νάλα και έκανε τον σταυρό της.

Ξαφνικά νιώσαμε ακόμη ένα τράνταγμα το οποίο μας έριξε κάτω.

"Κουράγιο, θα περάσει" είπα προσπαθώντας να το πιστέψω και η ίδια.

Τότε άκουσα ένα χτύπημα στην πόρτα και πήγα να ανοίξω. Ήταν ο πατέρας Ρίτσαρντ.

"Κορίτσια μου, είστε καλά;" μας ρώτησε ανήσυχος.

"Προσπαθούμε" είπε η Νάλα.

"Πώς είναι οι υπόλοιποι;" ρώτησα.

"Ο Γκάμπριελ όλο ζαλίζεται και ο θείος σου με την Έμμα έχουν κατατρομάξει, αλλά τους είπα να έχουν πίστη και όλα θα πάνε καλά" είπε ο ιερέας και διέκρινα μια αμφιβολία στην φωνή του.

"Ας ελπίσουμε για το καλύτερο" είπα.

Τότε ένιωσα ένα τεράστιο τράνταγμα από κάτω και χωρίς να το καταλάβω συνειδητοποίησα ότι η καμπίνα είχε γεμίσει νερό.

Το πλοίο βυθιζόταν.

Κοίταξα γύρω μου, αλλά δεν είδα ούτε τον πατέρα Ρίτσαρντ, ούτε την Νάλα και τότε αισθάνθηκα το νερό να με παρασέρνει και όταν μπόρεσα να συνειδητοποιήσω που βρισκόμουν κατάλαβα ότι ήμουν στην θάλασσα.

Αλμυρό νερό μπήκε στο στόμα μου και έβηξα.

Τα κύματα ήταν βουνά γύρω μου, και εκείνη την στιγμή πίστεψα στα αλήθεια ότι είχε έρθει το τέλος μου.

Στα χρόνια του ΜεσαίωναΌπου ζουν οι ιστορίες. Ανακάλυψε τώρα